Sinterklaas laat me werkelijk onverschillig. De soms felle discussie over de witte ouwe baardmans en diens relatie met zijn zwarte hulpjes gaat volkomen aan me voorbij.
De school van de kids concentreert zich meer op Kinderdag, ook op 5 december. Ik doe niet zoveel, vind het allemaal best. Het is toch elke dag Kinderdag, als je het mij vraagt...
Als het zo uitkomt krijgen onze kids op 5 december een klein Sinterklaascadeau, meestal van buiten. Dit jaar gaat het niet anders. Eén van mijn vele tantes is jarig en laat kinderen in de feestvreugde delen door Sinterklaas erbij te halen.
Ze heeft een kinderboerderij, prachtige locatie voor het feest. De kids komen weer aan hun trekken. Eerst lekker zwemmen in de kreek; daarna geeft een goedlachse bruine Sint (met ogen die verdacht veel lijken op die van mijn neef Marciano) snoep en cadeautjes.
En ik kijk uit naar het vertrek van al deze goedheiligheid. Want die andere Barbaman (=Baardmans) komt er binnenkort aan! En daar heb ik echt wat mee.
Zondag 6 december is het zover. SintNiklaas en zijn beschimmelde paard zijn vertrokken en Santa Claus en zijn rendieren staan in het hoge Noorden in de kou te trappelen. En duizenden kilometers verder, ergens aan de Sadiodam, slaat de kerstkoorts meteen toe. De dozen met kerstspullen komen tevoorschijn en de prachtige nepkerstboom wordt weer uitgepakt.
Voor mijn schoonouders is het natuurlijk even omschakelen. Van 'chestnuts roasting on an open fire' naar 'coconuts roasting under the tropenzon!' 't is nogal wat. Maar ik geloof wel dat ze er lol in hebben. Met het van hen bekende enthousiasme wordt de klus om huis en kerstbo(o)m(en) aan te kleden, aangepakt.
Ook de praktijk van Bastiaan moet eraan geloven. Daar houden we het relatief simpel, maar thuis leeft en slooft iedereen zich uit.
Met als resultaat: drie kerstbomen (twee in ons huis en eentje in het guesthouse), lichtjes, slingers en kerstmuziek van de onsterfelijke Michael Jackson.
Jazeker, 'I'm dreaming of a white christmas' komt ook aan de beurt!
De planning van kerstactiviteiten neemt langzaam maar zeker koortsachtige vormen aan. Er is ook al een hoop te doen! Kerstconcerten in de agenda noteren, thema's voor de eindejaarsactiviteiten bedenken, relatiegeschenkjes vanuit de praktijk regelen, kaarten versturen.
En kerstliedjes oefenen! Amber en Sietse zitten sinds vorige week in het kinderkoor van de muziekschool waar ze hun algemene muzikale vorming hebben gedaan. Hun eerste optreden is al op 21 december in het Presidentieel Paleis. Zeer spannend!
Omdat ze er pas bij zijn kennen ze de meeste liedjes nog niet, dus De Boertjes zijn flink aan het oefenen. Negen liedjes in vier talen moeten worden ingestudeerd...ik geloof dat Mama het spannender vindt dan de kindjes.
De repetitie van gisteren is opgenomen en staat op dvd; dat maakt het oefenen makkelijker en verlicht de druk (voor Mama, want de kindjes zitten er niet mee).
Murphy (*) is de enige die zich niets aantrekt van de om zich heen grijpende kerstkoorts.
* "everything than can go wrong, will go wrong." Murphy
Ja, de pechbrenger is nog steeds een frequente (en uiteraard ongewenste) bezoeker in ons leven.
De nieuw aangeschafte wasmachine kan de oude niet vervangen. Simpelweg omdat ie het niet doet...
Schoonvader Ton buigt zich al een paar dagen over de vaatwasser, die koppig weigert zijn werk te doen. Over kraantjes en leidingen die ineens verstopt raken en andere kleine ongemakken praten we niet meer. Ton rolt van de ene klus in de andere. Het wordt dus toch weer een klusvakantie, alle goede voornemens ten spijt.
Ik ga mijn koortsige hoofd nu maar een beetje rust gunnen, straks weer een hoop te doen. We moeten uitgerust en opgeruimd de Kerstdagen tegemoet! En uiteraard alert, want ik heb besloten dat we vriend Murph de komende tijd buiten de deur houden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten