Verkeer(d)

Ik had al eerder gemeld dat het (inmiddels niet zo) nieuwe bromfietsje van Bastiaan gewoon een verkapte motor is.
Het bewijs daarvoor kreeg ik afgelopen maandagavond weer eens. We waren samen naar een vergadering van de school van de kids. Ik met de auto, Bastiaan op de brommer, die moest vanuit de stad komen.
Om kwart over acht gingen we er weg, en ik riep voor de grap: wie het eerste thuis is! Eén keer raden wie de winnaar was...

Ik ging met 73 km p/u de brug af (je mag niet harder dan 40) en ik hield de maniak nog niet bij. De twee drempeltjes op de hoofdweg vlakbij ons huis werden vrolijk omzeild, - aan de rechterkant van de weg! - en daarna was ie helemaal niet meer bij te houden.
De snelheidsduivel moest alleen maar lachen toen ik hem na aankomst de les las, hij vond dat ie het prima had gedaan. Hij had toch gewonnen? Tja...

Gelukkig neemt Bastiaan over het algemeen geen onnodige risico's in het verkeer (zegt ie). Maar er zijn genoeg anderen die daar een sport van hebben gemaakt.
Surinamers zijn een hartelijk en vrolijk volkje. Maar zet ze niet achter het stuur van een auto...die vriendelijke, hulpvaardige man of vrouw verandert ogenblikkelijk in een jachtige stresskip die de westerse weggebruiker in ongeduldig gedrag ver overtreft.
Haast, haast, haast! Voorrang? Ja, vraag het maar aan de volgende...
Als we 's ochtends van de brug afkomen begint het al. Ritsen? Die hebben ze hier echt alleen maar in de broek en niet op de weg. Je moet er uitdrukkelijk om vragen, anders kan je niet invoegen. En dan gaat het nog niet van harte...Tijdens het spitsuur staan er op de grote weg vanaf de brug altijd twee agenten, anders loopt het verkeer compleet vast. Ondanks de verkeerlichten.
Sommige automobilisten weten feilloos wanneer het licht op groen springt. Ze trekken 2 seconden daarvóór al op, knap hoor!
De overheid heeft het nog erger gemaakt door prachtige nieuwe stoplichten met tellers te plaatsen. De eerste is al operationeel aan de Keizerstraat. Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik op die plek nog niemand erop heb betrapt dat ze eerder optrekken. Maar dat komt vast wel.

Voorrang krijg je niet, voorrang neem je. Want als je het niet neemt, krijg je het niet...Suriname telt jammer genoeg vele wegen van gelijke rangorde, kruispunten zonder stoplichten of borden dus. Daar zijn uitstekende regels voor gemaakt, maar die zijn de meeste mensen kort na het pittige rijexamen al vergeten.
Wie een drukke voorrangsweg moet oversteken is het haasje. Want de automobilisten op de voorrangsweg verlenen geen voorrang. Iedereen heeft haast...
De gefrustreerde wachtende automobilist kruipt dus steeds verder de weg op, totdat de chauffeurs op de voorrangsweg er niet meer omheen kunnen zeilen en dus voorrang moéten verlenen.
Probeer vooral niet een uitzondering te vormen door wel voorrang te verlenen. Je wordt getrakteerd op een toeterkannonade van de weggebruikers achter je, want die hebben wél haast...hoezo gemoedelijk landje?

Helaas moet ik erkennen dat het lang niet alleen de mannen zijn die zich hieraan schuldig maken. Nee, vrouwen staan hier in het verkeer ook hun mannetje!
Ik zal de keer nooit vergeten dat ik op een verkeersdrempel voorbij werd gesjeesd. Het was een piepklein vrouwtje, haar hoofd kwam nauwelijks boven het stuur uit, in een enorme aso-bak. Ze stoorde zich niet aan de naderende tegenliggers en al helemaal niet aan mij. Keek niet op of om maar joeg het bakbeest pal naast me over de drempel. Een scherpe zwaai naar links, baksteen op de gasplank en weg was ze...

Ik noem het wel zo, maar aso-bakken kennen ze hier niet. Als je het kan betalen (of het geld kan lenen) dan koop je gewoon een mooie, grote auto. En daar mag je gerust mee pronken, daar kijkt niemand van op. Ik sta nog steeds versteld van wat ik hier allemaal zie aan modellen. Sommige zijn echt juweeltjes! De gemiddelde Surinamer zorgt goed voor zijn auto. Ondanks het slechte weer van de laatste dagen zien de meeste auto's er keurig uit, schoon en met glimmende velgen.
Wij zijn op dat gebied nu ook aardig geïntegreerd. De Spacio is inmiddels al drie keer gewassen en we hebben hem pas een maand!

Sinds we de nieuwe auto hebben wind ik me niet meer op over het onverantwoordelijke gedrag van sommige weggebruikers. Ik heb het veel te druk met mijn auto heel houden, hahaha...
Van onze nieuwe auto gaan er trouwens dertien in een dozijn hier. Sietse herkent ze allemaal feilloos, of ze nou groen, blauw, grijs, vuil of schoon zijn.
Hij tettert dan keihard: 'Mama, onze nieuwe auto! Daar!!!'
(Nee, ik heb nog geen aanrijding veroorzaakt omdat ik me wild schrik van het gegil, maar het scheelt soms niet veel).
Noodgedwongen heb ik ons kenteken uit het hoofd geleerd. Het is me namelijk al een keer gebeurd dat ik aan mijn auto stond te morrelen. Bleek er een wildvreemde vrouw in te zitten, oftewel, het was mijn auto niet...

Wie voor de ontspanning auto rijdt, is hier dus aan het verkeerde adres. Maar als je van avontuur houdt hoef je geen savannarally te gaan rijden in het binnenland! Nee, kruip in hartje Paramaribo achter het stuur van een (liefst kleine) auto en het verkeer(d)feest kan beginnen.

Gelukkig. Als de Surinamer uit het verkeer en uit de auto stapt is ie meteen weer zichzelf. Een gemoedelijke, joviale, hulpvaardige man of vrouw...