Pluis

Met Nijntje Pluis kan je allerlei leuke dingen beleven. Daar heeft Dick Bruna wel voor gezorgd; ook onze kinderen genieten elke dag van de avonturen, uit de boekjes of van de cd-rom.

Meerzorg kent ook een Pluis, daar kan je ook een heleboel mee beleven, zij het op een ander niveau.
Pluis lijkt in niets op Nijntje. Hij is geen konijn, om maar eens wat te noemen. Pluis is niet eens zijn echte naam, maar hoe hij werkelijk heet weet ik niet.
Pluis is een man en een jailbird. Hij schijnt iets te hard op iemand te hebben ingeslagen die hem valselijk had beschuldigd, of iets van hem had gepikt. Zoiets. Maar goed, hij heeft zijn straf uitgezeten en is nu terug in de maatschappij. Verdient zijn geld met klusjes hier en daar.

Sinds kort is Pluis klusjesman bij ons. Rechterhand Robbie huurt hem in om een deel van zijn werk te doen, want de omrasteringsklus eist in deze fase toch vrij veel van zijn tijd.
Ik ben er allerminst gelukkig mee. Niet vanwege Pluis, maar omdat we met Robbie hadden afgesproken dat zijn reguliere werk niet zou lijden onder de grote klus. Daar is hij apart voor ingehuurd. Maar goed.
Ik moet toegeven dat Pluis zijn best doet. Hij begint voortvarend met het ophalen van de gootjes. Slippers uit en op blote voeten de goot in, kapmes in de hand. En maar kappen...
Gelukkig ziet hij de waterboa voordat hij met zijn werk begint. Ik hoor ineens geroep van achteren. Ja hoor, onze tweede slang...anderhalve meter lang, zwemmend in de goot. Robbie rent erheen met zijn jachtgeweer, maar Pluis heeft het klusje dan al geklaard. Bas maakt enthousiast foto's van de kleine wurgslang (nee, hij eet geen mensen). Helaas kunnen we daar niemand blij mee maken, want er zat geen kaart in het toestel. Oeps, foutje...

Pluis inhuren lijkt in eerste instantie ook een klein foutje. Niet vanwege de kwaliteit van zijn werk, want na een paar uur werken zien de goten achterop er prachtig uit. Maar Pluis mist wat werkdiscipline. De tweede werkafspraak met Robbie komt hij niet na. Bovendien gaat hij ook nog op de bedeltoer.
Het begint met een verzoek aan Bastiaan om een stevige werkbroek. Geen punt, een goede oude spijkerbroek is zo gevonden. Alsjeblieft, Pluis.
Daarna het verzoek om een shot (alcohol) na de gootklus. Helaas, Pluis, dit is een alcoholvrije werkzone...
Zondag komt hij langs met de mededeling dat hij jarig is, 39 jaar maar liefst. Of we wat geld voor hem hebben om het te vieren?
Ja daag, Pluis. Dat doen we dus niet. Voor geld moet je bij Robbie zijn, die heeft je ingehuurd.

Robbie hoort het de volgende dag en is er niet blij mee. Hij verzoekt ons ook dringend Pluis niks te geven. Waren we ook niet van plan, hoor...
Ik erger me groen. Maar zoals Bas na mijn gemopper wijselijk opmerkt: waar vind je tegenwoordig iemand die op zijn blote voeten de goot instapt om die grondig schoon te maken?
Tja...