Jong geleerd...

Je kan niet vroeg genoeg beginnen, moeten ze op de peuterschool van de kids hebben gedacht. Dus worden alle hoedjes, toeters en bellen uit de kast getrokken om de afsluiting van het schooljaar zo officieel mogelijk te maken.

Wij weten van niks en de kinderen hebben er geen woord over gezegd. Terwijl ze het wel wisten, ze hebben zelfs een eindejaarsversje ingestudeerd.
De dag begint als een gewone HolVliegDraafdag. Waarbij Papa en Mama hollen, vliegen en draven, en de kindjes weer alle tijd van de wereld hebben.

Om acht uur racen we de deur uit naar opa en oma, de kindjes worden er afgeleverd. Ik rij door naar het werk, kom er aan met het zweet op het voorhoofd. Het eerste wat ik doe is de airco aanzetten. Heerlijk...
Bastiaan ziet zijn eerste patiënt op Meerzorg en sjeest dus iets later richting de stad, naar de praktijk.

Natuurlijk lukt het me 's middags niet om op tijd van het werk te vertrekken, dus het wordt weer hollen, met de kindjes richting Meerzorg. Evie is er uiteraard al, die is nog geen dag te laat geweest. Ik neem snel met haar door wat er aan klussen voor haar ligt en ga razendsnel met het cadeau voor juf Nalini aan de gang.

Een leuke klassefoto, ik heb er gisteren een paar gemaakt. Ze staan er niet allemaal op, vijf kindjes waren er niet, maar de foto's zijn erg grappig. De school zal er zeker blij mee zijn. Ik maak ook wat afdrukjes voor de kinderen die op de foto staan, als aardigheidje. Twee telramen voor de school erbij, dan is het wel mooi geweest.
Om vier uur staat het zweet me op het voorhoofd en tussen de billen, maar de cadeautjes zijn klaar en ingepakt.

Een klein uurtje later arriveren we net op tijd op school voor de diploma-uitreiking. Tot mijn verbazing wordt het een hele ceremonie, echt op z'n Amerikaans! De kinderen worden gehuld in toga, compleet met hoed. Ze vinden het geweldig en ik moet het toegeven, het ziet er heel leuk uit.
Hier en daar klapt een kindje dicht van alle aandacht en spanning. De meeste ouders reageren daar rustig op, maar een of andere jonge hellleveeg van een moeder gaat bijna door het lint. Het arme kind krijgt een scheldkannonade naar het hoofd en zelfs een tik. En dat alleen maar omdat ie niet naar voren durft! De andere ouders slaan het tafereel verbaasd gade.

Maar verder gaat het prima. Sietse en Amber hebben nergens last van, zingen de sterren van de hemel. Sietse doet zelfs een solo! En Mama is apetrots natuurlijk. Jammer dat Bastiaan dit moet missen, maar goed, de foto's verzachten het leed wel. Zie hieronder!

Diploma-uitreiking

En dan is het tijd voor de diploma-uitreiking, de kindjes worden één voor één naar voren geroepen. Ze krijgen allemaal een certificaat, de aanstaande leerlingen van de kleuterschool krijgen er ook een rapport bij. Daarna zeg ik een paar woordjes (tja, niemand anders durft) en geef ik het cadeau namens Sietse en Amber. Juf Nalini straalt helemaal! Dan is het smullen, hartige en zoete hapjes, limonade en zelfs wijn voor de ouders. Het zijn hele kleine bekertjes dus ik gooi er stiekem twee achterover. Het is alweer lang geleden...

En dan is het half zeven en moeten we weer rennen. De plantjes moeten water hebben, want ondanks de zwarte wolken en het onweer heeft het op Meerzorg niet geregend. Jammer, dat wordt weer zwoegen met de gieter.

De kindjes zijn nog helemaal vol van de dag en van de hapjes. Desondanks gaat de warme hap van oma er vrij goed in, en de drie kiwi's daarna ook.
Papa is inmiddels komen binnenstormen, die heeft nog twee patiënten aan huis. Gelukkig heeft hij nog tijd om het bedritueel met de kindjes te doorlopen. Daarna wordt ik nog door Sietse herinnerd aan de belofte dat ik een muziekje zou opzetten. ' Buffalo soldier' van Bob Marley, die staat op dit moment boven aan de hitlijst van de Boertjes. Oeps, had ik dat beloofd? Oh ja...we spreken wel af dat hij maar één keer wordt gedraaid en dat ze daarna gaan slapen. De afspraak werkt deze keer wonderwel, en om half negen is het lekker rustig in huis.

Poeh, poeh...morgen nog de laatste muziekles. En dan is het echt vakantie!

Echt vakantie? Nu begint het pas. Vanaf volgende week start een vakantie-opvang/speelprogramma op de nieuwe school. Sietse en Amber gaan er 1 a 2 keer per week heen, om een beetje te wennen. Dan zijn er tot 3 september speeldagen op de oude school, om af te bouwen. En zo af en toe springen opa en oma bij. Het zomerkamp van de muziekschool hebben we voor dit jaar maar afgezegd. Veel te veel indrukken voor zulke kleine hummels...

Het was niet mijn bedoeling opa en oma met een deel van de vakantie-opvang te belasten, maar ik heb weinig keus. Mijn oppasplannetje heeft helaas niet gewerkt. Ik dacht de perfecte oppas te hebben gevonden, een meisje dat eerder stage liep op de peuterschool. De kids kennen haar nog, ideaal toch?
Ik nodig haar dus uit voor een gesprekje, ze komt keurig op tijd, we zijn het overal over eens. Vervolgens verschijnt ze niet op de eerste wendag. Balen! Ze is ineens ook niet meer telefonisch bereikbaar. Ben benieuwd wat er aan de hand is, maar ik ga niet op haar zitten wachten.

Uiteraard moet er tussendoor de schoolbedrijven door gewoon gewerkt worden, dus het wordt rijden van hot naar her. De oude school is hier om de hoek, de nieuwe school in het uiterste puntje van Paramaribo Zuid. Ik werk hartje centrum, Opa en Oma wonen in Noord. Poeh, poeh...

Het wordt nog een hoop geregel als het nieuwe schooljaar begint, en het zal in het begin best vermoeiend zijn. Maar echt medelijden met mezelf heb ik niet. Ik ben veel te benieuwd naar hoe het de kinderen straks vergaat op 'de grote school'.
Amber en Sietse in aparte klasjes, Sietse in uniform, elke week zwemles op school, nieuwe onderwijsmethodieken. Spannend allemaal!