't is natuurlijk alweer bedtijd. Waar gaat de tijd? Ik wou dat ik het wist...daar zou ik nu wel wat tijd aan willen besteden, aan de zoektocht naar extra tijd! Maar ja, da's dan weer zonde van je tijd, want extra tijd vind je toch nooit.
't Was afgelopen maandag weer tijd om even stil te staan bij mijn geboortedag. 't was op een maandag, half drie geloof ik, een hele tijd geleden inmiddels.
Gelukkig heb ik geen moeite met mijn leeftijd. Ik heb dus niet geprotesteerd toen mijn neefje met een zak ballonnen kwam aanzetten met het magische getal 45 erop. Ze hangen er na drie dagen nog steeds en van mij mogen ze nog wel een tijd blijven hangen.
Tegen alle Surinaamse tradities in heb ik geen feestje gevierd. Geen tijd, hahaha...
Nee, het leek me gewoon niet zo praktisch.
1. De boiler is nog steeds niet gerepareerd (nog geen tijd gevonden om een professionele lasser te vinden). En ik zie als een berg op tegen de berg vaat aan het einde van zo'n feestje!
2. We kampen met een watertekort (de overheid is druk bezig met nieuwe waterbronnen en nieuwe buizen in onze buurt). Kost veel tijd, uiteraard, en intussen zitten we praktisch zonder leidingwater. En dan kom je ook niet door de berg vaat heen.
3. Sietse's verjaardagsfeestje staat ook al voor de deur. En een maandje daarna komt de Kerstman...Daar wil ik wel wat tijd in steken, want het wordt een hele speciale kerst met veel dierbaren om ons heen.
Een hele rustige verjaardag dus, maar wel heel gezellig! 's Ochtends staan de drie kids al vroeg bij mijn bed te zingen. Twee welkome cadeaus komen er achteraan, een thriller van Simone van der Vlugt (aanrader!) en een (Orichinese) Levi's damestas.
Ingewijden kennen de verhalen over Saskia en de plastic tasjes. Nou dames, we gaan het weer proberen hoor! Met een echte tas. Misschien word ik ooit een echte dame. Maar dat is een proces dat tijd vraagt. Veel tijd...
Het mooiste cadeau komt van Petrus. Een regenbuitje! In deze toch wel erg droge tijd is dat meer dan welkom, dus maak ik een wandelingetje in de regen.
's Middags komen mijn ouders, zusje en de Amerikaanse buurtjes. De enige traditie waar ik niet aan ontkom is de taart; daarna hebben we met zijn achten gegeten.
En de tijd blijft niet stilstaan. Ik dus ook niet. In recordtijd heb ik het boek uit. Kwestie van even de tijd voor nemen...Geen ingewikkelde psychologische thriller maar gewoon een lekker spannend boek. M'n mooie nieuwe tas is al twee keer mee op stap geweest en het blijkt nog handig ook.
Petrus krijgt er plezier in en stuurt vandaag een groot cadeautje. Een echte stortbui...maar hij vergist zich natuurlijk weer in de tijd. De bui valt nadat ik anderhalf uur bezig ben geweest de plantjes water te geven. Zonde van mijn tijd.
Intussen is het al bedtijd geweest. Of heb ik nog tijd voor een kopje thee? Afwassen? Strijken?
Tijd heb je niet, tijd maak je, zeggen ze hier altijd. Maar niemand vertelt me hoe je het maakt en waarmee. En hoeveel tijd dat kost...
Ik weet al wat ik voor mezelf onder de kerstboom wil. Doe mij maar een doosje tijd. Van het soort waar je niets mee hoeft te doen. Ik haal het uit de verpakking en ik heb het. Puur, niets aan toegevoegd (behalve misschien een conserveringsmiddel), helemaal voor mij.
Wat ik ermee zou doen? Niets. In de hangmat liggen, ernaar kijken en zeggen: ik heb tijd!
En voordat de broeders in witte jassen hier aankloppen om me op te halen stop ik ermee. Net op tijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten