Vliegen, maar dan anders

Hellep, hellep, de tijd begint te vliegen...onze omgeving heeft dat blijkbaar sneller door dan wijzelf. De eerste afscheidwensen druppelen al binnen. 'Als ik je niet meer zie, goede reis en veel geluk...' De eerste keer kijk ik even verbaasd, waar hebben ze het over?
Maar inderdaad, er zijn nu al mensen die ik niet meer zie voor mijn vertrek...wat een raar idee. Ik begin een beetje de kriebels te krijgen. Mijn zusje maakt het nog even erger door te melden dat we nog maar twee maanden hebben om leuke dingen samen te doen. Zij gaat in augustus een maand op vakantie en wij zijn volgens de planning eind september weg!

Ben ik nou de enige die daar last van heeft, dat ding dat ze plankenkoorts noemen? Ik leg het voor aan manlief. Hij gaat er niet heel diep op in, misschien moet ik hem maar zélf aan het woord laten.

Van bezichtigers nummer twee nog niks gehoord; in de tussentijd wordt er weer driftig ingepakt. Wat er allemaal in die dozen gaat? Je kan het zo gek niet bedenken. Bastiaan moet hartelijk lachen als hij pakjes appelsap in doos KE 004 ziet verdwijnen. 'We maken straks toch onze eigen sappen?' vraagt hij. Ja, maar geen appelsap...die kleine pakjes zijn hartstikke handig voor de kids, en bovendien zijn ze in Suriname veel duurder dan hier bij de Lidl. Natuurlijk, het is zo op, maar toch.
Lachend vertelt Bas later aan mijn zus dat ik last heb van appelsap nostalgie...nou ja. Zou ie gelijk hebben?

Op het gebied van nostalgie krijg je trouwens de leukste discussies. Want wat gaat mee en wat niet?

Sas: 'Eh, Bas. Die ouwe blokfluit, wat doen we daarmee? Kan ie weg?'
Bas: 'Nee hoor, die doet het nog prima. Die had ik toen ik klein was...is wel leuk voor Sietse.' (zet blokfluit aan de mond, een ijselijk vals gejank verscheurt de stilte)
Sas: 'Dat ding is hartstikke vals, man! En je zei zelf dat je er toen weinig van terecht bracht. Dat ding hoeft van mij niet mee, hoor! En what about die boerenklompjes? Die passen allang niet meer...'

(onderhandelingen over blokfluit en klompjes worden op een later tijdstip voortgezet)

Bas: 'Is dat de eerste boekendoos? Mooi...misschien kan je dan meteen al die paperbacks wegdoen.'
Sas: WEGDOEN??? Wie doet er nou boeken weg? Ik niet, hoor!!! Ik moet er zelfs nog een paar bijkopen.'
Bas: Maar je hebt deze toch al gelezen? Sommige zelfs meer dan één keer. De meeste lees je toch niet meer, en het is toch geen literatuur...en weet je, op Meerzorg hebben we daar toch geen tijd voor.
Sas: IK maak wel tijd om te lezen hoor. En als ik ze nog een keer wil lezen dan moet ik ze wel hebben. En ik kan ze in Suriname aan anderen uitlenen. Zie je dit boek? Echt één van mijn favorieten, heb ik uit Suriname meegenomen naar hier. En hij gaat weer mee terug!' (houdt boek omhoog, engelstalig flutromannetje van Danielle Steel, oud, beduimeld en vol ezelsoortjes).

(paperbacks zijn als eerste ingepakt, onderhandelingen worden op Meerzorg voortgezet)

De kids vinden het allemaal best. De strandbal, emmertjes en schepjes, de beertjes en de auto's, meer vragen ze niet!
Tussen de nostalgiediscussies, de handel en wandel met de kindjes en het inpakken door, werken we ook nog eens aan ons eigen bedrijfje. Het begint zowaar vorm te krijgen...
Het woord hierover is dit weekend aan Bastiaan, dé motor achter Boeroeswing!