nog meer stress...

Moeder natuur heeft besloten dat we eerst maar eens flink moeten zweten voordat we kunnen vertrekken. En dan niet vanwege het weer...nee, er komt nog van alles op ons af.

Eerst de bezichtiging van maandag. Man, vrouw en een kleintje, ook zij zijn enthousiast over het huis.
In eerste instantie is het zweten voor de makelaar. Het zijn Chinezen, ze spreken niet zo goed Nederlands en kennen de Nederlandse verkoopcultuur niet. De man, we noemen hem gemakshalve meneer Ling, neemt meteen na de bezichtiging het initiatief; hij gaat er vanuit dat er standaard tien procent van de vraagprijs afgaat. Daggetnie...
De makelaar probeert de procedure uit te leggen, maar ze begrijpen het blijkbaar niet zo goed. Een serieus openingsbod? Ze zijn toch al aan het bieden? De discussie gaat tot vanmiddag door, totdat de wanhopige makelaar ons belt en de zaak voorlegt. We spreken een bodemprijs af, een alleszins redelijk bedrag, en blijven met gekromde tenen in de buurt van de telefoon wachten.
Gelukkig is neef Jim vanmiddag op bezoek, is gezellig en leidt ook de aandacht af...want de makelaar belt niet terug.
Ling is inmiddels omgedoopt in Ling ping-ping. Nou maar hopen dat ie inderdaad de ping-ping op tafel legt voor ons appartementje, hahaha...

Ook voor het appartement van Bastiaan zijn het spannende tijden. De deal gaat op het laatste moment niet door, omdat één van de nieuwe huurders afhaakt. Gelukkig staan ze in de rij; het bemiddelingsbureau heeft vandaag een nieuwe bezichting en zaterdag maar liefst twee. Een beetje spannend, maar dat komt vast wel goed!

















Vandaag worden ook de airco's bezorgd. Spannend! Ik ga samen met de kinderen even bij de garage kijken. Als ik de units zie, kan ik wel gillen!!!
Het zijn BAKBEESTEN, ouwe roestige barrels. Okee, okee, dat laatste valt wel mee, maar ze zijn gigantisch! En vuil natuurlijk, want ze hebben een tijdje in de opslag gezeten. Als het nog maar werkt, vraag ik me angstig af. Ik troost me met de gedachte dat ze van een zeer goed merk is en zet de airco affaire verder uit mijn hoofd. Wordt vervolgd in Suriname...

De kids hebben weinig last van onze kopzorgen, ze vinden het gesjouw en gedoe allemaal prachtig. Ze worden steeds ondernemender, dus het wordt voor ons ook wat drukker...
Met zijn tweetjes kwebbelen ze heel wat af, het zijn net papegaaien. Met Sietse kan je echt al een beetje converseren. De slimmerik heeft natuurlijk door dat wij dat prachtig vinden, dus dat wordt tegen bedtijd flink uitgebuit.
'Mama, kom je zitten?' roept hij, als ik mijn neus om negen uur 's avonds in de kamer laat zien. Ik ga maar even bij zijn bed staan. 'Mama, ik ben zoo moe', meldt hij vrolijk. 'Dan moet je lekker gaan slapen, Sietse', is mijn antwoord. 'Ik doe mijn best!' komt er dan uit, met een grote grijns. Nou, dan lig ik meteen in een deuk, en de kleine ondeugd lacht mee!

Ook Ambertje blijft niet achter, ze heeft met haar zestien maanden een woordenschat waar ik van sta te kijken. Maar dat zal elke moeder wel hebben. De zinnetjes rollen er met gemak uit en ze leert elke dag nieuwe woordjes van Sietse. 'Wil niet', zei ze vandaag, toen ik voor de derde keer probeerde haar een extra hapje eten aan te smeren. 'Mag niet', 'glasbak' en 'alsjeblieft' horen we regelmatig, naast zo'n 60 andere woordjes. En meelezen doet ze ook al!
Elke dag moet het roze hoedje op. Het ding is nog zeker een maat te groot, maar waag het niet haar een andere aan te bieden. 'Nee! Deze!' Ze doet hem zélf op en draaft ervandoor. Want het lopen is al bijna rennen geworden...

De uitnodiging voor ons afscheidsfeestje gaat vandaag de deur uit. 09-09, oftewel 9 september. Het wordt een informeel 'inloopspreekuur' met hapjes en drankjes. We hopen een heleboel mensen te spreken...