Oliebollen en knallers

Net mijn laatste werkdag voor dit jaar afgesloten. Met een overheerlijke
oliebol...hij zou zo een acht scoren tijdens de oliebollentest! Niet te
vet, niet te zoet, lekker luchtig en met veel krenten/rozijnen. Ze
hebben hier zelfs ook al appelbeignets.
Het moet niet gekker worden, mopperde ik tegen mijn collega (ondertussen
wel genietend van de oliebol), het wordt allemaal veel te Hollands hier.
Straks gaat het nog sneeuwen...
Ik was nog niet uitgesproken of de eerste vlokken dwarrelden al door de
lucht. Okee, het waren snippers en ze waren rood en warm, maar er kwam
toch wat uit de lucht zetten!

Vuurwerksnippers. Ja, bij ons mag er al geschoten worden. En dat gebeurt
ook, ik schrik me al een paar avonden telkens een hoedje. Er zijn een
paar van die gasten in de straat die het leuk vinden om net voor
middernacht flink te gaan knallen. Gelukkig slapen de kids overal
doorheen, maar ik vind het maar niks.
Er iets van zeggen heeft geen zin, men zou je verbaasd aankijken. Het is
hier traditie en dat moet je accepteren. Doe ik ook wel , maar een beetje
eindejaarsgemopper hoort erbij, hahaha...

Vandaag nemen de overheidskantoren en de ministeries afscheid van 2008.
Overal staan tenten opgesteld, er is muziek en lekker eten. En
natuurlijk de enorme klappers (pagara's heten ze hier). Ik heb er vanochtend al zes
gehoord in de straat waar ik werk. En dat knalt echt, je zou bijna
denken dat je in de Gazastrook was. Gelukkig gaat het hier met een
heleboel vrolijkheid gepaard en vallen er als het goed is geen doden en
gewonden...
Morgen zijn de bedrijven en handelshuizen aan de beurt. In Paramaribo
heb je dan de Pagara-estafette. Bedrijven steken na elkaar hun pagara's
af, de ene klapper is nog langer en luidruchtiger dan de andere. Het is
natuurlijk leuk om elkaar een beetje de loef af te steken en het publiek
vindt het prachtig. Een enorme menigte trekt in het stadscentrum van bedrijf
naar bedrijf om het te zien/horen. Her en der zijn er muziekformaties op
straat, dus het wordt weer een festijn van jewelste. Jammer genoeg veel te
druk voor kleine kinderen dus wij volgen het allemaal live op de tv. Is
ook leuk.

Ook het vuurwerk rond de jaarwisseling volgen we op afstand. We hebben er niet zoveel mee en vinden het te gevaarlijk voor de kleintjes.
Sietse en Amber mogen wel wat sterretjes draaien en de rest zien ze van achter het raam. Met name ik ben de angsthaas, altijd op mijn hoede voor een verdwaalde vuurpijl.
De overheid geeft me gelukkig gelijk. Meer dan ooit wordt er gewaarschuwd voor de gevaren van vuurwerk. Op de radio, op de tv, overal. Vanochtend kwam ik de brug afrijden en kreeg een pamflet aangereikt. Met waarschuwingen en instructies over het afsteken van vuurwerk...ik was aangenaam verrast.
Zelfs Jorgen Raymann doet mee, met humoristische maar waarschuwende reclamespots via de radio. Een leuk citaat uit één van zijn radiospots:
'y'a wan kaw, te y'e pley nanga paw-paw'
(Surinaams voor: je bent een rund als je met vuurwerk stunt). Met zwaar Chinees accent, kostelijk.
Helaas was Raymann een beetje laat met zijn boodschap, want de eerste zeven gewonden zijn al geregistreerd. Niet ernstig, op een kind na, die verloor een vingerkootje. Nou maar hopen dat het daarbij blijft...

Doen jullie het daar ook rustig aan?

Jingle Bells

Sietse op de blokfluit en Amber zingt. Sietse zit inmiddels drie weken op blokfluitles, dit is zijn eerste optreden. Klik op de onderste foto...

 

Natty Christmas!

Natty Christmas, letterlijk en figuurlijk...
Op zijn Jamaicaans betekent dat zoiets als ' Vrolijk Kerstfeest', maar we hebben hier ook letterlijk een natte kerst beleefd.

Ten eerste onze verontschuldigingen aan al die mensen die onze kerstkaart NIET hebben gehad. We waren helemaal vergeten dat op de gecrashte computer ook ons adresbestand zat. Nee, geen back-up gemaakt...
De bestanden zijn wel gered, maar het adresbestand hebben we tussen de stapel cd's nog niet gevonden. Die komen na de feestdagen weer opduiken, zul je altijd zien. De mensen van wie we een adres elders hebben, hebben nog wel post van ons gekregen.

Van hieruit dus een Natty Christmas (figuurlijk), fijne feestdagen aan iedereen!

Kerst 2008, onze derde kerstviering alweer in Suriname. Deze keer hadden we ons vast voorgenomen het rustig aan te doen. Aan de kerstviering van de kinderen op school ontkom je niet, bovendien hebben we daar weinig werk aan. De Boeroeswing eindejaarsactiviteit zouden we wat rustiger houden, geen bergen eten en dergelijke. Een verantwoord eetfeest, was ons devies. En verder geen kerstdiners, lekker rustig thuis.
Het is bijna helemaal gelukt...

De eindejaarsactiviteit (20 december) was zeer geslaagd. Met z'n zestienen schoven we aan, na de intro met gezonde crackers en salades.
Als voorgerecht een pindasoepje van mijn hand (!) met heerlijk Italiaans brood, Bastiaan had zich ontfermd over de lasagne. De groente voor de lasagne en de salade erbij kwamen uit eigen tuin en daarmee was de verantwoorde hap een feit. Het toetje kregen we cadeau, iets minder gezond maar dat mocht de pret niet drukken. Het eten werd afgewisseld met een zogeheten Bingo drive. En aan degenen die nu in de lach schieten moet ik melden dat Bingo hier erg populair is, jong en oud doen eraan mee!
We hadden leuke prijsjes, bijna iedereen heeft wat gewonnen. Aan het eind het traditionele kerstpakket en toen was de avond weer om.

De kerstviering van de kids was der maandag daarop. Ik heb voor de klas van Amber ter plekke patat gebakken, hoefde verder niets te doen. Het liep allemaal op rolletjes, ze hadden zelfs een draaiboek! Sport en spel werden afgewisseld met kerstzang op het schoolplein, eten, knutselen en verhaaltjes. Dinsdag om tien uur sloten de juffen en meester opgelucht de klasdeuren achter het drukke grut. Geniet ervan, zei ik tegen één van hen, want volgend jaar zijn ze er weer, hahaha!




Voor ons was het maar heel even bijkomen, want de 'rustige kerstdagen' kwamen eraan...de vier logees stonden al te trappelen. Vier tieners maar liefst, hoezo rustige kerst?
Twee jochies van tien, eentje van dertien en een meisje van veertien. Ze wonen alle vier in een kindertehuis waar moeders met aids en hun kinderen worden opgevangen. Het is een tehuis waar ik vaker kom uit hoofde van mijn werk (bij een stage- en vrijwilligersbureau). Als de moeders overlijden moeten de kinderen meestal in het tehuis blijven,of ze nu besmet zijn of niet. Ze kunnen namelijk vaak nergens anders terecht. Zo ook, deze vier...eén van hen is gezond, de andere drie moeten leven met aids.
Gelukkig gaat het qua gezondheid met alle drie op dit moment redelijk tot goed, dus het logeerpartijtje kon doorgaan.

Wij waren helemaal voorbereid op drukke, uitputtende dagen.
Druk is het natuurlijk wel geworden, zes in plaats van twee kinderen om je heen vereist wat meer organisatietalent. Maar na dag 1 en 2 moeten we concluderen dat het best meevalt. Zo moe zijn we niet, hihihi...



Maar goed, de kinderen hebben genoten en wij ook! De jongens hebben we in het guesthouse ondergebracht. Vonden ze natuurlijk geweldig, een slaaphuisje voor henzelf! Eén van de kleintjes had heel stoer beweerd dat hij een kamer voor zichzelf wilde, maar 's avonds werd het een ander verhaal. Uiteindelijk hebben ze met z'n drietjes in de voorste kamer geslapen. Uiteraard na wat gebabbel en gestoei, maar dat hoort erbij.
Het meisje kreeg Ambers kamer en Amber mocht bij Sietse logeren. Groot feest in die kamer natuurlijk. Na twintig keer waarschuwen heb ik het maar opgegeven en de Boertjes laten babbelen totdat ze vanzelf in slaap vielen.

Spijtig genoeg hebben we niet het weer gehad dat we hadden besteld. Maar tussen de buien door werd er druk heen en weer gefietst en rondgerend. Met z'n allen hebben we een hele leuke film gezien (Madagascar 2, aanrader voor jong en oud!). Met de beamer, dus we hadden mooi groot beeld. Vandaag doen we een filmpje van de Kameleon, met popcorn erbij.
Nog even geskyped met de familie in Nederland, iedereen deed mee dus het werd een waar spektakel.
De Kerstman was gelukkig niet vergeten dat we met z'n achten waren. Voor iedereen was er wat leuks onder de kerstboom. Een beetje op de gok, want zo goed kent de kerstman de logees nou ook weer niet. Maar het viel allemaal in de smaak, kinderen en Kerstman waren blij. Om acht uur was het een ravage onder de kerstboom,overal cadeaupapier. Heerlijk!


Vanmiddag is het alweer voorbij, de kids moeten dan weer naar het tehuis. Je merkt nu al dat ze daar tegenop zien en dat hebben ze op verschillende momenten ook gezegd. De tranen bleven daarbij niet uit. Logisch natuurlijk, want we hebben het met z'n allen gezellig gehad. Maar los daarvan is wel heel duidelijk geworden dat ze het in het tehuis allerminst prettig hebben. De leefomstandigheden zijn op z'n zachtst gezegd niet optimaal en de manier waarop met de kinderen wordt omgegaan ook niet. Maar het is helaas niet anders. In de loop van het volgend jaar zal de situatie wel verbeteren, maar zover is het nog niet. En de kindjes zitten er maar mooi mee...

Gisteren was het even schrikken, we moesten weer even met Sietse naar het ziekenhuis. Hij was de dag ervoor wat benauwd, maar gisteren werd het erger. In het ziekenhuis is hij verneveld. De aanwezige dokter vermoedde een longontsteking omdat Sietse een beetje verhoging had en wilde hem ter observatie opnemen. Maar daar heb ik een stokje voor gestoken want zo slecht ging het nou ook weer niet. En hij was goed opgeknapt na de verneveling. Gelukkig werd dat bevestigd door de bloedonderzoekjes.
Wij hebben de uitslag niet in het ziekenhuis afgewacht maar zijn naar huis gereden, want Sietse wilde graag met zijn vrienden spelen!
Op dit moment gaat het best goed maar hij moet de komende dagen wel aan de ventolin blijven. Zaterdag lopen we even binnen bij de huisarts om hem te laten beluisteren.

Het is alweer half vier in de ochtend...over mijn goede voornemen om altijd op tijd te gaan slapen hebben we het niet meer. Wel over mijn goede voornemen om de weblog weer vaker te gaan bijhouden. Het regent klachten vanuit mijn lezerspubliek. Jullie klacht is genoteerd en zoals de Surinaamse President het altijd zegt: de zaak heeft mijn volledige aandacht! (en dan moet je maar hopen dat ie er ook wat mee doet, hahaha)

Geniet van de feestdagen, het weekend zit eraan vast dus wij gaan gewoon door. Derde Kerstdag, vierde kerstdag...