We zijn er nog!

Half drie 's middags; Bastiaan en ik liggen op bed te babbelen, de kindjes spelen braaf in de woonkamer. Wat een luxe op de vrijdagmiddag! Zou je denken, maar niet heus...

Een gemeen griepvirus heeft de afgelopen twee weken geraasd door huize Boeroeswing. Het ene na het andere gezinslid werd geveld. Bij elkaar opgeteld was het koorts, hoesten, snotteren, onstoken amandelen, ontstoken oortjes, ontstoken bijholten en als klap op de vuurpijl een milde hersenvliesonsteking. De klap op de vuurpijl was voor Bastiaan, dat was even schrikken!
Het begon met koorts die maar niet overging, vervolgens kwam er ook nog zware hoofdpijn bij. De arts had het al vrij snel in de gaten, gelukkig maar, want dat heeft Bas een serie nare onderzoekjes bespaard. Het gaat gelukkig alweer wat beter, maar de komende tijd moet hij het een beetje rustig aan doen.
Ook de rest van het gezin is nog niet in topvorm. De kindjes zijn een paar dagen thuisgebleven om uit te zieken. En ik ben anderhalve week uit de roulatie geweest door ontstoken bijholten. Dat gaat maar heel langzaam over, erg lastig...
Ook met Sietse gaat het nog niet lekker, die leek gisteren weer helemaal fit maar had vannacht alweer koorts.
De vrijdagmiddagluxe is dus bedriegelijk; na een halve dag in de runnign te zijn geweest, zijn we helemaal op en moeten we even gas terugnemen.

Maar goed, we zijn er nog, als het goed zijn we binnenkort weer in topshape! Moet ook wel, want de feestdagen komen eraan.

Een paar feestdagen hebben we al gehad. Mijn verjaardag ging snel en geruisloos voorbij (gelukkig), Sietse had weer een leuk feestje en is dus inmiddels al 4 jaar! Foto's volgen heel snel.
Ook Suriname was weer jarig. 32 jaar staatkundige onafhankelijkheid...
Daar hebben we helaas weinig van meegekregen, toen lagen we al in de lappenmand.

Dank zij de verjaardagreminder van Hallmark werden we vanmorgen aan een andere bijzondere herdenking herinnerd.
'Weet je welke dag het vandaag is? vraagt Bastiaan vanochtend om kwart over zes.
'Jaja, het proces van Bouta (Bouterse, red.), boeien...' mompel ik, terwijl probeerde mijn zere hoofd niet teveel te bewegen.
'Neenee, heel wat anders', zegt Bas. 'Oh? wat dan?'
'Denk eens na! 30 november!'
Pardon?
O hemel! We zijn vandaag twee jaar getrouwd! Helemaal vergeten!
Gelukkig ben ik niet de enige, hahaha...omdat Bastiaan 's ochtends de computer aanzet is hij de eerste die de reminder van de Hallmark kalender ziet.

Het feestje vieren we binnenkort met z'n tweetjes. Eerst maar eens helemaal opknappen!