Bericht van het Front

Ja, we zijn in oorlog…de troepen zijn onverwachts binnengevallen.
De aanval kwam voor ons als een complete verrassing. Sinds we zijn verhuisd van het guesthouse naar ons eigen huis, hadden we er nog niet eentje binnen gezien. Je kon een bord of glas na gebruik even op tafel laten staan, geen probleem.
En toen waren ze er ineens…mieren.
Eigenlijk zijn het volstrekt onschadelijke diertjes. Ze lopen heel druk op en neer, bij voorkeur in colonnes, op zoek naar wat lekkers. Bijten doen ze niet, hooguit een beetje kriebelen. Eigenlijk zijn ze best grappig om te zien. MAAR NIET IN MIJN HUIS, VERDORIE!!!

Het begon met een enkel miertje, kon je zo wegvegen. Maar sinds een week blijven ze komen, naar binnen gejaagd door het natte weer. Tja, binnen is het warm en droog (lekkageplekken uitgezonderd, natuurlijk) en het lekkere eten is ook mooi meegenomen.
Dus kan er niks meer blijven staan. Die beesten hebben een reukorgaan om jaloers op te zijn. Ik zet een bakje groente op het aanrecht en binnen twee minuten staan er vier van die gasten aan de bak te snuffelen! Ik krijg er de kriebels van. Sinds een paar dagen is het dus echt oorlog, we zijn het zat. Zodra de kids naar school zijn begint het; alle mierenhaarden krijgen een spuitbeurt met insecticide. Spuitbus nummer drie is vandaag uitgerukt, want de heren en dames laten zich niet stoppen. Althans, niet voor lang. Zodra het spul een beetje uitgewerkt is, zie je de eerste verkenners alweer komen. Elke dag spuiten dus…met de nodige voorzichtigheid, want dat spul is natuurlijk wel schadelijk, zeker voor de kindjes. Dat betekent ook elke dag vegen en dweilen. Gelukkig hebben de mieren nog geen belangstelling getoond voor de slaapkamers, maar we houden het goed in de gaten.

Weet iemand een milieuvriendelijke manier om mieren uit te roeien? Gaarne met spoed doormailen…(mierenlokdoos werkt niet, hoorden we uit betrouwbare bron).
Bas had iets gehoord over koperen muntjes, heeft iemand daar ervaring mee?

Oorlog of geen oorlog, er wachten nog wel wat karweitjes in de grootste gevechtshaard, de keuken. Tegelman Paul komt zaterdag langs, een paar uur eerder dan afgesproken. Kijk, zo zien we het graag! Hij gaat voortvarend aan de slag, en zondagavond ziet de keuken er ineens heel anders uit! Wij zijn heel tevreden. Bas gaat vervolgens aan de gang met het ophangsysteem, nog één railtje en een paar plankjes en dan sluiten we het klushoofdstuk keuken af.

Morgne wordt een spannende dag. De eerste trainingsgroep gaat starten bij Boeroeswing! Negen carrieredames, allemaal met topfuncties, gaan met spinning en circuit training aan de slag. Bastiaan bereidt zich grondig voor, het draaiboek voor de eerste les is al klaar, apparatuur is gecontroleerd. Ik mag assisteren bij het opnemen van gegevens, de kindjes gaan lekker boven spelen bij Opa en Oma. Ideaal, toch?