Oftewel, het was een spetterend feest.
Uiteraard is de limiet van 30 kinderen overschreden. Mijn excuses aan de vrienden, kennissen en familieleden die ik dit jaar heb overgeslagenbij het uitnodigen. Maar we hadden natuurlijk de keus gemaakt voor een voetbalwedstrijdje, dus hebben we voornamelijk kindjes uitgenodigd in Sietse's leeftijdscategorie.
En geloof me, dat is niet niks. Petje af voor de moeders met grote gezinnen en petje af voor de leerkrachten die het volhouden om elke dag voor de klas te staan!
Aan het feest gaan twee spannende dagen vooraf. Sietse krijgt weer oorontsteking, voor de derde keer in anderhalve maand. De dokter geeft in eerste instantie geen antibioticakuur omdat hij die al eerder heeft gehad. Maar als de andere medicatie niet goed blijkt aan te slaan hebben we geen keus. De avond voor Sietse's verjaardag is er nog telefonisch overleg met de dokter en gaat ie toch weer aan de Bactrimel.
En gelukkig, het gaat goed! Aan het einde van de ochtend trakteert hij op school. De zetpillen blijken vanmiddag niet meer nodig, dus we halen opgelucht adem. Ook de fikse regenbui rond het middaguur stopt keurig op tijd...het feest kan beginnen!
Het eerste kind meldt zich tot onze verbazing al om half vier in plaats van vier uur. En nog wel meer kindjes zijn vroeg, ouders blijken de reistijd toch te hebben overschat. Gelukkig zijn Amber en Sietse op tijd gedoucht, die kunnen meteen gaan spelen.
Je kan wel merken dat dit een feestje voor iets grotere kinderen is. Bij eerdere feestjes bleven een heleboel ouders erbij. Deze keer leveren de meeste ouders hun kinderen af en komen hen na een paar uurtjes weer ophalen.
Dat heeft al voordeel dat je je meer op de kinderen kan concentreren en je de ouders niet hoeft te vermaken. Nadeel: je bent voor even ouder van alle kinderen, er is niemand anders die hen corrigeert...
Het voetballen begint al meteen en gaat door totdat de kinderen geen hand meer voor ogen zien. De moderne opvoeding ten spijt is er maar één meisje dat mee wil voetballen met de jongens. Nee, niet Amber...die zit met de andere dames te babbelen, te kleuren en te tekenen. Ik kijk het tafereel met verbazing aan. Het zijn vrijwel allemaal kinderen van moderne ouders, waar is het misgegaan?
Tijd om erover na te denken is er niet, de patat moet worden gebakken en de voetballertjes willen wat drinken tijdens de rust.
De organisatie verloopt vrij soepel; niet in de laatste plaats omdat zus Peggy erbij is. Voetballen gaat vanzelf, compleet met scheidsrechter en medailles voor de winnaars. Een hele grote jug met roosvicee zorgt ervoor dat de kindjes voldoende te drinken hebben. Snoepjes en chips mogen ze zelf pakken, wij doen af en toe een rondje met een klein hapje. Werkt prima!
We hebben weer een heleboel geleerd voor de volgende keer. Iets eerder beginnen met patat bakken, bijvoorbeeld. Met zoveel mensen hou je dat anders niet bij.
Maar wat ik er zeker in hou is één gerecht voor iedereen, zowel voor de volwassenen als de kinderen. Het is hier traditie om voor volwassenen wat meer uit de kast te trekken maar dat doe ik dus mooi niet meer...sorry, ouders.
Het volgende spektakel is in maart, dan wordt Amber vijf. Ben benieuwd met welke wensen zij komt!
Klik op de foto voor het beeldverslag.
 |
| Verjaardag Sietse nov 09 |
2 opmerkingen:
Lieve Sietse,
Dat was een leuk feest, echte witte strepen op het veld, dat heb je netjes geschilderd. Wat een super mooie taart. Over een paar daagjes komen Pake en omi al naar Suriname, gaan we je verjaardag nog een keer vieren, goed?
Dikke braasa ook voor Amber.
www.nederlandslereninhetbuitenland.nl
Een reactie posten