Wan bun nyun yari!! in NL...

Ja, hier in Suriname nog niet, het is pas kwart voor negen. Maar aan alle dierbaren overzee wens ik een heerlijk 2010! Hopelijk kunnen we volgend jaar december het jaar 2010 een dikke tien geven...

In Paramaribo en Meerzorg is het spektakel nog niet in alle hevigheid gaande, maar mijn schoonouders staan er wel van te kijken. Waar komt al dat vuurwerk vandaan? Wacht maar, om 12 uur zullen ze niet weten wat hen overkomt.
Bastiaan is op dit moment onderweg naar huis met Paul. Voor allebei is het de eerste keer dat ze een oudejaarsviering in het centrum van Paramaribo meemaken. Voor Paul omdat ie hier voor het eerst op vakantie is en voor Bastiaan omdat we er in voorgaande jaren nooit aan toekwamen.
Voor mij is het niet nieuw, jarenlang heb ik op de laatste dag van het jaar gefeest in de binnenstad, om rond een uurtje of tien 's avonds snel naar huis te hollen om de wisseling van het jaar binnen het gezin mee te maken.

Dit jaar is het uiteraard speciaal. Niet alleen omdat een deel van de familie overzee hier is. Maar ook omdat we de jaarwisseling vanaf de grote brug gaan meemaken. Althans, dat is het plan. Het mag eigenlijk niet, voetgangers mogen de brug niet op. Maar gelukkig leven we in Suriname, hahaha...we gaan het gewoon proberen!
Zometeen gaan we dineren en daarna ga ik oliebollen bakken....wordt vervolgd!!!

Waarschuwing

Ze vliegen ons nu al om de oren. De vuurpijlen, sterretjes en het andere knal-en-rook-werk. Wat dat is, knal-en-rook-werk? Simpel, het knalt en je geld gaat in rook op. Maar goed, dat moet een keer kunnen, vinden verreweg de meeste Surinamers. En hoewel ik zelf niet aan vuurwerk doe, vind ik dat iedereen die dat wil, dat vooral moet doen. Maar doe het vooral voorzichtig! De videowaarschuwing hieronder dateert van vorig jaar. Maar hij is nog steeds heel erg actueel!

't is weer voorbij

Jammer hoor! 't is weer voorbij, die mooie kersttijd. Ik heb het zo lang mogelijk vastgehouden, maar nu moet de kerstmuziek toch echt weer in het archief, wil men me niet voor gek verklaren.

Wat een drukke dagen! Twee kerstdiners aan huis, kids die moesten optreden met het koor, kerstviering op school, zwoele avonden gevuld met kerstconcerten en als afsluiter de smakelijke kerstlunch met tweede ronde kerstcadeaus bij mijn ouders thuis.
Ik heb net geteld, het was niet onze derde maar onze vierde warme kerst. De herinnering aan kerstfeest bij de open haard en sneeuwvlokken buiten is plezierig, maar vaag.
Ik heb me wel voorgenomen om over een paar jaar weer eens kerst aan de koude kant van de oceaan te vieren. Dit heb ik nog niet met Bastiaan besproken, die krijgt een hartverlamming bij het idee, hahaha...
Maar voor de kinderen is het leuk om een keer mee te maken. Maar dan moet het wel sneeuwen, het moet niet regenen en niet ijzelen en ik wil een strakblauwe lucht zonder ook maar een zuchtje wind. Kan iemand dat regelen?

Met zowel familie en vrienden uit Nederland over de vloer moest het wel een speciale tijd worden. Het was letterlijk een warme Kerst, dat is in dit klimaat een gegeven, maar we hebben ons uiterste best gedaan er ook figuurlijk een warme Kerst van te maken.
En ik geloof dat dat aardig is gelukt!

Voor de kids was het dit jaar ook anders dan anders. Om te beginnen was er het kooroptreden, het was aan alles te merken dat ze het geweldig vonden om mee te doen.
Vervolgens de openluchtconcerten in Paramaribo, ze hebben er twee bezocht.
En natuurlijk het kerstfeest op school.
Dit jaar werd dat voor het eerst 's avonds gevierd, met de hele school. Het feest was van vijf tot acht uur 's avonds; jammer genoeg mochten de ouders pas om half acht komen. Daardoor hebben we de kinderen bijvoorbeeld niet horen zingen, terwijl ze dagenlang hebben geoefend. Maar de kinderen en de leerkrachten hebben wel lol gehad, dat was te merken. De hokypoky is dan misschien geen kerstdans, maar het bracht wel de hele school op de been... en natuurlijk gingen ze graag met de kerstman (stagiaire Chantal) op de foto!

Met schoolgenootjes en de kerstman op de foto

Ook de leerkrachten doen de hokypoky!

Het was sowieso veel leuker dan overdag en met een iets strakkere en meer creatieve organisatie kan het in de toekomst een leuk evenement worden.

Het kerstdiner op eerste kerstdag bj ons thuis was heel gezellig, het ene gourmetstel dat het minder goed deed mocht de pret niet drukken! We hebben lekker getafeld en goed gegeten. Daarna was het eindelijk, eindelijk zover: het geduld van de kinderen werd beloond. Cadeautjes!
We zijn met z'n allen om de kerstboom gaan zitten, hebben liedjes gezongen en hebben met de nodige lachmomenten de cadeaus uitgepakt.



Daarna mochten de kinderen naar bed en hebben de volwassenen nog wat nagetafeld. Met een afgeslankt toetje, want het ijs ging er bij niemand meer in. Vol is vol!
Vandaag hebben we het nog eens dunnetjes overgedaan, maar dan bij mijn ouders. Een warme lunch met lekkere hapjes en een heerlijke rollade, met als afsluiter cadeauronde nummer twee.

De kerstbomen thuis en bij mijn ouders zijn nu 'uitgebloeid'; wekenlang kwamen er elke dag cadeautjes bij, nu ligt er niks meer onder hun takken. Ik bekijk de kale voet van mijn boom met enige weemoed.
Toch nog stiekem een kerstcd'tje doen? Iedereen slaapt toch. Maar nee, het is afgelopen. Ook ik moet nu echt gaan slapen. Morgen hebben we een uitstapje! Kerstmis mag dan wel een gepasseerd station zijn, maar wij stomen op volle kracht verder.
Op naar Owru Yari! (oudejaarsdag)

Kerstfeest in Suriname (bijdrage van Brigitte de Boer)

Over onze kerst in Suriname hebben jullie de voorgaande jaren al het een en ander gelezen. Het is alweer onze derde kerst hier...
Maar voor mijn schoonouders was het allemaal nieuw. Kerst onder de tropenzon! Wij zijn erg benieuwd naar hoe ze het hebben ervaren. Hieronder laten we Brigitte aan het woord.

Lieve mensen,
Wat heet rustige kerst!! Wat een stress voor we eindelijk alles in huis hadden, en dat had niet zo zeer te maken met onze planning maar met het verkeer, echt verschrikkelijk, file file,en nog eens file en een enorme stank van uitlaatgassen want dat is hier echt erg, deze auto’s komen in Nederland niet door de keuring. De kinderen moesten 23 december maar voor twee uurtjes naar school en ’s avonds om 5 uur werd dan het kerstfeest gevierd. Sas en ik dus om 7.45 uur al voor Bastiaan, zijn relatie geschenken rond brengen de eerste gingen nog goed maar daarna……Om 10 uur vlug de kinderen gehaald, daarna naar de bakker 45 minuten later was Sas klaar bij de bakker……en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn superdotjes bleven ontzettend lief en geduldig. Het kerstfeest op school viel mij een beetje tegen. Ik vind dat er heel weinig aan echt kerst gedaan wordt, ook in de klas wat de kinderen aan werkjes maken is minimaal. Maar goed Amber en Sietse hebben het leuk gehad.
24 december was een drukke dag, Bastiaan en Saskia gingen boodschappen doen voor komende dagen. We gaan met 17 mensen naar Brownsberg, sommigen fietsen naar boven....
Wij gingen met Paul, en de kinderen naar de stad met het bootje, altijd weer leuk en de dotjes vinden het geweldig. Er was een kerstconcert van Telesur, er stonden 900 stoelen en de mensen moesten nog staan!!!!Geweldig, een grote tent en we zaten nog niet of we kregen al weer drinken en eten. Het was heel goed georganiseerd, super leuk om al die vrolijke mensen te zien.

’s Avonds gingen we met Ollie, Paul en Harvey naar de kerstnachtdienst, begon om 7 uur. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt, in één woord geweldig. Iedereen kwam in het wit of wit en rood, de prachtigste jurken en hoeden we keken onze ogen uit, het was een sfeervolle kerk (zie foto).


Iedereen zong uit volle borst het klonk geweldig en zo leuk voor ons de bekende liederen in het Surinaams te zingen. Aan het einde van de dienst werden de kaarsen aangestoken een zee van licht de lichten gingen uit, Paul heeft ook gefilmd, wij waren allemaal onder de indruk.
In de kerk kwam een mevrouw met een looprekje heel moeizaam strompelend binnen, haar man hielp haar, Ton dacht meteen aan de enige rollator die nog in de garage stond en zei tegen Paul ik zou die mevrouw wel een rollator cadeau willen doen. Ja, zei Paul, goed idee en samen stapten ze naar die mevrouw toe!!! Paul zit ook nergens mee hoor, die stapt op alle mensen af en vraagt om foto’s te maken en tot nu toe zei iedereen ja. Maar goed die mevrouw was zo blij en ze wilde heel graag de rollator hebben dus die gaan we na onze tour naar Brownsberg bij haar brengen!

Toen we weer op de Sadiodam aankwamen had Saskia de tafel gedekt voor thee met iets lekkers en overal stonden kaarsjes ook op de oprit. Tot laat hebben we nog zitten kletsen, super gezellig.

Kerstochtend een heel mooi gedekte tafel, heerlijk kerstontbijt buiten. Daarna zijn Paul, Bastiaan en Ton op de fiets vlak in de buurt een speurtocht uit gaan zetten. Door wereld natuurfonds is daar een educatieve wandeling uitgezet door het bos wat rondom de voormalige plantage Peperpot alles weer heeft overwoekerd. Echt schitterend en zo dichtbij.

Wij zijn toen met Fordy met zijn allen in de laadbak op pad gegaan, de kinderen vonden het geweldig, rode lintjes zoeken en daarbij steeds een opdracht. Ook de grote Stef en Harvey vonden het heel leuk.

Tegen 4 uur kwamen Ollie, Hugo en Peggy en ook Myrthe (vrijwilligster bij huize Campagne) was van de partij. ’s Avonds hebben we gegourmet,

en daarna de pakjes onder de boom uitgepakt, heel bescheiden hoor, voor iedereen 1 of 2 presentjes, vooraf hebben we kerstliedjes gezongen Amber en Sietse ook solo!!

Echt zo schattig. De tijd vloog en voor we het wisten was het al weer 12 uur geweest. Moe maar heel tevreden zijn we gaan slapen.
Dat was onze eerste kerstdag in de tropen.

merry christmas

De kerstengeltjes...


en de kerstbengeltjes!

Fijne feestdagen, iedereen!
We hebben een druk maar heerlijk programma afgewerkt op eerste kerstdag. En op de dagen daarvóór...het verslagje komt op tweede kerstdag.

Brief aan de president

Dinsdag 22 december

Hallo president Vene,
Jammer dat je er gisteren niet bij was. Ik begreep dat je net terug was van de klimaattop en even moest bijslapen...
Je hebt wel wat gemist, hoor. De kindjes van het Sisme kinderkoor hebben de sterren van de hemel gezongen, in je achtertuin! Je vrouw was er gelukkig wel bij, samen met honderden andere senioren.
Ze hebben genoten van het optreden van de 25 kinderen, waaronder onze 2 hummels.
De nieuwe lichting van het koor is nu drie maanden bezig en doet het lang niet slecht. Voor Amber en Sietse is het al helemaal een prestatie want zij kwamen er drie weken geleden pas bij. In recordtijd moesten ze 9 liedjes leren. En dat deden ze met plezier!
Hieronder vind je wat foto's. Klik maar op de link. Het filmpje uploaden lukt nog niet, de verbinding is te traag.
Daar zou je regering nog wel wat aan kunnen doen, een snelle internetverbinding voor een redelijke prijs zou het heel goed doen als verkiezingsstunt! Vooral onder de jongeren. Denk er maar eens over na...
Volgend jaar komen mijn kinderen weer in je tuin zingen. Zorg dan dat je erbij bent, want het kan alleen maar mooier gaan klinken...
Groet,
één van je onderdanen

Optreden Sisme kinderkoor, presidentieel paleis Paramaribo

Nat weer, daar en hier

Daar is 't bevroren en hier is 't gesmolten. Maar 't komt wel allemaal uit dezelfde lucht vallen. En 't veroorzaakt soms wat overlast...

Kerstgevoel

De mens is blijkbaar een koppig en hardleers wezen. Hebben we nou nog niet begrepen dat noch het weer, noch het klimaat zich laten voorspellen?

Ik wed dat geen enkele van de 'eindejournaalweergoden' het huidige winterweer in NL zag aankomen. Ja, een paar dagen van tevoren, maar zo kan ik het ook...
Ik lees de berichten over sneeuw, ijs en chaos op het internet, maar kan me er in eerste instantie niks bij voorstellen. Ik moet mijn ogen dichtdoen en me goed concentreren, voordat ik wat oude beelden binnenkrijg van mijn winters in Nederland. Ik weet nog dat ik het meestal ontzettend koud had, maar hoe voelde dat ook alweer? Het wintergevoel is moeilijk op te roepen.
Nu is dat natuurlijk niet zo gek, als je alweer drie jaar in Suriname woont. Voor ons gaat december gepaard met tropische buien. Regen, dus!
Ook de tropische voorspellers hebben de plank misgeslagen. Tot een maand geleden hadden we nog last van een enorme droogte. De Surinaamse weergoden voorspelden dat de droogte zou aanhouden tot februari...geen natte december dus.
Hahaha! Moeder natuur lachte zich een kriek en trakteert ons sinds de laatste week van november dagelijks op pittige buien.
Die tegenwoordig zelfs een 'stormachtig' karakter hebben; ik denk dat we af en toe wel een windkracht zeven-en-een-half halen, voor Surinaamse begrippen heel wat. De weergoden onthouden zich wijselijk van commentaar...

December is dus weer als vanouds, we kijken er niet echt van op. Voor de Nederlanders die kersvers hier zijn is het echter moeilijk wennen. Bij het kerstgevoel hoort sneeuw en ijs, maar 'dreaming of a white christmas' blijft een droom die verzuipt in de vele tropische regenbuien. Geen open haard en geen 'echte' kerstboom. Onze bomen met kluit blijven gewoon waar ze horen, in de grond...de kunstbomen van tegenwoordig gaan toch steeds meer op echte lijken. Bovendien zijn we niet anders gewend.

Ook voor mijn schoonouders is het even omschakelen, denk ik. Ze zijn hier nu drie weken en gaan voor het eerst kerstfeest in Suriname meemaken.
Hun eerste outdoor kerstconcert hebben ze al gehad en dat is goed bevallen. Ik weet dat ze het gezellig vinden om hier te zijn, maar of ze al een soort 'kerstgevoel' hebben? Ik weet het niet.

en wat is trouwens het kerstgevoel?

Tja, sowieso hard werken. Bas werkt zich de laatste dagen voor de vakantie helemaal suf, maar is vanaf maandag lekker twee weekjes vrij. De kindjes oefenen kerstliedjes op school en in het koor.
In het kinderkoor hebben ze na vier lessen hun draai al aardig gevonden, ze kennen de meeste liedjes al. Brigitte en ik gaan elke keer mee naar de repetities en hebben de grootste lol.

In een onbewaakt moment word ik gestrikt voor de redactie van het schoolblad. Een hele leuke maar tijdrovende job. Want de eerste editie van het krantje in de nieuwe stijl moet volgende week woensdag al uit. Lekker op zijn Surinaams, lastminute...maar onder druk krijg je de beste journalistieke producties dus laat mij maar vogelen. Het wordt een leuk krantje!
Tussen de bedrijven door moet de eindejaarsactiviteit voor het BoeroeSwing team worden voorbereid. Blijkbaar zijn Bas en ik inmiddels aardig ingeburgerd want we gaan er voor het eerst erg relaxed mee om (maar ik geloof eerder dat we allebei veel te moe zijn van dit pittige jaar om teveel vooruit te plannen).
We doen bijna alles op het laatste moment en er fietsen ook nog allerlei andere afspraken tussendoor. Dat was vorig jaar wel anders, alles werd ruim van tevoren gepland en we stonden stijf van de stress.
Ik moet met enige schaamte toegeven dat de aanwezigheid van Ton en Brigitte dit jaar bij ons heel veel stress wegneemt. We rekenen stiekem op hun hulp en doen het dus wat rustiger aan.
Vooral Bas zijn moeder kijkt het met verbazing en een beetje bezorgdheid aan, dat kan nooit goed gaan!
Maar, zoals wel vaker in Suriname, het gaat goed, we hebben een hele gezellig avond. Op z'n Hollands, lekker gourmetten, maar dan lekker buiten op de veranda.
De gasten krijgen aan het einde van de avond een Surinaams-Nederlands kerstpakketje mee. Een heerlijk Surinaams kerstbrood en een fles wijn, gecombineerd met een heus oliebollenpakket. Alle ingrediënten voor deze oerhollandse oudejaarstraktatie zijn hier heel makkelijk te krijgen. Dus daarvoor hoeven we ook al niet in Nederland te blijven...

De avond was een goede oefening voor kerst, want op eerste kerstdag gaan we weer gourmetten. Maar dan met de familie.
Voor de heerlijke salades zullen we Ton en Brigitte weer lief aankijken. Maar we gaan hen deze keer niet in de stress jagen, hahaha! Bas en ik doen het voorbereidend werk maar weer als vanouds, lekker op tijd! Denk ik...

Kerstkoorts!

De jaarlijkse epidemie is weer begonnen. Kerstkoorts! Ik ben één van de eersten die op dat gebied voor de bijl gaat, nulkommanul weerstand als het om kerstkoorts gaat...

Sinterklaas laat me werkelijk onverschillig. De soms felle discussie over de witte ouwe baardmans en diens relatie met zijn zwarte hulpjes gaat volkomen aan me voorbij.
De school van de kids concentreert zich meer op Kinderdag, ook op 5 december. Ik doe niet zoveel, vind het allemaal best. Het is toch elke dag Kinderdag, als je het mij vraagt...
Als het zo uitkomt krijgen onze kids op 5 december een klein Sinterklaascadeau, meestal van buiten. Dit jaar gaat het niet anders. Eén van mijn vele tantes is jarig en laat kinderen in de feestvreugde delen door Sinterklaas erbij te halen.
Ze heeft een kinderboerderij, prachtige locatie voor het feest. De kids komen weer aan hun trekken. Eerst lekker zwemmen in de kreek; daarna geeft een goedlachse bruine Sint (met ogen die verdacht veel lijken op die van mijn neef Marciano) snoep en cadeautjes.
En ik kijk uit naar het vertrek van al deze goedheiligheid. Want die andere Barbaman (=Baardmans) komt er binnenkort aan! En daar heb ik echt wat mee.

Zondag 6 december is het zover. SintNiklaas en zijn beschimmelde paard zijn vertrokken en Santa Claus en zijn rendieren staan in het hoge Noorden in de kou te trappelen. En duizenden kilometers verder, ergens aan de Sadiodam, slaat de kerstkoorts meteen toe. De dozen met kerstspullen komen tevoorschijn en de prachtige nepkerstboom wordt weer uitgepakt.
Voor mijn schoonouders is het natuurlijk even omschakelen. Van 'chestnuts roasting on an open fire' naar 'coconuts roasting under the tropenzon!' 't is nogal wat. Maar ik geloof wel dat ze er lol in hebben. Met het van hen bekende enthousiasme wordt de klus om huis en kerstbo(o)m(en) aan te kleden, aangepakt.
Ook de praktijk van Bastiaan moet eraan geloven. Daar houden we het relatief simpel, maar thuis leeft en slooft iedereen zich uit.
Met als resultaat: drie kerstbomen (twee in ons huis en eentje in het guesthouse), lichtjes, slingers en kerstmuziek van de onsterfelijke Michael Jackson.
Jazeker, 'I'm dreaming of a white christmas' komt ook aan de beurt!

De planning van kerstactiviteiten neemt langzaam maar zeker koortsachtige vormen aan. Er is ook al een hoop te doen! Kerstconcerten in de agenda noteren, thema's voor de eindejaarsactiviteiten bedenken, relatiegeschenkjes vanuit de praktijk regelen, kaarten versturen.
En kerstliedjes oefenen! Amber en Sietse zitten sinds vorige week in het kinderkoor van de muziekschool waar ze hun algemene muzikale vorming hebben gedaan. Hun eerste optreden is al op 21 december in het Presidentieel Paleis. Zeer spannend!
Omdat ze er pas bij zijn kennen ze de meeste liedjes nog niet, dus De Boertjes zijn flink aan het oefenen. Negen liedjes in vier talen moeten worden ingestudeerd...ik geloof dat Mama het spannender vindt dan de kindjes.
De repetitie van gisteren is opgenomen en staat op dvd; dat maakt het oefenen makkelijker en verlicht de druk (voor Mama, want de kindjes zitten er niet mee).

Murphy (*) is de enige die zich niets aantrekt van de om zich heen grijpende kerstkoorts.

* "everything than can go wrong, will go wrong." Murphy

Ja, de pechbrenger is nog steeds een frequente (en uiteraard ongewenste) bezoeker in ons leven.
De nieuw aangeschafte wasmachine kan de oude niet vervangen. Simpelweg omdat ie het niet doet...
Schoonvader Ton buigt zich al een paar dagen over de vaatwasser, die koppig weigert zijn werk te doen. Over kraantjes en leidingen die ineens verstopt raken en andere kleine ongemakken praten we niet meer. Ton rolt van de ene klus in de andere. Het wordt dus toch weer een klusvakantie, alle goede voornemens ten spijt.

Ik ga mijn koortsige hoofd nu maar een beetje rust gunnen, straks weer een hoop te doen. We moeten uitgerust en opgeruimd de Kerstdagen tegemoet! En uiteraard alert, want ik heb besloten dat we vriend Murph de komende tijd buiten de deur houden...