Op volle toeren

Het is nu bijna twaalf uur, middernacht wel te verstaan, het lijf vraagt om een bed, de geest vraagt om een bed voor een week maar we blijven nog even op voor een weblogberichtje waar ik al weken gewoonweg niet aan toe kom! Druk druk druk! Wie gedacht had dat we zouden relaxen in Suriname, die hebben het mis gehad. Het is keihard werken, want de praktijk begint nu echt op volle toeren te draaien!

Met name de trainingsgroepen lopen heel goed, vanaf volgende week zijn het maar liefst 13 trainingsuren in de week die mijn agenda vullen. En dan ook nog wat patiënten eromheen, zowel op Meerzorg als in de stad. Vorige week is mijn eerste diabetesgroep gestart en het ziet er naar uit dat over een paar maanden de tweede ook direct kan starten want ik heb hiervoor de eerste aanmeldingen ook al binnen! Het is allemaal ontzettend leuk, interessant en uitdagend. Nadeel is dat ik het eigenlijk allemaal nog alleen moet doen. Ik ben dus praktijkmanager, therapeut, stagebegeleider, schoonmaker, administrateur, PR-manager en uitvoerder van vele bijkomende klusjes. Het leven is niet saai, dat mag duidelijk zijn. Helaas heb ik mijn boerenpet de laatste tijd wat minder op, want dat is echt een ontspanningsplek, even achterop zoals we dat hier noemen.

Ook voor de kids ben ik momenteel de papa die ’s morgens ze uit bed trimt en in een hoog tempo met Saskia klaar maak voor school. Een paar keer per week zie ik ze na schooltijd omdat ik dan in de ochtend op Meerzorg werk (patiënten en/of administratie) maar ook steeds vaker moeten ze even naar de stad om papa nog voor bedtijd te groeten. Gelukkig wonen opa en oma boven de praktijk en traint Saskia in 1 van de groepen mee en zijn ze dus sowieso twee keer per week daar.

Maar goed, het is pionieren, het is opbouwen, het is uitbreiden om hulp te kunnen inzetten. De drukte genereert meer inkomsten, en die zijn dan weer nodig om hulptroepen te kunnen betalen. Ik denk dat ik op niet al te lange termijn een collega (parttime) in dienst kan nemen en hopelijk ook een stukje administratie en andere voorwaardenscheppende zaken kan uitbesteden.

Afgelopen week was een bekende collega van me uit Nederland voor een paar weekjes hier op (werk-)vakantie. Rayen is in Amsterdam fysio-ondernemer van een aantal praktijken en ziet veel topsporters. Zijn moeder woont een straatje verder van de praktijk en was uit nieuwsgierigheid een keertje binnengestapt. Ik heb met Rayen ooit nog eens een bijscholing gedaan, dus die naam riep meteen herkenning op toen ze die opnoemde. En nu stond hij ineens zelf voor mijn neus om eens te kijken in mijn Surinaamse keuken. Het is dan ook erg leuk te horen van een geslaagde collega dat je goed bezig bent en dat je ver vooruit bent in je vak.
Ik heb natuurlijk zowel in kennis als in materiële zin flink geinvesteerd en probeer creatief om te gaan met de kansen en mogelijkheden die ik op mijn pad tref. Dat sprak hem ook aan en het levert me weer een aantal klussen op want een aantal van “zijn” toppers uit zijn praktijk komen naar Suriname voor een vechtsportgala. Het zijn gasten die in Japan vreselijk populair zijn en in Nederland nauwelijks herkend worden. Velen zijn van Surinaamse komaf en daar zijn ze hier natuurlijk trots op.
Qua sport is vechtsport niet mijn grootste passie, maar qua werk is het wel interessant want die lui hebben altijd de meest bijzondere blessures en moeten snel weer op de rit staan. Dat wordt dus lekker sleutelen en optrainen!

Afgelopen zaterdag zou ik bij Lions Club Commewijne geïnstalleerd worden als lid. Deze ceremonie ging niet door omdat een lid die week plotseling was overleden. De goede man woonde een straatje verderop en ik had hem op een paar bijeenkomsten gesproken, een vreselijk aardige man, die dan zo ineens weg valt. Hij woonde alleen en zo kon het gebeuren dat hij een paar dagen na zijn overlijden pas gevonden is. In dit klimaat betekent dat dit geen frisse aangelegenheid is geweest dus zijn begrafenis is een dag later al geweest.
Vanavond was er een rouwzitting door de Lions georganiseerd om op die manier een waardig afscheid te kunnen geven. Het was druk bezocht en werd van de nodige rituelen voorzien.
A.s. zondag staat er een family-day gepland op White Beach, een recreatiestrand aan de rivier. Deze dag stond al gepland, maar de verdaagde installatie zal nu op White Beach plaatsvinden, ach ja, bij calamiteiten moet je creatief omgaan met je mogelijkheden. Dus eerst in nette kleding de installatie, daarna in zwembroek een gezellig feestje!
Wie weet kom ik dan toch nog aan mijn broodnodige ontspanning toe…