Benieuwd

Het leven kabbelt hier voort. Af en toe letterlijk, want na elke fikse regenbui staat Paramaribo blank. En die buien hebben we bijna dagelijks. Venetië, noemen ze het hier al. Foto's zijn overal op het internet te vinden, de trieste verhalen erachter minder. Er zijn mensen die al weken in het water wonen. Het weer is tegenwoordig hét onderwerp van gesprek, naast politiek, voetbal en vissen natuurlijk.
Voor ons ziet het er gelukkig beter uit. De waterplassen op het erf trekken vrij snel weg, het water blijft niet lang staan. De afwatering is een paar jaar geleden goed geregeld, daar hebben we nu profijt van. de muren van het waterhuisje zijn op meerdere plekken gescheurd maar houden het nog.
En de meeste lekkages binnen zijn verholpen!!! Bas belde een paar dagen geleden naar het dakbedekkingsbedrijf om te vragen of de dakplaten er al waren. Helaas niet, maar vooruitlopend daarop wilden ze toch nog iets anders proberen. Een combinatie van strips en een soort coating. Ik heb er niet veel vertrouwen in, maar baat het niet, dan schaadt het hopelijk niet. En het is wel fijn dat ze niet met de armen over elkaar gaan afwachten totdat de platen komen.

Twee jongemannen melden zich vrijdagochtend en zijn de hele dag op het dak bezig. Ik laat ze hun gang gaan. 's Middags sjees ik met de kids de deur uit richting de praktijk. In de haast vergeet ik voor het eerst om mijn emmertjes klaar te zetten, voor het geval dat...

En natuurlijk hoost het die middag weer. Als we 's avonds terugkomen zoek ik echter tevergeefs naar de plassen water op de oude lekkageplekken. Geen druppel. Het heeft geholpen!!! Althans, op de meeste plaatsen. Er zijn wel twee nieuwe plekken bijgekomen, maar meer dan een paar druppels komen daar niet uit. Wat een feest...
De emmertjes worden voorlopig opgeborgen. En wij zijn erg benieuwd...

Intussen zijn de meterboys van de EBS ook langsgeweest. Een beetje rare snuiters zijn het. Geen EBS-uniform, geen veiligheidsschoenen of wat dan ook. Van het energiebedrijf ben ik anders gewend. Maar goed, ze verstaan hun vak en zijn snel klaar. Een van hen is nog zo vriendelijk om hier en daar de stroomsterkte even op te meten. Want je weet nooit wat zo'n nieuwe meterkast doet...gelukkig, er is nog niks veranderd. De laatste stap is het werk van de electriciën. De stroomtoevoer moet worden gesplitst, 220 volt gaat naar de Europese stopcontacten en 110 volt naar de Amerikaanse. Dat zal in de loop van de komende week gebeuren. Wij blijven op gepaste afstand (ik in elk geval) en zijn wederom erg benieuwd!

Het stenen gedeelte van onze omrastering zit in de grondverf. Het begint er echt leuk uit te zien! Binnen nu en twee weken moeten de echte kleuren erop zitten. En dan begint Robbie aan de poorten. Jullie zijn natuurlijk erg benieuwd...wij ook!

Intussen blijven we experimenteren met onze gewassen. De eerste twee tomaatjes zijn al geoogst, maar die hebben een gat aan de onderkant. Wat nog aan de bomen hangt ziet er wel heel goed uit. Maar het moet niet blijven regenen, anders rot alles weg.
Bastiaan heeft twee paprika's geplukt, ze zien er goed uit. En de boompjes hangen vol!
Aarbeitjes, kool, kailan en kiwi zijn gezaaid. De aardbeitjes hebben zich nog niet laten zien, kool en kailan zijn goed opgekomen. Nu nog een droge plek voor ze vinden straks! De kiwi deed de eerste week helemaal niks. Maar gisteren zag ik ineens iets groens de kop opsteken. Zouden ze het redden? We zijn ontzettend benieuwd! Tips zijn van harte welkom...