Thema: voetbal

De verjaardagskoorts heerst weer in huize Zorgeloos.
Sietse wordt aanstaande woensdag zes, geen rond getal, dus normaal gesproken komt er niet veel verjaardagstress aan te pas.
Maar het mannetje heeft dit jaar een verrassing voor ons in petto.
'Ik wil een voetbalfeestje!' kondigt hij aan, op een mooie zonnige dag in september. En inmiddels is ons duidelijk geworden dat hij het meent. Okee, moet niet moeilijk zijn, denk ik. Gewoon een paar shirtjes kopen, bal erbij en schoppen maar.
Maar uiteraard loopt het weer een beetje anders dan verwacht...en voor je het weet zit ik middenin de voorbereidingen voor ons allereerste echte themafeestje.
Themafeestjes zijn al een tijdje 'in' in Nederland. En, het kan ook niet anders, die mode is bezig over te waaien naar Suriname.
Niks voor mij, dat gedoe, heb ik altijd geroepen. Tja...

Maar goed, er komt dus een voetbalfeestje. Of zoiets. Want een feest rond het thema voetbal blijkt minder makkelijk te organiseren dan het lijkt.
Dora of Spiderman bijvoorbeeld, da's een heel ander verhaal. Bekertjes, bordjes, servetjes, snoepzakjes, ballonnen, slingers, speelgoed, kostuums, hebbedingetjes, je kan het zo gek niet bedenken of Dora's kop staat erop. Of die van een ander tv-figuur...
Maar bijna niks rond het thema voetbal. We komen in eerste instantie niet verder dan wat voetbalkaarsjes...
Mijn eerste impuls is om het hele idee dan te laten varen, maar mijn creatieve zus steekt daar een stokje voor. We gaan dus zélf aan de slag (hellep!) en het gaat nog leuk worden ook. Iemand nog suggesties?

Vervolgens begint de discussie over het eten. Altijd een bron van zorg voor mij. Surinamers zijn daar zeer zorgvuldig en gul in. Er moet altijd veel en lekker eten zijn, liefst zo gevarieerd mogelijk. Helaas is deze prachtige traditie niet in mijn genen doorgesijpeld. Ik vind pannenkoeken of gebak met koffie ook een prima traktatie (blijkbaar hebben de genen van mijn Nederlandse stamvader Bastiaan de Bruin wél hun weg naar mij gevonden). Het is niet krenterig bedoeld, zeker niet, maar ik word altijd zenuwachtig van de heisa rondom het eten. Heeft iedereen genoeg, is het nog wel warm, waar hangen die lepels nou weer uit, servetten op? en zouden ze het lekker vinden? Met name de laatste vraag is genoeg voor een flinke hap stress.
Hoe minder variatie, hoe minder stress, redeneer ik dus gemakshalve (lees: gemakzuchtig). Gewoon één gerechtje, lekker makkelijk! Maar mijn naaste omgeving is het daar toch niet helemaal mee eens en probeert dat op een tactvolle manier duidelijk te maken. De discussie is nog gaande...

Een ander punt om over na te denken is snoepgoed. Met mate, is het devies. Ik schrik soms van wat de kinderen op verjaardagsfeestjes krijgen aangeboden. Handen en zakken vol snoep...Bastiaan en ik zijn het erover eens dat we dat niet willen.
Geniet, maar snoep met mate. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Alle winkels hier barsten van verrukkelijk, maar o zo ongezond snoepgoed. Het alternatief is fruit, maar daar zit dan weer een hoop werk aan. Ik zie me al veertig fruitstokjes rijgen...
Veertig??? Ja, daar zal het qua gasten op uitdraaien als ik niet uitkijk. Want Sietse is druk bezig de halve school uit te nodigen. Alle kids uit zijn klas van vorig jaar, de kinderen uit zijn huidige klas en wat kids in Ambers klas. En verder iedereen die hij tegenkomt...
Gelukkig zijn de meeste ouders zo verstandig om af te wachten totdat er een uitnodiging op papier komt. Dit weekend gaan Sietse en ik ervoor zitten, want ik wil wel graag onder de 30 kinderen blijven. Hij zal keuzes moeten maken.

Genoeg om over na te denken, dus. MEGASTRESS!!!



Ja hallo, ik moet me toch ERGENS druk om maken?