Gevonden!

Meestal ben ik degene die kwijtgeraakte voorwerpen opspoort. Maar vandaag is het Bastiaan die de aanvraag voor 220 volt electriciteit tevoorschijn tovert. En, zoals heel vaak, ze zaten in de map waar ze altijd al hebben gezeten. De map waar ik maar vluchtig doorheen ben gegaan, omdat ik ervan overtuigd was dat ze in een andere map waren beland.
Bastiaan is nu weg om de stukken bij de installateur af te leveren, daarna gaat hij door naar een lezing. En dan is het wachten op de nieuwe meterkast, maar we hebben goede hoop!

Ik had beloofd dat de onderste steen (doos in dit geval) boven zou komen, dus nu is het kantoor echt een slagveld. Maar weer opruimen, zucht...
Mijn handen jeuken om in de tuin aan de slag te gaan, want het is prachtig weer! Net een inspectierondje gedaan met Rob. De tomaten staan er prachtig bij, de paprikaatjes doen ook hun best. De bananenbomen groeien vlot, ze worden goed verzorgd door Bas en Robbie. Allemaal biologisch, bestrijdingsmiddelen worden bij ons heel spaarzaam gebruikt en ze zijn allemaal op biologische basis. Werkt wat minder snel, maar daar zitten we niet zo mee.
Het blijft voorlopig experimenteren. Van een plant die het in de ene hoek goed doet, stagneert ineens de groei als je hem in een andere hoek zet. We leren dus met vallen en opstaan.

Moeder natuur is echt wonderbaarlijk, ik sta er nog dagelijks van te kijken.
Bas komt op een dag thuis met een arm vol bloemstengels. Schitterende paarse bloemen. Van de zoon van een oude patiënt gekregen. Stop ze in grond, geef ze water en ze groeien, had die gezegd.
Hahaha, lach ik, dat moet ik nog zien, ze hebben geen wortels! Maar goed, we stoppen ze toch maar samen de grond in, langs de oprit. Zal een mooi gezicht zijn, zegt Bas. Ik denk er het mijne van. De eerste drie dagen blijven de planten bloeien, elke dag zien we nieuwe paarse bloemen verschijnen. Daarna is het ineens over, de planten hangen er een beetje bij.
Zie je wel, mopper ik, ze redden het niet. Logisch, toch?
Drie weken later.
Ze staan er nog en de eerste paarse bloemen zijn alweer te zien! Vraag me niet hoe dat kan.

Als we door een andere patiënt ook worden verrast met stekjes, ben ik wat minder sceptisch. Het zijn kleine stekjes van de zoete aardappel (zoete patat heet dat hier). Zonder wortels...
Stop ze maar in rijtjes in zandgrond, 80 procent groeit gegarandeerd, had de patiënt, een jonge landbouwer gezegd.
Ik hou me keurig aan de instructies en ja hoor...
We zijn nu anderhalve week verder, ze staan er allemaal nog en zijn zelfs gegroeid! 't Is toch een wonder.

Van goed nieuws kan je nooit teveel hebben.
De auto doet het weer! Ik mocht hem gistermiddag ophalen. Als de monteur het bedrag noemt moet ik drie keer vragen of hij het zeker weet. Het is zo belachelijk weinig dat ik met goed fatsoen niet meer terug durf te komen als er weer wat is...
Het valt onder de garantie, mompelt hij als ik hem nogmaals vraag of hij het zeker weet. Ik zal nog even met Bastiaan over leggen over een extraatje, want hij heeft anderhalve week gezwoegd om het ding weer aan de praat te krijgen.

Ha, lekker weer eens grote boodschappen doen! Ik probeer me niet uit te leven, moeilijk hoor, hahaha.
De auto rijdt weer goed, maar ik geef hem geen vijf jaar meer. Eerder tussen de vijf maanden en een jaar. Dat betekent dat we ons gaan voorbereiden op de aankoop van een andere auto. Zodra deze het opgeeft moeten we daar klaar voor zijn. Veel banaantjes verkopen, lacht Bastiaan...