We zijn er nog...

Hallo hallo, allemaal!
Ja, we zijn er nog...middenin drukke en spannende tijden. In mijn hoofd heb ik al zeker zestig keer een stukje voor de weblog geschreven, maar om het uit mijn hoofd op de computer te krijgen, da's weer andere koek.
We gaan zometeen een feestje bouwen met kinderen uit mijn favoriete kindertehuis, dus voor nu hou ik het heel kort. Dit tekstje is om weer even in te komen, hahaha!

Er gebeurt hier van alles: spanning rond de zoektocht naar een perceel, onze kindjes zorgen voor het nodige leven in de brouwerij, ik kom handen, tijd en geld tekort om iedereen te helpen die acuut hulp nodig heeft en zo kunnen we nog even doorgaan.
Maar met ons gaat het verder goed. Met het weer sinds eergisteren niet meer, jammer! Het regent, het regent...
Mijn wasje is alweer drie keer natgeregend, die laat ik lekker hangen, wordt toch niks meer vandaag.
We hebben sinds twee weken weer een gast in het guesthouse. Een jonge vrijwilliger, ze werkt, hoe kan het ook anders, in mijn favoriete kindertehuis. Wonder boven wonder bevalt het haar prima, wij hadden gedacht dat ze na een week gillend terug zou rennen naar het bruisende stadsleven. Ze is, after all, pas begin twintig. Maar nee hoor, ze heeft het naar haar zin, is niemand tot last, is netjes, dus wij zijn blij.
Ze blijft in elk geval nog een week, gaat daarna waarschijnlijk reizen door het land.

We moeten over een kwartiertje naar het feest, dus ik laat het voor deze keer hierbij. En voor de mensen die me aan mijn oor hebben getrokken omdat ik zo lang niks heb geschreven: ik beloof beterschap!