En zo zit ie weer mee!

Zo zit ie tegen…en zo zit ie weer mee!

Ja, je zou het niet geloven, maar dat kan in Suriname...en dat is ook meteen de charme van ons land.

Na de teleurstellingen van dinsdag is het moeilijk opstarten. Maar goed, op hoop van zegen... we beginnen met de aanmelding van mij en de kids, dat levert de minste problemen op. Ik stap met hen het kantoortje van de vreemdelingenpolitie binnen (Bas blijft in de auto wachten) en daar zit ze weer. Dezelfde haaibaai van gisteren! Met een strak gezicht geef ik mijn papieren, en ineens herkent ze me. Of ik al naar Vreemdelingenzaken terug ben geweest? Nee, nog niet, vandaag, is mijn stugge antwoord.

Wat daarna volgt slaat me met stomheid. De haaibaai van gisteren toont alle begrip voor onze situatie en er komt zowaar een verontschuldiging voor gisteren uit! Dat is me net iets teveel; de tranen van teleurstelling en frustratie staan in mijn ogen.

Na wat gebabbel over en weer is het allemaal rechtgezet en kan ik weer lachen door mijn tranen heen. De zaken van mij en de kids zijn snel geregeld, het is maar een formaliteit. We mogen zes maanden in Suriname blijven.

Maar de stomme regel voor Bastiaan blijft overeind: hij moet eerst zijn ticket verlengen. Helaas hebben we non-endorsable tickets, die zijn niet verlengbaar. Dat betekent een nieuw ticket, met alle kosten van dien. En dan komt ineens de gefluisterde tip...

We racen naar de SLM, reserveren daar een vlucht voor Bastiaan voor april volgend jaar. Betalen hoeft nog niet, annuleren kan anytime voor maart zonder kosten... We nemen het reserveringsstrookje mee terug naar de vreemdelingendienst en twee minuten daarna is het geregeld. Het stempeltje voor zes maanden verblijf staat in Bastiaans paspoort!

Het is toch wonderbaarlijk. Wat moet je er anders van zeggen?

Nu de volgende horde, Vreemdelingenzaken. Vooral niet te verwarren met de vreemdelingenpolitie...over verwarrend gesproken.

Hier moeten we de aanvraag voor de verblijfsvergunning indienen. Maar we missen nog steeds de verklaring van goed gedrag van Bastiaan. Het is praten, uitleggen, praten, uitleggen, maar het lukt!

We mogen de stukken alvast indienen en krijgen een bewijs dat de aanvraag in behandeling wordt genomen. Het felbegeerde briefje waarmee de container kan worden vrijgegeven!

Inmiddels is het donderdag. Vandaag zit het mee, allerlei administratieve klusjes zijn gedaan of op de rit gezet.

De inklaarder belt in de loop van de dag. De container wordt maandag vrijgegeven! We moeten wel een deposito betalen, omdat we nog geen verblijfsvergunning hebben. In eerste instantie wordt het bedrag geschat op 10.000 tot 12.000 SRD (tussen de 3000 en 4000 euro)! Uiteindelijk blijkt het erg mee te vallen, het wordt 5000 SRD. Dat bedrag krijgen we terug zodra we de verblijfsvergunning kunnen overleggen.

Verder zijn er nog wat bijkomende kosten, maar die vallen hopelijk niet al te hoog uit.

Maandag wordt het nog even spannend, want dan wordt de container gevisiteerd. Ben benieuwd wat er gebeurt als dat propvolle ding opengaat...de douanier krijgt geheid een bank of een fiets op zijn hoofd. Afhankelijk van de code die de container krijgt (A,B,C of D) wordt ie even bekeken of volledig gestript, zoals dat heet. Dat weten we maandagochtend...

Het visiteren gebeurt op de haven. En wij mogen er niet bij zijn, belachelijk, het zijn toch onze spullen? Gelukkig is onze inklaarder er wel bij, we leggen het verder in haar handen...

Duimend gaan we het weekend in. Wie duimt er mee?

ps. we zijn de komende paar dagen even uit de lucht, want de computer van Pa moet naar de dokter...iedereen hartelijk bedankt voor de leuke reacties!