De bezichtiging

The night before
Stress viert hoogtij in huize De Bruin/De Boer…zelfs de heer des huizes, anders de relaxtheid zelve, is aangestoken.
Woensdagavond laat ruimt hij nog allerlei flesjes op in de badkamer. ‘Het moet er strak uitzien’ betoogt hij. En daar verdwijnen mijn parfum, mijn kam en mijn haarvet, ergens in een onderkastje. Hopelijk kan ik ze nog terugvinden na de bezichtiging.

Donderdagochtend
De kids worden met washandjes schoongepoetst, geen badje, stel je voor dat ze de nieuwe badmat natspetteren. Ze vinden het allemaal prima, want ze mogen van Mama wel drie kwartier televisie kijken! Mama holt en draaft intussen van het kastje (afstoffen) naar de muur (nog even een lapje overheen).
Toch is er nog genoeg tijd om uitgebreid te spelen in het park. Ik word daar door de kids voor beloond, ze gaan daarna braaf slapen! En daar gaan we weer, bloemen in het vaasje, tafeltje drie centimeter verschuiven, nog even een bezempje over de galerij (?) , nog even de ramen zemen, nog even...wat doen die vingerafdrukjes daar op de ramen en de deuren?
Het kantoortje is het echte zorgenkind, na vier ingepakte dozen is het er nog steeds vol…jammer dan, ze zullen het ermee moeten doen.
Voor de derde keer die dag gaat de dweil door het huis en als de kids wakker zijn, wordt de stofzuiger er weer bijgesleept. Ook voor de derde keer die dag!
De kids worden weer voor de tv neergezet, snappen er niets van maar vinden het prima. Intussen loopt de koffie, thee is gezet en een appeltaartje staat klaar. Geen flauw idee of dat zo hoort, maar alle beetjes helpen! Toch?
Om zes uur precies rent een gestresste moeder met twee relaxte kinderen de deur uit. Als het goed is, zal de makelaar een kwartier daarna arriveren.

Om vervolgens een lang verhaal van drie kwartier wachten kort te maken: op het moment dat Amber op een grasveldje in de hondenpoep rolt en begint te gillen, belt de makelaar.
Ik kan het allemaal nauwelijks volgen vanwege het gekrijs, maar ze waren enthousiast! Het is een stel dat gaat samenwonen. Ze vinden het een prachtig appartement, ruim en netjes, niets op aan te merken. De welkomstkoffie, thee en gebak zijn niet weggewerkt maar vielen ook in goede aarde. Dus dat houden we erin!
Eén minpuntje: het spiegelplafond in de keuken vinden ze niks. Daar heb ik destijds bij de koop niet eens op gelet, en ik heb er nog steeds geen last van. Maar goed, kwestie van smaak. Verder moet de meneer wel erg wennen aan het idee van leven in een grote blokkendoos. Want dat is een complex met tien verdiepingen toch wel. De mevrouw heeft er geen moeite mee, begrijp ik.
Of ze het doen? Geen idee, maar het ergste hebben we gehad: de eerste bezichtiging is achter de rug!
Ik poets Amber schoon, die heeft twee handen vol hondenpoep. Bastiaan ontmoet ons bij de chinees, want uiteraard heb ik niet gekookt…daar zou de keuken alleen maar vies van worden.

Donderdagavond
Er mag weer gebadderd worden! Daarna duiken de kindjes in bed, en wij ook.
Ben benieuwd hoe vaak dit nog moet. Dit is Stress met hoofdletter S!!!Zou er ergens een praatgroep zijn waar ik mijn situatie met lotgenoten kan doornemen?