Divali of Oud & Nieuw

Vandaag is het dus Divali, het lichtjes feest van de Hindoes. Gisteravond zijn we met de kinderen wezen kijken naar een fakkeltocht hier in de buurt. Het werd georganiseerd door een hindoestaanse school en alle leerlingen liepen dus met een fakkel in de hand achter een bont versierde pick-up met in de bak drie meisjes mooi in sari en in een hindoe pose. Je zou het kunnen vergelijken met de prinses van het carnaval, maar dan even anders…
Wij stonden als echt geïntegreerden langs de weg klaar zittend op de motorkap van de auto, wachtend op wat komen zou. De tocht werd vooraf gegaan door vuurwerk voor de school waardoor Sietse zijn overgevoeligheid voor harde geluiden weer liet merken. Als een brandweersirene ging hij tekeer en hij dook in de auto. Pas toen het vuurwerk na zo’n 5 minuten ophield wilde hij wel bij Saskia op de arm kalmeren en toen kwam onder luid getrommel de optocht voorbij. Het harde trommelgeluid kon hem niet deren, hij trommelde mooi mee op de motorkap, muziek is toch net even wat anders als onverwachte knallen.
Op dit moment, het is hier nu zaterdagavond, zit ik hier achter het laptopje in een stinkende walm van verbrande zonnebloemolie te tikken. De kinderen hebben op de peuterschool uitleg gehad over Divali en juf Nalini heeft met de kinderen een mooi Divali lichtje geknutseld. Het is een aardewerken schaaltje met watten erin en wat glitters. Dit is geplakt op een fraai versierd kartonnetje voor de stabiliteit. De opdracht was om er thuis olie in te doen en het aan te steken op de zaterdagavond. We zijn net weer een eindje gaan rijden om het in de buurt eens te bekijken. De Weg naar Peperpot, een hoofdweg waar wij een zijstraat van zijn, wordt voornamelijk bewoond door Hindoestanen. Op sommige adressen zie je de traditionele manier van Divali vieren met de aardewerken potjes op de veranda en op het erf. Anderen maken er een hele lichtshow van waar menig tuincentrum in kerstsfeer bij verbleekt. Flikkerende lampjes in allerlei kleuren, de huizen verdwijnen achter de versiering. Wat de laatste jaren nieuw schijnt te zijn is het vuurwerk wat je overal hoort en ziet. Deze nieuwjaarstraditie verplaatst zich de laatste tijd dus ook naar andere feestelijke momenten. Geef een Surinamer een excuus en ze knallen! Waren het eerst alleen de Chinezen die hun eigen nieuwjaar nog eens onderstreepten met oorverdovende knallers of bij het openen van weer eens een nieuwe supermarkt de stoep in een rood tapijt deden veranderen, nu vindt iedereen wel een excuus. Nu zijn het alleen nog maar de Hindoes (plus onze bakra-kindjes die op een integratiecursus zitten…) die elkaar nu met Divali met hun lichtjes naar de kroon steken, maar in de december maand schijnt het hele land competitief te zijn als het om versiering gaat. Het zal voor mij, met mijn eerste kerst en jaarwisseling in Suriname, in ieder geval een aparte gewaarwording zijn om bij 35 graden de rendieren en kerstbomen te zien flikkeren.
Voor eenieder een Subh Divali en tot na Id Ul Fitre (jaja, we feesten met iedereen mee!) met meer nieuws.