Passen en meten

Ik las het ooit ergens in een agenda. Een voetnoot: 'Wees voorzichtig met waar je om vraagt. Het zou zomaar kunnen dat je het ook krijgt.'

En ja hoor...we krijgen waar we om hebben gevraagd. Patiënten! Langzaamaan kwamen ze binnendruppelen. Als de telefoon ging brak ik zowat mijn nek om er op tijd bij te zijn. Snel opnemen, misschien is het een patiënt...
Slik, deed mijn maag als een afspraak niet doorging. Ik geloof dat ik een stuk bezorgder was dan Bastiaan, die bleef geloven in de groei van de praktijk. Tja, ik zie graag beren op de weg blijkbaar, hahaha...
Want Bas krijgt gelijk. Vier groepen draaien inmiddels, die doen aan spinning, circuit training of seniorenfit. De eerste diabetesgroep start donderdag met het lifestyleprogramma Diabeter.
Tussen de groepen komen de patiënten, ook dat gaat goed. Zo goed zelfs dat Bas sinds een paar weken hele lange dagen maakt.
Euh, maar daar had ik niet om gevraagd...
Het is wel even wennen voor ons. De eerste maanden kon Bastiaan regelmatig even rommelen in de tuin. Kindjes naar school brengen en ophalen, koken, samen de huishouding runnen, het was best gezellig. Met de patiënten erbij waren zijn dagen lekker gevuld.
Het grote rode afsprakenboek liep langzaam vol. En nu moeten we schipperen met quality time, zoals ze dat noemen. Het kan natuurlijk niet anders, een praktijk in de startfase kan zich niet veroorloven om patiënten te weigeren of op een wachtlijst te plaatsen. Dan gaan ze naar een ander. Het moment zal heus wel komen dat er een fysio in de praktijk bijkomt, dan zal het wat rustiger worden. Maar zover zijn we nog niet.

Dus pendelt Bas tussen patiënten in de praktijk, de dependance, patiënten aan huis en groepen. Dat vereist een strakke planning, want voor je het weet zit je op Meerzorg een patiënt te behandelen terwijl er twee aankloppen in de stad...
Dat is gelukkig nog niet gebeurd. Met dank aan de methode werken op afspraak! Ik denk dat de meeste mensen er even aan moesten wennen. Die wilden gewoon binnenlopen en wachten op hun beurt. Maar ze waarderen het afsprakensysteem wel, want het betekent dat je weinig of geen wachttijd hebt. Dat is bij huisartsen meestal anders. Het is hier heel normaal dat je je om zes uur meldt bij de huisarts. Dan ben je vaak al nummer 7 of 8 op de lijst...vervolgens zit je een uur in de wachtkamer te wachten op je beurt.

Gelukkig houdt Bastiaan vast aan zijn beslissing om geen afspraken in het weekend te plannen. De kindjes en ik proberen intussen te wennen aan het feit dat we hem doordeweeks minder vaak zien. Maar met wat passen en meten kom je een heel eind. We zijn ten minste twee keer per week 's middags bij mijn ouders. Bastiaan beneden aan het werk, de kids boven, ik pendel tussen de twee locaties. En de kids mogen af en toe om het hoekje kijken en even bij Papa binnenwippen. Wel erg handig, als je ouders boven de praktijk wonen! De kids kunnen er spelen, eten en douchen, en Papa is in de buurt.

De buitenschoolse activiteiten zijn er natuurlijk ook nog. Bas is vrij actief in de vereniging van fysiotherapeuten. En dan is het werk voor de Medische Zending er ook nog. Les geven, naar het binnenland, fitness voor de medewerkers. Hoezo druk?

Last but not least een activiteit die erg op mijn lachspieren werkt.
Ze hebben er flink hun best voor moeten doen, maar hij is gestrikt! Bastiaan wordt aanstaande zaterdag beëdigd als lid van de Lions club Commewijne. Hij wordt een fellow, zoals dat heet...
Ik haast me om te melden dat de Lions clubs hier heel goed werk doen. Het zijn lang niet allemaal rijke mensen die hun geweten willen sussen door links en rechts wat uit te delen. Er worden heel veel nuttige projecten uitgevoerd.

De sociale kant van de Lions ligt Bas wel. Maar ik denk dat hij erg zal moeten wennen aan de rituelen, tradities en omgangsvormen binnen zo'n organisatie. Spijkerbroeken tijdens vergaderingen en activiteiten zijn 'not done', om maar wat te noemen. En uiteraard kwam Bas tijdens de eerste vergadering in spijkerbroek aanzetten, wist hij veel. Ik vind het een giller! Fellow Bastiaan straks in zo'n Lions cowboyhesje...ik lig in een deuk bij de gedachte. Zaterdag gaat het gebeuren! Ik ben ook uitgenodigd (en ik neem mijn fototoestel mee, gna gna).
Ze hebben binnenkort een family day. Op White Beach, daar ben ik nog nooit geweest. Schijnt erg mooi te zijn, da's dan wel weer leuk...
De wederhelften worden trouwens aangeduid als partner in service, ook weer zoiets grappigs. Ik ben benieuwd of ze ook een benaming hebben voor de kinderen...
Deze partner in service duikt nu haar bed in, de Fellow slaapt al! hihihi...