Nou ja, zeg.
Hebben ze dagen en uren gepraat en gepraat en toch valt het kabinet. Natuurlijk zagen we het allemaal aankomen, maar ik ben toch enigszins verbaasd. Twee Nederlandse stagiaires die ik later op de dag spreek, zijn nog verbaasder. Die hadden het helemaal niet zien aankomen. Maar ja, dat is niet zo gek als je 8000 km verder druk bezig bent aan je eigen toekomst te werken.
Het is nu maar de vraag of de val van het NL-kabinet iets oplost of grotere problemen creeërt dan er al waren. We zullen het zien.
Intussen gaat het leven gewoon verder...met twee verkiezingen in het vooruitzicht. Eentje hier (25 mei) en eentje daar! (over 83 dagen?)
20 februari 2010
19 februari 2010
Laat de (kabinets)ballen maar vallen!
Meerzorg, 23:30 uur
Hallo? Hallo? Is er nog iemand wakker in Nederland? Behalve Jan-Peter, zijn (ex)vriendjes en de journalisten?
Ja, ook de Nederlanders overzee volgen de kabinetscrisis met belangstelling en met verbazing. Althans, sommige Nederlanders...
Raar maar waar, de enige 'echte Hollander' in ons huis is volstrekt niet geïnteresseerd in de ruziemakers en de (onafwendbare?) gevolgen daarvan.
Ik krijg om 11 uur 's avonds een uitgebreide verhandeling van mijn echtgenoot over het wel en vooral het wee in de Surinaamse gezondheidszorg. Maar geen woord over de kabinetscrisis in het land waar zijn navelstreng begraven ligt. Als ik er voorzichtig een balletje over opgooi, wuift hij het weg met een simpel: 'laat die ballen maar vallen.' Hahaha!
Ik blijf een beetje nieuwsgierig, noem het beroepsmatige interesse. Maar de live uitzending van RTL, die door de trage verbinding met horten en stoten op mijn pc doorkomt, gaat me na een uurtje toch vervelen. 't is wachten, wachten, wachten', zucht een journalist. En daar zit ik nou niet op te wachten.
Ben benieuwd hoe deze nacht de Nederlandse geschiedenis ingaat. De nacht van Bos? De nacht van Balkenende? Of gewoon de nacht van een partij Ellende? Ik lees het morgen wel!
Hallo? Hallo? Is er nog iemand wakker in Nederland? Behalve Jan-Peter, zijn (ex)vriendjes en de journalisten?
Ja, ook de Nederlanders overzee volgen de kabinetscrisis met belangstelling en met verbazing. Althans, sommige Nederlanders...
Raar maar waar, de enige 'echte Hollander' in ons huis is volstrekt niet geïnteresseerd in de ruziemakers en de (onafwendbare?) gevolgen daarvan.
Ik krijg om 11 uur 's avonds een uitgebreide verhandeling van mijn echtgenoot over het wel en vooral het wee in de Surinaamse gezondheidszorg. Maar geen woord over de kabinetscrisis in het land waar zijn navelstreng begraven ligt. Als ik er voorzichtig een balletje over opgooi, wuift hij het weg met een simpel: 'laat die ballen maar vallen.' Hahaha!
Ik blijf een beetje nieuwsgierig, noem het beroepsmatige interesse. Maar de live uitzending van RTL, die door de trage verbinding met horten en stoten op mijn pc doorkomt, gaat me na een uurtje toch vervelen. 't is wachten, wachten, wachten', zucht een journalist. En daar zit ik nou niet op te wachten.
Ben benieuwd hoe deze nacht de Nederlandse geschiedenis ingaat. De nacht van Bos? De nacht van Balkenende? Of gewoon de nacht van een partij Ellende? Ik lees het morgen wel!
17 februari 2010
Terugblik
't Is nooit te laat om even achterom te kijken. Daarom hieronder deel 1 van de terugblik van mijn schoonouders op, wat is het inmiddels, hun vijfde of zesde vakantie in Suriname? Doet er niet toe, ook deze keer hebben ze het prima naar hun zin gehad!
Terugblik vanuit Besneeuwd Nederland op 6 weken Suriname
Bijdrage van Ton de Boer
Deel 1
Ik begin met een verslagje omdat alles nog vers in het geheugen zit.
We zijn nu 2 dagen thuis en worden nog niet al te veel gestoord door de dagelijkse besognes van Nederland. Het is voor ons gevoel bérekoud, we moeten er erg aan wennen.
Ook Goof eist ons weer helemaal op, die vindt dat we iets goed te maken hebben.
6 weken lijken een enorme lange tijd, maar voor ons gevoel zijn de weken voorbij gevlogen.
Maandag 10 januari namen we al weer afscheid, met tranen in de ogen, op 29 november van alweer het afgelopen jaar, sloten we elkaar in de armen. Eerst op de luchthaven Zanderij, waar Bastiaan ons ophaalde met de Spacio en een uurtje later de rest van de familie op Meerzorg, waar Saskia , Sietse en Amber ons verwelkomden.
Snel even andere kleren aan en een frisse douche en toen gingen we met z’n zessen naar een fonkelnieuwe Warung om snel een hapje te eten.
Binnen een minuut had ik al een glas sap met ijsklontjes van Amber over mijn schone korte broek. Ze was zo enthousiast met vertellen.
Surimamers praten met mond, handen en voeten en dan valt er wel eens wat.
Nasi rames,bakabanas, kap kap, tjap tjoj en saoto gingen er in als koek. Daarna nog even het luchtbed oppompen en we konden te kooi.
De 1e dagen logeerden we nog in huis bij Bas en Sas, er waren nog gasten in het guesthouse.
De 1e week in Meerzorg stond in het teken van een hele rij Murphy gevalletjes.
Ja, de goede man had aardig zijn best gedaan, even dachten we zelfs dat ik Murphy heette.
De Spacio deed het opeens niet meer. Na controle bleek de accu zo goed als droog te staan en volle sluiting te hebben gemaakt. Kromme platen> einde accu.
Nieuwe accu gekocht, omgewisseld en probleem was verholpen.
In tropische omstandigheden moet je wat vaker controleren, was het devies.
De close in boiler had het een paar maanden eerder al begeven.
Besloten om toen de warmwaterleiding van de boiler op de veranda door te trekken naar de keuken. Elk jaar een nieuw boilertje kopen leek geen goed plan. De spanning en frequentie in Suriname van het electriciteitsnet is te fluctuerend voor onze fijngevoelige Europese apparaten...
Dit karweitje was, nadat de nodige spullen waren aangekocht vrij snel gefikst.
De vaatwasser weer aangesloten, na een reparatie.
Deze had al een paar maanden stilgestaan en bleek niets meer te doen. Na demontage bleek de pomp-motor vast te zitten. Deze gedemonteerd en schoongemaakt.
Na montage draaide de pomp wel weer maar veel te langzaam. Bleek, na consult van de leverancier, de condensator opgeblazen te zijn. Deze laten vervangen en dit werkte weer.
De wasmachine was al een tijdje stuk, kapot onderdeel was niet te leveren.
Daardoor werd al een tijdje de was “de deur uit gedaan”, in de Lisztstraat dus.
Doordat deze machine nu permanent overuren maakte en ook de jongste niet meer was, kwam, ja je raadt het al, ook hier Murphy even om de hoek kijken.
Er moesten op korte termijn 2 nieuwe machines komen, want in de tropen je kleren steeds binnenste buiten te keren en nog een keer dragen, was ook geen optie.
Zo werden na ampel beraad en hier en daar rondkijken 2 mooie nieuwe Westpoints gekocht.
Na installatie van de 1e bij Orlanda en proefdraaien, bleek het programma af te breken en bleef de machine vol water staan.
Navraag bij de leverancier:
'Oh, u heeft een hoge afvoer? U moet een lage afvoer hebben want in deze machine zit geen pomp maar een dumpvalve.' Weer wat geleerd. Afvoer aangepast en draaien maar met die wasjes.
Na installatie van machine nr. 2 bleek die helemaal niets te doen.
Alle electrische aansluitingen gecontroleerd, zekeringen gecontroleerd, ten einde raad maar weer de leverancier gebeld. Monteur komt na een paar dagen langs, meet alles nog een keer en neemt vervolgens de machine weer mee.
Komt na een paar dagen weer terug en sluit de boel weer aan en draaien maar met die wasjes.
Er bleek een kapotte condensator in te zitten.
De Ford truck moest vervolgens ook naar de monteur, achterste remmen vertoonden lichte lekkage van hydraulische olie.
Na demontage bleek dat de cilinders beide zo waren gecorrodeerd dat er nieuwe moesten worden gezet. Deze zijn in Suriname niet op voorraad leverbaar en moesten uit de States komen. Miami Florida is de dichtstbijzijnde Ford dealer. Na een borg in USD betaald te hebben werd de bestelprocedure in gang gezet.
De hele boel is maar weer in elkaar gezet met de oude onderdelen, wanneer de nieuwe er zijn is nog onduidelijk. Met wat vaker controleren is er nog wel even mee te rijden.
Drinkwater is nog steeds een probleem in het guesthouse, we drinken alleen flessenwater.
Bij Bas en Sas in de keuken is sedert vorig jaar een water purifier geïnstalleerd, die het water zodanig zuivert, dat het als drinkwater kan worden gebruikt.
Het is een vernuftig apparaat dat met actieve koolstof en UV licht werkt.
Voor het guesthouse is ook een dergelijk apparaat aangeschaft. Alleen was het bijbehorend patroon nog niet voorradig.
Nadat ik op mijn gemakje alle voorbereidende werkzaamheden had uitgevoerd, kon kort voor ons vertrek, nadat een aansluiting op de bestaande waterleiding was gerealiseerd en het patroon werd geleverd, ook in het guesthouse drinkbaar water uit de kraan worden geleverd.
Ondanks het feit dat het kleine regentijd is moeten we een paar keer met het water op rantsoen omdat we een tekort dreigen te krijgen.
Er mag dan b.v. niet meer worden gewassen en is douchen gelimiteerd.
Gelukkig begint het dan elke keer net op tijd weer te regenen, zodat we weer wat voorraad op kunnen bouwen.
De beide uiteinden van de Sadiodam hebben al een vernieuwde grotere waterleiding.
Het middendeel, waar wij dus wonen , kampt nog steeds met problemen, waarschijnlijk verstoppingen door platgereden leidingen.
Er was i.v.m. de asfalterings erkzaamheden op de Manjadam, nogal wat zwaar vrachtverkeer over de Sadiodam in de afgelopen periode.
In een volgend stukje zal ik verhalen over onze uitstapjes.
Omdat het anders veel te lang duurt voordat het weer bij Saskia ligt ter correctie.
We zijn intussen al weer helemaal gewend aan de kou en zitten volop in onze pensionado activiteiten.
Wordt dus vervolgd……
Ton.
Terugblik vanuit Besneeuwd Nederland op 6 weken Suriname
Bijdrage van Ton de Boer
Deel 1
Ik begin met een verslagje omdat alles nog vers in het geheugen zit.
We zijn nu 2 dagen thuis en worden nog niet al te veel gestoord door de dagelijkse besognes van Nederland. Het is voor ons gevoel bérekoud, we moeten er erg aan wennen.
Ook Goof eist ons weer helemaal op, die vindt dat we iets goed te maken hebben.
6 weken lijken een enorme lange tijd, maar voor ons gevoel zijn de weken voorbij gevlogen.
Maandag 10 januari namen we al weer afscheid, met tranen in de ogen, op 29 november van alweer het afgelopen jaar, sloten we elkaar in de armen. Eerst op de luchthaven Zanderij, waar Bastiaan ons ophaalde met de Spacio en een uurtje later de rest van de familie op Meerzorg, waar Saskia , Sietse en Amber ons verwelkomden.
Snel even andere kleren aan en een frisse douche en toen gingen we met z’n zessen naar een fonkelnieuwe Warung om snel een hapje te eten.
Binnen een minuut had ik al een glas sap met ijsklontjes van Amber over mijn schone korte broek. Ze was zo enthousiast met vertellen.
Surimamers praten met mond, handen en voeten en dan valt er wel eens wat.
Nasi rames,bakabanas, kap kap, tjap tjoj en saoto gingen er in als koek. Daarna nog even het luchtbed oppompen en we konden te kooi.
De 1e dagen logeerden we nog in huis bij Bas en Sas, er waren nog gasten in het guesthouse.
De 1e week in Meerzorg stond in het teken van een hele rij Murphy gevalletjes.
Ja, de goede man had aardig zijn best gedaan, even dachten we zelfs dat ik Murphy heette.
De Spacio deed het opeens niet meer. Na controle bleek de accu zo goed als droog te staan en volle sluiting te hebben gemaakt. Kromme platen> einde accu.
Nieuwe accu gekocht, omgewisseld en probleem was verholpen.
In tropische omstandigheden moet je wat vaker controleren, was het devies.
De close in boiler had het een paar maanden eerder al begeven.
Besloten om toen de warmwaterleiding van de boiler op de veranda door te trekken naar de keuken. Elk jaar een nieuw boilertje kopen leek geen goed plan. De spanning en frequentie in Suriname van het electriciteitsnet is te fluctuerend voor onze fijngevoelige Europese apparaten...
Dit karweitje was, nadat de nodige spullen waren aangekocht vrij snel gefikst.
De vaatwasser weer aangesloten, na een reparatie.
Deze had al een paar maanden stilgestaan en bleek niets meer te doen. Na demontage bleek de pomp-motor vast te zitten. Deze gedemonteerd en schoongemaakt.
Na montage draaide de pomp wel weer maar veel te langzaam. Bleek, na consult van de leverancier, de condensator opgeblazen te zijn. Deze laten vervangen en dit werkte weer.
De wasmachine was al een tijdje stuk, kapot onderdeel was niet te leveren.
Daardoor werd al een tijdje de was “de deur uit gedaan”, in de Lisztstraat dus.
Doordat deze machine nu permanent overuren maakte en ook de jongste niet meer was, kwam, ja je raadt het al, ook hier Murphy even om de hoek kijken.
Er moesten op korte termijn 2 nieuwe machines komen, want in de tropen je kleren steeds binnenste buiten te keren en nog een keer dragen, was ook geen optie.
Zo werden na ampel beraad en hier en daar rondkijken 2 mooie nieuwe Westpoints gekocht.
Na installatie van de 1e bij Orlanda en proefdraaien, bleek het programma af te breken en bleef de machine vol water staan.
Navraag bij de leverancier:
'Oh, u heeft een hoge afvoer? U moet een lage afvoer hebben want in deze machine zit geen pomp maar een dumpvalve.' Weer wat geleerd. Afvoer aangepast en draaien maar met die wasjes.
Na installatie van machine nr. 2 bleek die helemaal niets te doen.
Alle electrische aansluitingen gecontroleerd, zekeringen gecontroleerd, ten einde raad maar weer de leverancier gebeld. Monteur komt na een paar dagen langs, meet alles nog een keer en neemt vervolgens de machine weer mee.
Komt na een paar dagen weer terug en sluit de boel weer aan en draaien maar met die wasjes.
Er bleek een kapotte condensator in te zitten.
De Ford truck moest vervolgens ook naar de monteur, achterste remmen vertoonden lichte lekkage van hydraulische olie.
Na demontage bleek dat de cilinders beide zo waren gecorrodeerd dat er nieuwe moesten worden gezet. Deze zijn in Suriname niet op voorraad leverbaar en moesten uit de States komen. Miami Florida is de dichtstbijzijnde Ford dealer. Na een borg in USD betaald te hebben werd de bestelprocedure in gang gezet.
De hele boel is maar weer in elkaar gezet met de oude onderdelen, wanneer de nieuwe er zijn is nog onduidelijk. Met wat vaker controleren is er nog wel even mee te rijden.
Drinkwater is nog steeds een probleem in het guesthouse, we drinken alleen flessenwater.
Bij Bas en Sas in de keuken is sedert vorig jaar een water purifier geïnstalleerd, die het water zodanig zuivert, dat het als drinkwater kan worden gebruikt.
Het is een vernuftig apparaat dat met actieve koolstof en UV licht werkt.
Voor het guesthouse is ook een dergelijk apparaat aangeschaft. Alleen was het bijbehorend patroon nog niet voorradig.
Nadat ik op mijn gemakje alle voorbereidende werkzaamheden had uitgevoerd, kon kort voor ons vertrek, nadat een aansluiting op de bestaande waterleiding was gerealiseerd en het patroon werd geleverd, ook in het guesthouse drinkbaar water uit de kraan worden geleverd.
Ondanks het feit dat het kleine regentijd is moeten we een paar keer met het water op rantsoen omdat we een tekort dreigen te krijgen.
Er mag dan b.v. niet meer worden gewassen en is douchen gelimiteerd.
Gelukkig begint het dan elke keer net op tijd weer te regenen, zodat we weer wat voorraad op kunnen bouwen.
De beide uiteinden van de Sadiodam hebben al een vernieuwde grotere waterleiding.
Het middendeel, waar wij dus wonen , kampt nog steeds met problemen, waarschijnlijk verstoppingen door platgereden leidingen.
Er was i.v.m. de asfalterings erkzaamheden op de Manjadam, nogal wat zwaar vrachtverkeer over de Sadiodam in de afgelopen periode.
In een volgend stukje zal ik verhalen over onze uitstapjes.
Omdat het anders veel te lang duurt voordat het weer bij Saskia ligt ter correctie.
We zijn intussen al weer helemaal gewend aan de kou en zitten volop in onze pensionado activiteiten.
Wordt dus vervolgd……
Ton.
Abonneren op:
Posts (Atom)
