30 oktober 2007

Fiets met een (bij)smaakje

Klantvriendelijkheid ontgroeit in Suriname langzaam maar zeker de kinderschoenen. In winkels, restaurants en andere bedrijven word je steeds vriendelijker aangesproken en zelfs overheidsinstanties doen hun best.
Maar helaas zijn er nog genoeg bedrijven waar de klantvriendelijkheid ophoudt bij de factuur. De kreet after sale service lijkt hier te zijn uitgevonden, je hoort het elke dag. Helaas is het vaak niet meer dan een kreet, dat mocht ik onlangs weer ervaren...

De indertijd gestolen Graaf Floris fietsen duiken niet meer op. Het zijn de fietsen van Ton en Brigitte, die hadden we in hun afwezigheid uitgeleend. Inde stad is zo'n fiets allesbehalve veilig, en het ging ook mis. Jammer, maar het is niet anders.
Ton en Brigitte hebben er destijds met veel plezier op gefietst en komen al snel weer op vakantie. Wij dus op zoek naar nieuwe fietsen van hetzelfde merk. Helaas. Elke maand loop ik binnen bij Radji Enterprise De Tweewieler, een moderne fietsenzaak in Paramaribo, met filiaal in Nederland. En elke keer hoor ik dat de nieuwe voorraad van de degelijke Hollandse fiets er nog niet is. Uiteindelijk geven we het op en kiezen we voor een ander merk uit de winkel.

Een stuk duurder, maar niet beter, zoals later zal blijken.
Meteen na de aankoop begint de ellende. De stagiaire bij Bastiaan, die op de ene fiets rijdt, heeft het ene probleem na het andere en moet telkens van fiets ruilen. Bij de ene vallen de trappers er zowat af en moeten vervangen worden. Bij de andere zijn het banden die continu leeglopen, versnellingen die het niet goed doen, een ketting die eraf loopt als je de Meerzorgbrug op fietst.
Nu is dat laatste door de politie verboden, maar toch...het zijn Belgische fietsen, die moeten zo'n hellinkje met gemak kunnen nemen.
In Nederland zou de fiets allang zijn geruild, maar goed, Suriname is Nederland niet. Dus leveren we braaf de fiets met de grootste problemen weer in ter reparatie.

Als we hem terugkrijgen is één van de versnellingen vastgezet. Die werkt dus niet meer, is ook niet nodig, vindt de verkoper. In Suriname zijn er toch geen bergen. In eerste instantie laat ik het over me heen komen. Maar de fiets gaat alleen maar slechter rijden, dus trek ik wat harder aan de bel. En daar begint het feest. Want een klant die klaagt is geen koning...
Het wordt een gehaal en getrek dat dagenlang duurt. Bij De Tweewieler hebben ze blijkbaar nooit gehoord van garantie en al helemaal niet van het terugnemen van een slechte fiets.
Uiteraard ben ik de enige die heeft geklaagd over dit merk, hij is vast slecht gebruikt, van alles wordt me naar het hoofd geslingerd. Maar ik hou stug vol. Uiteindelijk wordt een oplossing aangeboden die niet van harte komt maar verrassend klantvriendelijk is. Fiets omruilen en het verschil krijg ik terug. Fijn, probleem opgelost.

Maar te vroeg gejuicht.
Gelukkig ben ik niet degene die de fiets de volgende ochtend gaat inleveren, anders was het beslist uit de hand gelopen. Omdat ik aan het werk ben, bieden Ton en Brigitte bereidwillig aan de fiets weg te brengen.
Intussen blijkt dat de verkoopleider en de grote baas van de Tweewieler terug zijn gekomen op het aanbod. Een misverstand, noemen ze het. Als ik telefonisch aangeef dat ik daarmee niet akkoord ga, slaat de vlam in de pan.
Wat volgt is een partijtje schreeuwen en schelden door de telefoon, en als dat niet werkt gooien ze de hoorn erop.
Intussen zijn Ton en Brigitte al onderweg naar de winkel, ik kan ze niet meer bereiken om ze voor te bereiden op het feest.

En een feest wordt het. Een onsmakelijk feest, maar Ton's combinatie van standvastigheid en realisme brengt uiteindelijk redding. De probleemfiets mag worden ingeleverd en wij krijgen een graaf Floris in de plaats (grappig genoeg waren die eerder niet leverbaar...). Het prijsverschil, ruim honderd SRD, krijgen we niet terug, maar daar maak ik me niet meer zo druk over.

Het is wel een fiets met een (na)smaakje geworden. Maar dat zal slijten. En uiteindelijk zullen ook bedrijven als De Tweewieler het licht van de after sale service wel zien.

Maar tot dan, meneer Radji Enterprise en consorten, zien jullie mij niet meer terug!

1 opmerking:

Anoniem zei

Hoi,

Wat leuk dat ik vanuit Nederland zomaar jullie verhalen kan lezen en de foto's kan zien..
Als het mag kom ik graag nog eens terug.

Groetjes Ton.