Fruit van eigen bodem

Dat wij aan bananen geen gebrek hebben is de gemiddelde lezer van deze weblog waarschijnlijk niet ontschoten. Maar er is meer dan bananen. Zo heb ik met mijn schoonvader een aantal jaar geleden toen we het terrein openkapten op zoek naar de grenspalen, een oud overwoekerd limoenboompje (in Suriname noemen ze het lemmetje) ontdekt. Hij hing toen tot op de grond vol met lemmetjes, en niet zomaar lemmetjes maar een speciaal ras. Lemmetjes zijn wanneer je ze doorsnijdt wit-geel van kleur, deze waren oranje van binnen. De smaak was net zo fris, maar dan net iets zoeter, erg lekker dus.
Dat boompje heeft het geweld van de ontginning en egalisering van het terrein niet overleefd, maar gelukkig hebben we toen een paar zaadjes van die vrucht in een potje gedaan. Vervolgens is dat gaan kiemen en heeft het alle liefde en aandacht die het nodig had van mijn schoonvader gekregen.
Toen wij een jaar later weer in Suriname waren had hij ze als kleine plantjes al in een grotere pot staan. Na het in cultuur brengen van het terrein zijn ze in de volle grond gegaan en flink gaan groeien. Deze drie planten groeiden zelfs zo flink dat ik ze al een paar keer heb moeten snoeien om er langs te kunnen lopen. Ik heb de laatste tijd in de spaarzame vrije tijd me bezig gehouden met het bemesten van onze citrusaanplant, dit omdat deze in tegenstelling tot de bananen niet zo heel hard groeiden. Ook de lemmetje bomen zaten in mijn bemestingsplan, niet zozeer om de groei te stimuleren, maar ik vond dat ze langzaamaan maar eens moesten gaan bloeien.
Laatst zagen we zowaar een paar bloesems aan één van de boompjes, maar omdat er een flink houtluizennest in die boom zat was deze bloesem na de bestrijding van dit nest met benzine en vuur ook verdwenen. Dan nogmaals snoeien en nog een keer bemesten. En vandaag liep ik m’n inspectieronde langs de boompjes en kon een grote brul niet onderdrukken. Saaaaas, we hebben lemmetjes. De boom die naast het guesthouse geplant is, had een aantal mooie kleine lemmetjes aan zijn takken hangen. Die moeten nu natuurlijk gaan volgroeien maar het begin is er! En nu maar hopen dat het sap er net zo lekker van is en dat ie maar flink mag gaan bloeien. De twee zusjes die verderop het terrein staan zullen natuurlijk op extra aandacht en mest mogen rekenen nu hun zusje voorin zo goed haar best doet.

Saskia kon vervolgens op nog zo’n brul rekenen. De watermeloenaanplant die naast het guesthouse was gaan groeien en bloeien geeft een prachtige baby-watermeloen. Eerder had ik al een kleintje ontdekt maar die was door de vele regenbuien verrot. Deze lijkt het wel te gaan redden, en ook hier hopen we natuurlijk weer op meer broertjes en zusjes! Robby, rechterhand op tuingebied, gaf me vervolgens nog een paar goede bemestingtips en wees me er nogmaals op dat er absoluut geen menstruerende vrouwen in de buurt van mijn watermeloenplantjes mogen komen. Geheid dat het dan zal sterven. Zou de regen dan toch niet de oorzaak zijn van mijn verloren watermeloentje??

(noot van Saskia: mijn naam is haas!!!)