Of wel?
Uiteindelijk komt het allemaal vast goed, maar de helden uit dit verhaal zien het halverwege de middag niet meer zitten. Ze blijven inpakken en het blijft tevoorschijn komen! Het lijkt wel een plaag.
Het heldhaftige voornemen om de container zonder extra hulp te laden, wordt halverwege de avond opzij gezet. Met dank aan schoonpa, die weet meer van dit soort zaken en zet al zijn overtuigingskracht in. Het is kort dag, maar het lukt waarschijnlijk wel om iemand van de vervoersmaatschappij in te huren om te helpen inladen. O, o, wat is er veel om in te laden...
De nieuwste (en laatste!!!) aanwinst rolt aan het begin van de middag de parkeerplaats op. Een rode zitmaaier...een tweedehandsje, maar hij ziet er prima uit.
Bas en zijn vader zijn wildenthousiast over het ding, het wordt meteen even aangezet. Het oorverdovende gebrul brengt beide kinderen aan het gillen, die zwijgen pas als de zitmaaier zwijgt. Dat wordt wat straks in het land waar herrie heel normaal is! Maar goed, ze wennen wel.
De kindjes gaan tot nu toe wonderbaarlijk goed om met de hectiek. Thuis slapen gaat niet meer, ze trekken met Pake en Omi in bij oom Willem en tante Corrie (die zijn op vakantie). 's Middags moeten ze nog wennen, dus geslapen wordt er niet. Maar na het avondeten duiken ze er allebei zonder problemen in en slapen meteen. Een paar kilometer verderop wordt de tent in hoog tempo afgebroken. Om 2 uur in de ochtend zijn we niet klaar, maar wel uitgeput...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten