Weer even boven water!

Het is precies middernacht, als ik de weblog-pen stilletjes weer ter hand neem. Na ruim tien maanden...schande! De woorden 'druk, druk druk' durf ik niet in de mond te nemen.

Ik durf ook niet te garanderen dat ik het volhou. Er gebeurt zo veel en zo weinig tegelijk. Ik verwerk het in mijn hoofd, daar schrijf ik ook het verhaal op, maar het komt op de een of andere manier niet op mijn scherm terecht. En voor je het weet dient de volgende gebeurtenis zich alweer aan.

Hieronder tien maanden in vogelvlucht. En daarna doe ik mijn best de opgepakte draad niet meer te laten vallen.

Een absoluut hoogtepunt is natuurlijk de aankoop van een perceel! Sinds mei zijn we de trotse eigenaren van 1200 vierkante meter goed onderhouden bouwrijpe grond in Paramaribo Noord. Een droomplek. Daar zal ooit de nieuwe praktijk van Bastiaan verrijzen. Wat hem betreft het liefst zo snel mogelijk, natuurlijk. Maar gegeven het prijskaartje dat aan zijn plannen hangt zou het nog even kunnen duren.
De eerste stap is in elk geval gezet!

Onze vakantie in Nederland (april/mei) mag ook een hoogtepunt worden genoemd. Het is heerlijk er even uit te zijn met z'n viertjes, een maandje maar liefst.
We proberen zoveel mogelijk familie en vrienden te zien, maar dat valt niet mee. Excuses aan degenen die ik niet heb kunnen opzoeken...
Het huwelijk van Bas zijn zusje is een prachtige afsluiter van de vakantie.
Het weer valt zowaar mee (hier is Bastiaan het niet mee eens, die had het regelmatig koud), winterjassen lenen hoeft dus niet.
Ik leef me uit, in de wetenschap dat er voorlopig geen vakantie meer in zit. De koop van het perceel moet na de vakantie worden gesloten en daarna zijn we platzak. Nog even lekker shoppen dus! De Action is zowel bij Bas als mij een grote favoriet. Kratten vol goedkope spulletje verhuizen van deze discounter naar Zeeland en vandaaruit met de boot naar Suriname. Komt allemaal goed van pas en we maken er anderen ook blij mee.
De kids leven zich uit. Niet alle bezoekjes aan de vele ooms, tantes, neefjes en nichtjes zijn hen bijgebleven, maar met foto's rakelen we de herinneringen regelmatig op. En de anderhalve week op school in Ritthem zijn ze zeker niet vergeten! Zonder een spoor van angst of verlegenheid stappen ze de klas binnen en draaien ze gezellig mee met groep 1 en 2 op de school.
Nederland bevalt prima als vakantieland. Maar wat we al hadden vermoed wordt bevestigd: het is ons thuis niet meer. Na een maandje komen we dus met evenveel plezier weer naar huis en duiken meteen weer onder in het normale, drukke leven.

Bastiaan heeft er sinds een paar maanden een collega bij. Vervanging van een vorige collega die nu andere bezigheden heeft. Zij draait veel meer uren, dus de hangmat kan eindelijk uit de verpakking, zou je denken...
Niet dus. Boeroeswing wordt zo langzamerhand een gevestigde naam in het fysiowereldje, dus rustiger wordt het niet, eerder drukker. Bastiaan maakt lange dagen, maar houdt zijn gezondheid gelukkig wel goed in de gaten.

De kinderen, inmiddels vier en vijf jaar, zijn naar groep 2 en 3. Het nieuwe schooljaar is nu bijna twee weken oud en ze lijken hun draai alweer te hebben gevonden.

Sietse experimenteert al een paar maanden met woordjes en verrast ons in juni door ineens te kunnen lezen. Hoe dat kwartje precies viel...ik vraag het me nog steeds af. Hij verslindt nu alles wat leesbaar is, zelfs de krant. Levert soms wel wat lastige situaties op.
'Mama, wat is Missie?'
Tja, leg maar eens aan een kind van vijf uit wat het verhaal op het uithangbord op de school betekent.
Sietse schrijft tegenwoordig zelfs brieven, maar dan wel op de computer. Want de goeie grip op de pen heeft ie nog niet te pakken. Daar kan ie dit jaar mooi zijn voorsprong bij het lezen mee compenseren. Extra oefenen om die hanepootjes weg te werken!

Niemand zo blij als Amber op de eerste schooldag: zij en haar hartsvriendin Joena zitten weer in dezelfde klas. Ze zien elkaar ook buiten schooltijd regelmatig, hebben zelfs al bij elkaar gelogeerd. In de klas mogen ze niet vaak naast elkaar zitten, want het getetter is dan niet te stoppen! Wat ze vooral gemeen hebben is een voorliefde voor zand en modder. Als de schooldag om is zien ze eruit als voddenbalen.
Amber is een gemiddelde leerling, kan goed mee maar doet de dingen graag op haar eigen manier. Ze is deel van een groepje kids dat vorig schooljaar vervroegd is gaan kleuteren. Daardoor is ze de jongste in de klas.
Het is een project van het ministerie van Onderwijs en de kinderen zijn vooraf getest. Maar toch hou ik het in de gaten, want voor mijn gevoel is ze nog maar een hummeltje tussen al die vijfjarigen. Zélf heeft ze vooralsnog nergens last van, behalve dan dat ze staat te springen om vijf te worden!

Ik mag dezer dagen een beetje oefenen in het omgaan met een tiener. Mijn neefje van 12 is voor een jaartje in Suriname! Hij is vooruit gereisd vanwege de school en logeert voorlopig bij ons. Hij voegt zich bij zijn moeder als die later deze maand komt.
Het is dus een stuk drukker thuis maar wel heel gezellig! Grappig, om het leven van een Brugpieper van nabij mee te maken. Tijden veranderen, maar de verhalen zijn eigenlijk altijd hetzelfde. Meisjes, stoer doen, moderne kleding, huiswerk.
Van het beruchte en veelbeschreven puberale gedrag van kinderen van 12 is vooralsnog geen sprake. Of het zou moeten zijn dat ie 's ochtends moeilijk uit bed te krijgen is...maar dat probleem is niet aan leeftijd gebonden, weet ik uit ervaring.

Elk hoogtepunt heb z'n dieptepunt. Of was het omgekeerd? Anyway, de afgeleide lijfspreuk van Johan Cruyff gaat ook hier op.
De droogte en werkzaamheden aan de waterbronnen in de buurt zorgen in deze periode voor een groot watertekort. We leven al weken op rantsoen. Kleren wassen moet voor het grootste deel in de stad. Gelukkig springt mijn moeder bij.
Ja, vriend Murphy klopt na lange tijd weer aan, zoals gewoonlijk met een tas vol kleine en grotere tegenslagen. Twee airco's, de wasmachine, Bas zijn laptop en de boiler houden er kort na elkaar mee op. De crash van de laptop is voor Bastiaan heel vervelend, zijn hele patiëntenbestand is in 1 keer weg. Gelukkig heeft hij me regelmatig achterna gezeten om een back-up te draaien dus de schade is beperkt. Maar op de nieuwe laptop krijgen we het fysioprogramma niet aan de praat, grote bron van frustratie!
Een tevreden patiënt die in de IT zit zal deze week waarschijnlijk redding brengen. Ik heb één duim gereserveerd voor het duimen. De andere duim is voor de boiler, die doet het al een paar weken niet. Er zit een lekkage die dichtgelast moet worden. Ik kijk hoopvol richting klusjesman Robbie. Want mijn vaatwasser moet draaien!!! Ik word gek zonder dat ding.
Ik herinner me nog goed hoe ik reageerde toen ik me in 1995 in Nederland vestigde en de vaatwasser in het appartement ontdekte. 'Belachelijk en decadent', dacht ik toen...wist ik veel. Mijn excuses aan deze prachtige uitvinding, die ik toen zo heb beschimpt en de eerste weken heb genegeerd. Het is een onmisbare hulp geworden.

De notedop is wat langer geworden dan ik dacht. En de tijd is niet stil blijven staan. De wekker gaat over vier uur, dus ik leg de pen neer!