Om 1 uur ’s middags zitten we met z’n vieren aan tafel te lunchen. En dan valt het me ineens op: het is windstil. Ik kijk verbaasd naar buiten, want zo stil heb ik het niet eerder gezien. Geen blad beweegt, het lijkt wel alsof we naar een foto zitten te kijken. Er vliegt zelfs geen vogel voorbij. Het is broeierig warm, zweetdruppeltjes lopen vanuit mijn nek mijn shirt in.
Bastiaan kijkt even op onze weermetertjes. Vochtigheidsgraad ruim 95 procent, temperatuur binnen 31 graden.
‘Stilte voor de storm, misschien?’ vraag ik. ‘Of een regenbui op komst,’ oppert Bas. Het gesprek kabbelt rustig verder.
Inderdaad, storm. Op hetzelfde moment, aan de andere kant van de oceaan, rent mijn zus samen met veel andere Nederlanders om nog op tijd thuis te zijn voordat de storm in alle hevigheid losbarst. Windkracht tien, temperatuur het omgekeerde van 31, 13 graden dus. Wij hebben daar geen flauw benul van, geen tv gekeken gisteren.
Twintig minuten na de lunch hangt mijn moeder aan de telefoon. Of we het al weten?
Nee, wat dan?
En dan is het Nederlandse weer ineens niet meer een ver-van-ons-bed show. Want we hebben er wel familie, vrienden en kennissen zitten. Dat geldt voor wel meer mensen, dus ook de radiostations spelen erop in. We worden om de paar minuten op de hoogte gehouden van het wel en wee van het kleine land over zee. Waar je schijnbaar toch nooit helemaal van los komt, ook al woon je heerlijk in Suriname.
Doen jullie voorzichtig, allemaal? Almere, Zeeland, Rotterdam, Schiedam, Flipjesland, onze mensen overal, binnen blijven, he?
BELEVENISSEN VAN EEN JONG GEZIN, DAT NAAR SURINAME EMI/REMIGREERT...
4 opmerkingen:
Ik schreef al in mijn mail, als jullie op Meerzorg dit over je heen krijgen , wat wij gisteren hadden, staat er niet veel meer overeind vrees ik
Ik ben niet bang uitgevallen , maar in ieder geval aan de kust was het beangstigend.
Je kon niet meer los staan, moest je ergens aan vast houden om niet weg geblazen te worden.
Schade in NL tot op heden: 7 dodelijke slachtoffers en ruim 200 miljoen euro schade tot nu toe.
ton.
Hai Ton,
Ik heb het allemaal op tv gezien; Bastiaan was aan het werk, dus die moest het met mijn verhalen doen. Het zag er inderdaad eng uit. Ik kon me dan ook niet voorstellen dat er mensen waren die met hun kinderen op de dijk gingen staan! Omdat het zo mooi was om te zien, zeiden ze...
Nou maar hopen dat Meerzorg gespaard blijft, anders zijn we inderdaad de dakloze emi-remi's...
Groetjes,
Sas
Hallo daar, ik vroeg me af of wij ook een foto op de weblog kunnen zetten, we hebben een hele mooie van de storm ook nog een filmpje.
groetjes brigitte
Hai Brigitte,
Graag, we zijn erg benieuwd! Ik moet even kijken hoe dat het beste kan, als ik het weet mail ik wel even.
Een reactie posten