lekker weekend

Suriname staat aan het begin van een belangrijke dag…maandag 2 oktober, het begin van het nieuwe schooljaar.
Voor ons is het ook een belangrijke dag, de container komt, als het goed is. Vol verwachting klopt ons hart!
Echte tegenslagen hebben we niet meer gehad. We zijn druk geweest met administratieve zaken. Ziektekostenverzekering aanvragen, brand- en inboedelverzekering, telefoonaansluitingen omzetten, enzovoorts. Heel veel papier- en invulwerk, maar we hebben het allemaal in recordtijd kunnen doen. De internetaansluiting was een aangename verrassing. Om drie uur ’s middags hebben we de aanvraag gedaan en betaald, om vijf uur konden we al op het internet. Het is wel een loeitrage inbelverbinding, ADSL is in deze buurt nog niet beschikbaar…Maar goed, we zijn al erg gelukkig met het feit dat we gewoon vanuit Meerzorg kunnen mailen!
Inmiddels hebben we onze nieuwe huisarts ook al ontmoet. Niet omdat we ziek zijn, gelukkig. Onder het vele papierwerk waarvoor we moesten zorgen zat ook een gezondheidsverklaring voor Amber. Die moest door een huisarts worden getekend. Een mooie gelegenheid om even kennis te maken met de huisarts in de buurt. Een aardige man, maar Amber stelde helaas geen prijs op de kennismaking. Ze gilde de hele tent bij elkaar toen ze werd onderzocht. De longen waren dus in elk geval prima in orde! De rest ook, en daarna kon Amber weer lachen.
Ze laat iedereen trouwens versteld staan van haar gebabbel, het is net een papegaai! Maar dan wel een papegaai met een eigen willetje en hele grijpgrage handjes…
In de lokale supermarkt wordt ze al een beetje gevreesd. Geen schap is veilig, alles moet even worden verplaatst of opgeruimd!

Met de kleine man gaat het ook goed. Die heeft zijn zindelijkheidstraject in versneld tempo weer opgepakt, tot onze grote vreugde. Het bezoekje aan de lokale kapper was ook een verrassing; voor het eerst zagen we Sietse lachend de knipbeurt ondergaan.
Zijn medicijnen voor de luchtwegen hebben we binnen een paar dagen afgebouwd naar nul. En nu maar kijken hoe het gaat…het is de enige manier om erachter te komen hoe zijn luchtwegen reageren op de tropen.
Helaas hebben de muggen het wel op hem gemunt, het ging de eerste dagen goed, maar de laatste paar dagen hebben ze hem weer te pakken genomen. Dat wordt dus toch smeren, naast de elektrische muskietenverdelgers. Gelukkig valt het mee, heel veel muskieten zijn er in deze periode niet.

Langzaamaan beginnen we te wennen aan het idee dat het geen vakantie meer is. Maar helemaal echt is het nog niet, we zijn nog niet verhuisd…
We staan te trappelen om in ons eigen huis te trekken, maar dat zal nog even duren. Eerst maar de watervoorziening regelen, de container leeghalen, en natuurlijk de keuken…
Voorlopig zitten we echter prima in ons guesthouse. Knus en van alle gemakken voorzien, op vijftien passen afstand van ons eigen huis. Relaxter verhuizen is bijna niet mogelijk!

Het relaxte weekend is inmiddels voorbij. We hebben wat geklust op het land, het guesthouse een schoonmaakbeurt gegeven en vandaag hadden we weer ons tweede feestje in anderhalve week. We hebben alweer aardig wat familieleden en vrienden ontmoet, gezellig hoor…de kinderen genieten volop, ze krijgen alle aandacht! Het is wel te merken dat ze nog niet helemaal in het nieuwe ritme zitten, ze zijn wat drukker dan anders. Logisch, wat een ruimte en vrijheid ineens! Geen jas, altijd buiten, overal zand en gras, het is een grote speeltuin. Welk kind zou daar niet wild van worden?
Ik ben benieuwd of we hen ooit nog in een kinderstoeltje krijgen. Maandagmiddag, als de container leeg is, weten we het!