Plannen en planten

Ik heb net een prachtige, groene, dikke rups vermoord. Zonder ook maar een spoortje mededogen. Hij heeft de toppen van mijn mooie tomatenplant opgegeten...eigen schuld, dikke rupsenbult.

Gelukkig staan de andere tomatenplantjes er nog goed bij. De nieuwe lichting groeit ook flink, en wat de daaropvolgende generatie moet worden is een week geleden gezaaid.
Van je moestuin leven vereist toch wat meer organisatie dan ik dacht. Als de ene lichting aan het bloeien is moet de volgende lichting al plantklaar zijn. En de daaropvolgende ingezaaid...
Een strakke planning is dus nodig, met de kalender in de hand.
Plannen en organiseren, niet mijn sterkste punt. Maar al doende leer ik!

Inmiddels staan er 13 plantbedden op het achtererf. Met kool, kailan, broccoli, tomaat, tayerblad en spinazie. En één krulsla plantje (zaadjes opgegeten door de mieren, denk ik, dit was de enige die het heeft overleefd).
De kailan doet het het beste, je ziet ze zowat groeien.
De eerste oogst is al binnen en die ging rechtstreeks naar...mijn ouders!
We hebben wel geoogst, maar nog geen tijd gevonden om het klaar te maken. En het zou eeuwig zonde zijn als de lekkere, onbespoten groente in de koelkast ligt te verpieteren. Dat stukje planning moeten we dus nog inbouwen.

De buurtbewoners keken het eerst lachend aan. Ze zijn in deze buurt niet gewend met bakken te werken, de grond wordt gewoon omgespit en er worden heuveltjes gemaakt, waarop de gewassen worden geplant.
Heb ik ook geprobeerd. Maar zoals eerder gezegd, jonge klei is stug. En deze stadsvrouw komt er met de schop niet doorheen! Nee, veel te zwaar werk. Bas lukt het wat beter, maar die is niet zo vaak thuis de laatste tijd.

Dus doen we het lekker op de stadse manier. Achttien bouwstenen in een rechthoek geregeld, gevuld met zwarte aarde en kippenmest, en je hebt een prachtig plantbed. Makkelijk schoon te houden, je aarde en mest worden niet weggespoeld door de regen. Werkt perfect!

Rechterhand Robbie zal eerst ook wel gelachen hebben (of niet, want hij moest me ermee helpen...). Maar vorige week stond hij bewonderend te kijken naar de mooie kailan plantjes! En gisteren kwam een tweede buurman kijken.
De kool gaat inmiddels ook aardig, maar kropt nog niet echt. Mijn vaders koolplantjes zijn anderhalf keer zo groot. Hoe doet ie dat nou? Ik heb precies hetzelfde gedaan als hij!
Tegen de adviezen in gooi ik er stiekem nog een beetje mest bij. Kijken wat dat oplevert...met vallen en opstaan moet je het leren, nietwaar?

Naast ons huis staat het vol met plastic bekertjes. Bas zaait alles wat er maar te zaaien valt en ik doe vrolijk mee. Paprika, sla, papaya, mais, ik weet niet eens meer wat wat is. Wordt nog lachen straks. Gelukkig zijn de meeste plantjes goed herkenbaar als ze wat groter worden, dus het zal wel loslopen.

In mijn enthousiasme plan ik steeds meer bakken in. Links zou er nog eentje kunnen, in de andere hoek een serie van zes en rechts in de hoek ook nog...
Gemakshalve vergeet ik even het belangrijkste in te plannen. Tijd!!! Want al die bakken met plantjes zijn leuk, maar we moeten ook water geven, bemesten, wieden, oogsten, en, niet te vergeten, klaarmaken! Vereist weer een hoop planning en organisatie.
Oftewel, eerst plannen en dan planten...