Lappenmand

Je zou het niet denken als je deze foto's ziet, maar ze liggen allemaal in de lappenmand. Met uitzondering van mezelf, iemand moet overeind blijven, nietwaar?
Bastiaan is sinds gisteren snipverkouden. Waarschijnlijk opgepikt van de kids, die begonnen gisteren ook al. Vanochtend was het dus even twijfelen: gaan we met Opa en Oma mee naar hun vakantiehuisje of niet? Toch maar wel gedaan, gelukkig maar, want het was weer heerlijk! Wel zetpilletjes en de inhalator mee, voor het geval dat.

Pa en ma gingen het vakantiehuisje inspecteren en schoonmaken, ze waren er een paar maanden niet geweest. Het is op tien minuten afstand van de internationale luchthaven en staat op het terrein van de kinderboerderij van mijn tante, vlakbij een kreek. Een heerlijke omgeving voor kinderen, Amber en Sietse hebben dan ook genoten!
Tot onze stomme verbazing holde koukleum Sietse zo het koele(!) water in en ging richting het diepe. Bastiaan kwam niet bij en ik stond te schreeuwen aan de kant…we hebben hem razendsnel zijn vleugeltjes aangedaan en toen kon hij naar hartelust spetteren. Amber stak één voet in het water en riep meteen: ‘Mama, ik vind niet leuk!’ Van haar dus geen spetterfoto’s. Heel, heel, heel koud, vond mevrouw.

’s Middags kwam de verkoudheid echt opzetten, en daarmee ook de koorts. Zetpilletjes erin, dus. Om half zeven waren we thuis en toen was de rek er bij de Boertjes echt uit. Niemand had nog behoefte aan een warme maaltijd, meer dan een bakje vla ging er niet in. Nu, anderhalf uur en een pillenrondje later, ligt iedereen in zijn eigen lappenmand. Nou maar hopen dat we morgen allemaal fit zijn, want we doen mee aan een fietstocht! Niet heel ver, kilometertje of twintig, van Meerzorg naar het plaatsje Nw. Amsterdam. En terug, natuurlijk. We zien het wel. Als het niet doorgaat, jammer dan, maar thuis is er ook nog genoeg te doen!