Oliebollen en knallers

Net mijn laatste werkdag voor dit jaar afgesloten. Met een overheerlijke
oliebol...hij zou zo een acht scoren tijdens de oliebollentest! Niet te
vet, niet te zoet, lekker luchtig en met veel krenten/rozijnen. Ze
hebben hier zelfs ook al appelbeignets.
Het moet niet gekker worden, mopperde ik tegen mijn collega (ondertussen
wel genietend van de oliebol), het wordt allemaal veel te Hollands hier.
Straks gaat het nog sneeuwen...
Ik was nog niet uitgesproken of de eerste vlokken dwarrelden al door de
lucht. Okee, het waren snippers en ze waren rood en warm, maar er kwam
toch wat uit de lucht zetten!

Vuurwerksnippers. Ja, bij ons mag er al geschoten worden. En dat gebeurt
ook, ik schrik me al een paar avonden telkens een hoedje. Er zijn een
paar van die gasten in de straat die het leuk vinden om net voor
middernacht flink te gaan knallen. Gelukkig slapen de kids overal
doorheen, maar ik vind het maar niks.
Er iets van zeggen heeft geen zin, men zou je verbaasd aankijken. Het is
hier traditie en dat moet je accepteren. Doe ik ook wel , maar een beetje
eindejaarsgemopper hoort erbij, hahaha...

Vandaag nemen de overheidskantoren en de ministeries afscheid van 2008.
Overal staan tenten opgesteld, er is muziek en lekker eten. En
natuurlijk de enorme klappers (pagara's heten ze hier). Ik heb er vanochtend al zes
gehoord in de straat waar ik werk. En dat knalt echt, je zou bijna
denken dat je in de Gazastrook was. Gelukkig gaat het hier met een
heleboel vrolijkheid gepaard en vallen er als het goed is geen doden en
gewonden...
Morgen zijn de bedrijven en handelshuizen aan de beurt. In Paramaribo
heb je dan de Pagara-estafette. Bedrijven steken na elkaar hun pagara's
af, de ene klapper is nog langer en luidruchtiger dan de andere. Het is
natuurlijk leuk om elkaar een beetje de loef af te steken en het publiek
vindt het prachtig. Een enorme menigte trekt in het stadscentrum van bedrijf
naar bedrijf om het te zien/horen. Her en der zijn er muziekformaties op
straat, dus het wordt weer een festijn van jewelste. Jammer genoeg veel te
druk voor kleine kinderen dus wij volgen het allemaal live op de tv. Is
ook leuk.

Ook het vuurwerk rond de jaarwisseling volgen we op afstand. We hebben er niet zoveel mee en vinden het te gevaarlijk voor de kleintjes.
Sietse en Amber mogen wel wat sterretjes draaien en de rest zien ze van achter het raam. Met name ik ben de angsthaas, altijd op mijn hoede voor een verdwaalde vuurpijl.
De overheid geeft me gelukkig gelijk. Meer dan ooit wordt er gewaarschuwd voor de gevaren van vuurwerk. Op de radio, op de tv, overal. Vanochtend kwam ik de brug afrijden en kreeg een pamflet aangereikt. Met waarschuwingen en instructies over het afsteken van vuurwerk...ik was aangenaam verrast.
Zelfs Jorgen Raymann doet mee, met humoristische maar waarschuwende reclamespots via de radio. Een leuk citaat uit één van zijn radiospots:
'y'a wan kaw, te y'e pley nanga paw-paw'
(Surinaams voor: je bent een rund als je met vuurwerk stunt). Met zwaar Chinees accent, kostelijk.
Helaas was Raymann een beetje laat met zijn boodschap, want de eerste zeven gewonden zijn al geregistreerd. Niet ernstig, op een kind na, die verloor een vingerkootje. Nou maar hopen dat het daarbij blijft...

Doen jullie het daar ook rustig aan?