Een groot wonder, dat beseffen Bastiaan en ik pas goed als we later één van de bomen zien die de auto heeft geraakt. Het is geen kleine boom, maar hij is helemaal opengespleten!
Mijn vader had een afspraak voor een oogfoto, die nam dus een taxi naar het ziekenhuis. Uit het oogpunt van veiligheid reed hij niet zélf, want ze druppelen een vloeistof in je ogen waar je tijdelijk minder goed van gaat zien. Zijn beschermengeltje had ie niet meegevraagd, maar die was er wel bij. Gelukkig maar, want zo veilig was die taxi niet...
De chauffeur werd ineens onwel en viel achterover. En in een reflex trapte hij het gaspedaal in! De taxi vloog op het verkeer af, het was hartstikke druk op dat moment. Gelukkig zat mijn vader naast hem, die greep het stuur en koos voor de bomen langs de weg in plaats van het verkeer. De eerste boom werd bijna opengespleten, de andere bomen maakte een einde aan het bloedstollende ritje. Auto over de kop, maar Pa (met beschermengeltje) kon er zelf uit kruipen. De chauffeur niet, die moesten ze eruit halen. Hij kwam later wel weer bij, en is naar het zekenhuis vervoerd. Hij bleek diabetespatiënt te zijn. Hypo achter het stuur, levensgevaarlijk...
Er is altijd wel iemand met een camera in de buurt, dus alle kranten kwamen met het nieuws, met foto. De Ware Tijd had de meest waarheidsgetrouwe versie, die hebben we natuurlijk meteen aangeschaft...
Met de held in dit verhaal gaat het intussen weer aardig. Hij heeft het verhaal natuurlijk al een keer of vijftig moeten vertellen, geloof ik...De schouder wordt behandeld door een fysiotherapeut-aan-huis, (De Boer heeft ie, geloof ik), dus dat komt wel weer goed.
Zo zie je maar weer, je gaat voor je oog en voor je het weet kruip je door een ander oog, het oog van een naald ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten