En dat is twee...

En dat is twee.....
Nee, helaas geen tweede auto. Ook is de extra medewerker nog niet in dienst van de praktijk. Nee, het gaat om het tweede ongeluk wat ik vandaag met mijn brommer mocht ervaren...
Om meteen maar even de ernst te ontkrachten, ik mankeer niks, hooguit een beetje extra frustratie over de schade aan mijn gemotoriseerde tweewieler.


Voor diegenen die de Surinaamse verkeerssituatie niet zo goed kennen even een kleine optelsom van zaken die het rijden in Suriname tot een spannende belevenis maken...
Het Surinaamse wegennet is sterk verouderd, dat betekent dat er nauwelijks fietspaden zijn, de afwatering zeer slecht is (wel noodzakelijk met de heftige buien die je hier mag verwelkomen) en dat er veel gaten en kuilen in de wegen zijn, welke soms van het een op het andere moment kunnen ontstaan door verzakkingen. Dan hebben we nog de grote hoeveelheid verkeer dat over deze spannende wegen heen moet rijden. Vaak ook nog als gekken, Surinamers proberen altijd vooraan te rijden, er wordt dus veel te veel ingehaald wat helaas ook terug te zien is in het aantal verkeersdoden. Roekeloos rijgedrag is hier helaas schering en inslag.

Goed, vandaag reed ik dus terug uit de praktijk naar huis, na de zig-zag route door de stad kom ik op het laatste rechte stuk naar de brug toe, wat een fietspad kent. Dit fietspad is op een aantal plaatsen in zeer slechte staat, en op sommige stukken prima te rijden. Toen ik op een goed stukje reed, samen met een collega brommerchauffeur voor me, zag ik de man ineens uitwijken en ging ik dus ook remmen.
Er lag een grote trottoirband midden op het fietspad. Ik slipte tijdens de noodstop weg en knalde tegen het obstakel. Met als gevolg dat de kap van mijn brommer aan 1 kant in gruzelementen ging en mijn versnelling krom stond. Samen met die andere heer heb ik die trottoirband maar aan de kant geschoven zodat niet meer mensen zouden verongelukken.
Ik ben vervolgens aangifte gaan doen bij de politie die daar toevallig net iets verderop een hoofdkantoor hebben. Maandag kan ik een rapport ophalen om dit in te dienen bij de directeur van openbare werken, maar ik geloof niet dat ik daar een cent kan verhalen...
Vervolgens heb ik met die agent met een stuk pijp mijn versnelling weer iets recht kunnen buigen om mijn weg te kunnen vervolgen. Sas was natuurlijk al in de stress omdat zij thuis aankwam en mij niet zag, terwijl ik veel eerder was vertrokken...

Een anderhalve maand geleden had ik ook al een akkefietje. Toen reed ik op een brede baan toen er een geparkeerde auto ineens wegvloog en mij inhaalde en sneed om in een zijstraat met piepende banden weg te scheuren. Dat was aan de Waterkant, een druk stukje Paramaribo waar velen het zagen gebeuren. Helaas is de dader toen niet achterhaald en was de schade aan de brommer ook al voor eigen rekening. Wat dat aangaat ben je hier wel vogelvrij in het verkeer en heb je nooit ogen genoeg om op alles te anticiperen.

Maar goed, voorzichtig aan doen is dus het devies want Sas heeft het al helemaal gehad met mijn brommer avonturen. Ik kan me dat ook wel voorstellen want het ziet er natuurlijk wel heftig uit. En ik heb in beide gevallen niets kunnen doen om het te voorkomen, dus dat maakt de kwetsbaarheid extra zichtbaar.

De voordelen zijn echter ook goed zichtbaar. Ik ben altijd vlot op het werk en weer thuis omdat ik geen last heb van files. Sas heeft de auto altijd tot haar beschikking en dat is nu zij buitenshuis werkt ook een uitkomst. Ook in de kosten scheelt het aanzienlijk, ik ben per week zo’n 10 SRD kwijt aan brandstof, dat is omgerekend iets van twee en een halve euro. Daar kan de auto natuurlijk niet tegen op! Dus voorlopig nog meer voor- dan nadelen, maar dat wil ik dan ook graag zo houden...