Afkoelen

Hehe, ik ben weer afgekoeld. Zo'n fietsdrama gaat je natuurlijk niet in de kouwe kleren zitten. Ik hou helemaal niet van ruziemaken, maar in dit geval vond ik toch echt dat ik in mijn recht stond.

Zo, genoeg over tweewielers. Verder gaat het prima, hoor!
Het weer helpt ook mee aan mijn afkoelingsproces. Vandaag heb ik voor het eerst in een oktobermaand de hele dag de zon niet gezien. De afgelopen dagen zijn al een aantal pittige buien gevallen. En oktober gaat hier door voor de heetste maand van het jaar!
Vreemd, hoor...maar wel fijn voor de plantjes. Als het nou even zo blijft, dan ben ik tevreden!

Ton en Brigitte zijn inmiddels gearriveerd, de eerste vakantieweek hebben ze al achter de rug. En ik heb ze zowaar af en toe met een boekje zien zitten! Let wel, af en toe, want echt stilzitten kunnen mijn schoonouders niet.
Ik probeer het een beetje binnen de perken te houden omdat ze echt aan wat ontspanning toe zijn. Maar het lukt slechts ten dele. En om eerlijk te zijn is het wel erg prettig als je de klussen over meer mensen kan verdelen!

De kindjes zijn helemaal blij, die vermaken zich dagelijks met hun Pake en Omi. Daarnaast gaan ze hun draai op school steeds meer vinden.

Sietse's droom ging afgelopen donderdag in vervulling. Hij mocht tijdens de vlaggenparade de vlag helpen hijsen! Hij stond helemaal te stralen en vergat op het cruciale moment dat hij aan het touw moest trekken. Amber wilde er ook bij gaan staan, maar die werd teruggefloten. Haar klas is nog niet aan de beurt...
Met Bastiaan gaat het nog steeds z'n drukke gangetje. Maar binnenkort komt er wat meer lucht: hij heeft er iemand bij!
We waren al een tijdje aan het zoeken, maar die zoektocht had niemand opgeleverd. En ineens lag er een open sollicitatie in de bus! Inmiddels is alles rond, de dame loopt een paar dagen mee en gaat dan echt beginnen. Ze zal vooral ondersteunen met de groepstrainingen. Op dit moment heeft Bastiaan er twee tot drie per dag en omdat hij zelf altijd meedoet is dat iets teveel van het goeie.

Op mijn werk loopt het ook lekker. We hebben er maar liefst drie kantoorcollega's bij, dus het is tijd voor een nieuwe inrichting. Ik verhuis van de ontvangstruimte naar een eigen hokje iets verder naar achteren. De nieuwelingen zijn er voor het promoten van de tours, die gaan nu dichter bij de klant zitten. Mijn cliënten zitten met name in het buitenland, dus ik hoef niet zo in het oog te lopen.
Natuurlijk jeuken mijn handen om mijn hokje eens mooi in te richten. Maar ik ben daarin behoorlijk beperkt, want we zitten in zo'n monumentaal pand. Geen ingewikkelde schilder- en timmerklussen dus, dat is niet toegestaan.
De stagiaires en vrijwilligers blijven zich melden, ik blijf gewoon lekker bezig. Routine wordt het niet, er is elke week wel weer een nieuwe uitdaging. Echt op z'n Hollands, hahaha...