Pee day? No way...

Ken je die mop van meneer Pee die woensdag de keuken kwam brengen?
…

Hij kwam nie.

Maar belde wel keurig af! Had ie niet eerder gedaan…hij zou het niet redden, zei ie, het werd donderdag, 13:00 uur. Ik schoot bijna in een hyperlachbui toen ik de telefoon neerlegde. Bas kon er de lol niet van inzien, maar we hadden het te druk om er lang bij stil te staan.

En dan is het donderdag…
Pas tegen een uur of twee denken we eraan dat meneer Pee langskomt. Een uur na de afgesproken tijd, dus Bastiaan sjeest meteen naar de telefoon. Hij is onderweg, vertelt het kind dat de telefoon opneemt. Dat geloven we meteen, maar onderweg waarheen? Een kwartiertje later hebben we het antwoord.
Hij is er! Met de bar en het eerste aanrechtblad. Huh? Meneer Pee stelt ons snel gerust. Dat is alleen een hulpmiddel voor ons om te bepalen waar de tegels boven het aanrecht moeten eindigen. Die kunnen we gerust alvast plaatsen, meldt Pee vrolijk. Ja, ammehoela. Ik wacht wel totdat de keuken af is, voor je het weet verzint ie weer wat en dan past het niet of zo. Wat heeft ie nog meer meegebracht? Aha, de lage kast die eerst niet paste. Die is nu gehalveerd. Trots laat hij ons de kast zien, met bijbehorend stukje nieuw aanrechtblad. In de goede kleur, toch?

Gelukkig heb ik een rokje aan en geen broek. Die was anders ter plekke afgezakt…want het is WEER niet de goede kleur!!! Wat bezielt die man toch? We hebben het twee keer aangewezen in de afgelopen twee weken!
Meneer Pee kijkt enigzins verbijsterd, maar dan klaart zijn gezicht meteen op. Geen probleem! zegt hij opgewekt. Kom morgen dan even langs om de goede kleur aan te wijzen, dan maken we het meteen in orde.
Grrrrr!!! Wat zou ik hem graag aanvliegen… Maar dat heeft geen zin, want dan hebben we helemaal niks.
Dus maar even concentreren op wat ie wel goed gedaan heeft. Over de bar zijn we redelijk tevreden, er moeten nog wat kleine aanpassingen komen, maar de hoogte is perfect.
Meneer Pee kijkt belangstellend naar onze andere houten meubeltjes en geeft wat tips. Zijn aambod om onze mooie Indonesische bank een opknapbeurtje te geven wordt echter als een speer afgeslagen. Nadere uitleg overbodig…
Na een gezellig babbeltje en de belofte dat hij volgende week dinsdag terugkomt, gaat Meneer Pee ervandoor.

Het is mijn moeder die me later aan de telefoon weer met beide benen op de grond zet. Want we zijn nauwelijks opgeschoten! De bar is nog niet af, de bovenkasten ook niet, het aanrechtblad al helemaal niet. Het kastje dat onder het gasfornuis moet komen is al drie keer opgemeten maar nog niet gemaakt.
Kortom, we worden continu beetgenomen door die aardige meneer Pee…
Maar wie kaatst moet de bal verwachten. De aanbetaling heeft ie jammer genoeg al gehad, maar de rest van zijn geld krijgt ie wat mij betreft de ‘ Pee-way.’ Oftewel, het zou effe kunnen duren!