Murphy

'Everything that can go wrong, will go wrong.'
Murphy

Ik was toch voorbarig...ik heb nog niet eens een tipje van de sluier gelicht over mijn wilde plannen met de tuin, of het feest begint al. Murphy lag blijkbaar op de loer.

Vol goede moed zaai ik vrijdag de eerste vierkante meters graszaad in. Om ze vervolgens te zien wegspoelen door de regen. Geen nood, even terugscheppen in het grasvak?
Hup, weer weggespoeld...en na drie dagen is er nog geen grasspriet te zien.

In het weekend waag ik weer een landbouwactie, samen met de rest van de familie. De grond wordt goed omgespit en ruimschoots voorzien van mest en zwarte aarde. Brigitte en de kindjes mogen het plantwerk doen. 17 paprikaplantjes,'t ziet er prachtg uit!
Maar dan begint het weer te regenen
En het blijft regenen. Daar gaan mijn ambitieuze plannen...zo lijkt het, althans.
De paprikaplantjes staan gelukkig nog fier overeind, maar het moet natuurlijk niet blijven regenen.

De kiwi en de druiven staan in potten onder het dak, die hebben voorlopig nergens last van. Maar voor de andere gewassen hou ik mijn hart vast, zo'n enorme hoeveelheid regen is bijna niet te verwerken. Snappen doe ik het niet. Het is de afgelopen weken zo droog geweest dat de kleigrond aan het opensplijten was. Bastiaan holde elke middag met de gieter heen en weer om de dorstige planten toch van wat water te voorzien. Nu holt hij heen en weer om het overtollige water weg te lozen. Het kan verkeren!

Maar Murphy heeft nog veel meer voor ons in petto. Het begint vandaag zoals het gisteren eindigde: met regen.
Het regent niet alleen buiten, maar ook weer eens binnen...en nu zijn we het echt zat. Onze voorman komt ongevraagd langs, met twee assistenten en het inmiddels bekende blikje carbolastiek, een of ander stopmiddel. Hij heeft zowat het hele dak volgestopt met dat spul, zonder succes. Het feestje gaat deze keer dus niet door; Bastiaan maakt hem heel duidelijk dat wij geen genoegen meer nemen met lapmiddeltjes. We gaan een dakexpert inschakelen. Dat gaat geld kosten, maar dat gaan wij niet betalen...het is de verantwoordelijkheid van de voorman om een goed dak af te leveren. Hij lijkt te begrijpen dat het ons nu menens is en is het eigenlijk ook wel met ons eens. Diep ongelukkig vertrekt hij weer. Het is een hele aardige jongen en hij heeft een alleraardigst huis gebouwd, maar van Italiaanse daken weet hij simpelweg niet genoeg af. Wordt vervolgd!

Met de regen komen onze oude vijanden ook weer opdagen. De mieren. Met miljoenen tegelijk, we zijn niet anders gewend. Brigitte probeert hen op de achterveranda met water te bestrijden, maar ze komen gewoon weer terug. Het enige dat helpt is de spuitbus, die hanteren we dan ook zonder genade. De kindjes worden met Omi uit wandelen gestuurd en als ze terugkomen is het grootste deel van de mieren uitgeroeid. Morgen, als de kids naar school zijn, volgt eliminatie-actie nummer twee.

Stroomstoring nummer hoeveel, vijftien, sinds we er zijn? ik ben de tel kwijt...duurt een uurtje of anderhalf. Ze zijn er vrijwel meteen bij, maar het herstelwerk duurt even. 'Vijf minuten nog!' roept één van de reparateurs naar ons, als de EBS-wagen na anderhalf uur langsrijdt. 'Vijf minuten!' gebaart een man in de auto die er achteraan sjeest. Ze houden woord, want drie minuten daarna hebben we weer electriciteit.

Maar nog is Murphy niet klaar met ons. De internetserver laat het de hele dag afweten. Er komt niet één mail binnen, en we hebben geen idee of onze mails naar buiten wel aankomen. En zoals we later begrijpen, zijn we telefonisch ook onbereikbaar.

Inmiddels is het half vijf 's middags. Het is overal nat en vies. Maar de zon schijnt weer, voor het eerst in drie dagen. Bastiaan heeft maar liefst zes patiënten aan huis vanmiddag. Ook fijn...
De kindjes spelen lekker met Omi en ik zit voor de pc. Murphydag is bijna om! Zou hij nog wat voor ons in petto hebben?