D-dagen voor kerst

Ja, ze zijn er weer. De donkere dagen voor kerst...

Natuurlijk, ook hier wordt het vroeg donker, om zeven uur 's avonds is de zon toch echt verdwenen. Maar dat is zo'n 365 dagen per jaar het geval, dus erg toepasselijk is de benaming niet.

Of je zou het figuurlijk moeten bekijken. Nee, klopt ook niet. Iedereen kijkt opgewekt uit naar de kersttijd. Vrije dagen, extra lekker eten, nee, echt somber zijn Surinamers in deze periode niet.


Hoewel er genoeg redenen zijn om je een beetje zorgen te maken. Ik heb de D-dagen voor kerst dit weekend omgedoopt in de Dure-dagen-voor-kerst.
De brandstofprijzen hebben hier een recordhoogte bereikt en dat is nu echt te merken aan de prijzen van andere producten. Je schrikt van de snelheid waarmee die omhoog schieten.

Brood, melk, kaas, aardappelen, andere eerste levensbehoeften, het is allemaal een stuk duurder geworden. Ik moet eerlijk zijn, we kunnen nog steeds rondkomen, maar ik graai niet zomaar meer van alles van de schappen. Anders kom je misschien voor vervelende verrassingen te staan bij de kassa...
Zoals gisteren. Ik doe met de kids boodschappen in de stad en besluit om maar weer eens het voordelige grote pak met plakken kaas mee te nemen. Hoewel ik de grote verpakking lang niet heb gekocht, let ik niet op het prijskaartje en hobbel zonder nadenken naar de kassa.
Foutje. Want zo voordelig is het niet meer, van 28 srd naar 37,50... 'Wat???" roep ik, maar daar blijft het dan ook bij. Ik heb haast en schelden heeft geen zin, het meisje achter de kassa kan er ook niets aan doen.

Als ik naar buiten loop, loopt er een lichte hoofdpijn mee. Niet zozeer voor mezelf, maar voor al die ambtenaren die van een schamel salarisje moeten rondkomen.Het is dan toch niet zo gek dat de eerste stakingen alweer de kop op hebben gestoken.

Maar toch proef ik nergens echt pessimisme. Nog niet. Surinamers blijven hoopvol, en zetten hun zorgen even opzij om te genieten van de komende feestdagen. Misschien komt de kater na de jaarwisseling?

Of misschien weten ze zich met de gebruikelijke creativiteit door de dure dagen voor en na kerst heen te slaan. Want mogelijkheden om te overleven in Suriname zijn er genoeg, roepen mijn ouders, de eeuwige optimisten. En ze voegen de daad bij het woord; in hun tuintje groeit en bloeit weer van alles. Zelfs radijsjes! Ik heb me meteen ingeschreven voor een lading plantjes.


Het zijn ook weer de Drukke-dagen-voor kerst.
Morgen moeten de eerste kerstkaartjes al de deur uit, anders ben ik te laat...
Helaas geen eigen ontwerp deze keer. Ik kwakkel nog een beetje met de gezondheid, mijn creativiteit kwakkelt mee. Maar ik stuur nog steeds liever een kerstkaartje dan een kerstmail. De lokale boekwinkel is gelukkig goed gesorteerd, dus vanavond kunnen we kaartjes schrijven. Morgen als een speer op de post!


Nog geen idee wat we dit jaar met kerst doen. Met mijn werkgever kunnen we voor een zeer schappelijk tarief de stad uit. Kerst in de jungle, het klinkt wel erg aantrekkelijk...weer eens wat anders.
Maar veel hangt af van hoe fit we tegen die tijd zijn. De voortekenen zijn gunstig, dat wel, maar ik wacht deze week nog even af voordat we een definitief besluit nemen.


Voor de kids zijn het gewoon de Dolgezellige-dagen-voor-kerst. Ze zijn nu groot genoeg om mee te helpen de kerstboom op te tuigen en vinden het prachtig!
De kerstballen kruipen angstig weg, want 'laat de ballen maar vallen' lijkt dit jaar de slogan van De Boertjes te zijn.
Ik belast ze dus maar met het ophangen van de beertjes. Gaat perfect! Morgen hang ik snel de ballen erin, en dan maar hopen dat die de dagen vóór en na kerst overleven...