Wie zijn wij? De ouders

Hier ben ik dan: Saskia de Bruin, 41, 'webmaster' van deze weblog. Mijn baan als personeelsfunctionaris heb ik begin dit jaar ingeruild voor twee banen binnenshuis. Logistiek manager Emi-Remi, klinkt goed he? Daarnaast zit ik als vrijwilliger in de kinderopvang; vier dagen in de week heb ik de zorg voor twee schattige kindjes (zie eerder in de weblog). Tussen de bedrijven door doe ik wat grafische klusjes, mijn hobby. Als er nog wat tijd overblijft help ik ook nog in de huishouding. Je snapt het al, druk , druk druk...voor lezen heb ik niet zoveel tijd meer, helaas. In 2001 wandelde Bastiaan mijn leven binnen (of ik het zijne?). Vanaf dat moment was het niet alleen maar druk, maar ook spannend en avontuurlijk. Inmiddels zijn er twee kindjes bijgekomen en zijn we getrouwd. En het spannendste avontuur staat voor de deur!


Bastiaan de Boer is mijn naam, man van Saskia en vader van die twee kleintjes.
Ik ben 31 jaar, geboren in Vlissingen en vervolgens geschiedenis gemaakt in Hoeven, Koudekerke (bij Vlissingen), Aruba, Breda, Suriname en Utrecht. Nog even en dan is het Meerzorg dat de klok slaat. Na een voor mij saai verblijf op de Mavo, werd het al interessanter op de verpleegopleiding. Direct daarna volgde de fysiotherapieopleiding en in 1998 het werk in het gezondheidscentrum in Maarssenbroek.
Hier kon ik me verder specialiseren en ondertussen werk ik o.a. binnen de aandachtsgebieden psychosomatiek, longrevalidatie, diabeteszorg en denk ik na over interculturele vraagstukken. In het kader van dit laatste heb ik in Utrecht de Europese Master Interculturalisatie (migration, mental health & social care) gedaan.
En nu staat dus de volgende uitdaging voor de deur. Ik ga mijn eigen praktijk starten in Paramaribo en wil daarnaast met de Medische Zending werken aan een nieuw te ontwikkelen programma voor revalidatiezorg in het binnenland van Suriname.
Saskia zal haar achtergrond als journalist en haar passie voor mooie verhaaltjes in deze weblog kwijt kunnen. Ik zal die zo af en toe aanvullen met mijn paramedische blik.

Wie zijn wij? De kinderen

Ja, wie is dat jonge gezin dat de oversteek waagt? We stellen ons graag aan je voor!

Ik ben Amber, 14 maanden oud. Ik loop inmiddels een paar weekjes, dat gaat als een trein!
Mijn komst was een leuke verrassing voor mijn ouders, die hadden gedacht dat ik een jongetje zou worden...gelukkig hadden ze de meisjesnamen wel bedacht, voor het geval dat. Het werd dus Amber Orlanda Brigitte. Amber voor de donkere ogen van mijn Mama, Orlanda van mijn Oma en Brigitte van mijn Omi. Ik zorg voor nog wel meer verrassingen. Zo heb ik mijn donkere koppie van bij de geboorte ingeruild voor blonde lokjes. Nog niet heel veel, maar dat komt wel. Mijn pittige karakter heb ik nog steeds. Als ik boos word, vliegt alles in het rond en als ik plezier heb horen ze me stratenver schreeuwen!

Ik ben inmiddels al een keer op vakantie naar Suriname geweest, dat is me prima bevallen! Ik moest wel even aan de warmte wennen, maar het is heerlijk om zonder jas te spelen.


En ik ben grote broer Sietse! Om precies te zijn, Sietse Anton Hugo. Papa en Mama wilden graag een stoere naam die je in Suriname niet zo vaak tegenkomt. Mijn overgrootmoeder, Beppe-Oma, heet Sietske, dus de jongensvariant daarvan was gauw gevonden! Anton en Hugo zijn mijn Pake en Opa. Ik ben nu 2-en-een-half en al heel ondernemend. Ik ben dol op boekjes lezen, spelen met mijn auto's en hardlopen met papa in het park. Mijn grootste hobby is de tram! Die rijdt voor de deur langs. We gaan regelmatig een eindje tramrijden, gewoon heen en weer, totdat het uur om is. Dat vind ik prachtig! Ik ben al een ervaren Surinameganger, afgelopen januari was ik er voor de derde keer. Ik ben heel blij dat we er gaan wonen, want dat is beter voor mijn luchtwegen. In Nederland ben ik vaak benauwd, vooral in de winter, en in Suriname helemaal niet.

We zijn in de lucht!

Nog precies vier maanden te gaan...

De bordjes 'te koop' wapperen in de wind, vijftien nieuwe lege verhuisdozen staan ons vol verwachting aan te kijken, het printerpapier is op (oeps, sorry, al ingepakt, doos KA 003).
Emi-Remi nadert snel. Een goed moment om met een weblog te beginnen!
De komende maanden kan je hier de avonturen volgen van een jong gezin, dat binnenkort de oceaan oversteekt. Drie emigranten en één remigrant beginnen aan een nieuwe uitdaging in Suriname!