Pittige onderhandeling

Vandaag was zo’n rustig rommeldagje. Sas heeft hier op Meerzorg nog wat in het huis georganiseerd en kasten in elkaar gezet voor het kantoor. Ik ging vanmorgen naar de stad voor wat regelzaakjes m.b.t. onze stroomaansluiting. Er is een nette doch dringende brief naar de directeur van het energiebedrijf gegaan over onze 220V aansluiting. Wanneer je dit in februari betaalt mag je toch wel verwachten dat je in november een keer stroom hebt. Ik ben benieuwd wat deze brief uithaalt, want een volgende keer ga ik de man persoonlijk opzoeken en wil ik uit zijn mond wel eens horen waarom je op deze belachelijke manier met je klanten omgaat. Wordt vervolgd…

Ook de aanvraag bij het ministerie van volksgezondheid geeft weer een aardig zicht op de ambtelijke molens alhier. “Het is in behandeling”, ja, dat is het al anderhalve maand! Er is een nieuwe directeur, dus ook nieuwe regeltjes. De beroepsvereniging wordt nu ook als extra schakel toegevoegd in het proces om te bepalen of mijn papieren wel goed zijn en hier dus mag werken. Op zich niet slecht, vakgenoten betrekken in de beoordeling van kaf en koren, maar het duurt allemaal wel weer wat langer. Omdat ik al wat langer meedraai hier weet ik wel wie ik moet hebben om eens te horen hoe het er voor staat. De voorzitter van de vereniging geeft aan dat hij al mijn diploma’s heeft gezien en zijn aanbeveling al heeft geretourneerd. Morgen dus nog maar een keertje met het ministerie bellen…

Omdat Sietse vanmiddag niet wilde slapen zijn Saskia en ik er voor de vorm maar eens bij gaan liggen. Het kwam er op neer dat het slapen bij ons een stuk beter ging en hij met zijn autootjes in bed heeft gespeeld. Ik schrok ineens wakker toen er een auto voor de deur stopte. Het was de aannemer van het grondverzet. We waren meteen wakker! Na een babbeltje over koetjes en kalfjes heb ik hem met de bespreekpuntenlijst in de hand uitgenodigd aan onze mooie bar. Stuk voor stuk ben ik de punten langs gelopen en het was een gesprek in een goede sfeer, waarbij ik toch wel heb laten merken dat we geen groentjes zijn in dit wereldje (stiekem zijn we dit natuurlijk wel, maar een stevige dosis blufpoker doet wonderen). Om een lang verhaal kort te maken komt het er op neer dat hij een fors hoger eindbedrag in rekening wilde brengen dan wij wilden betalen. Hij heeft duidelijk water bij de wijn gedaan want hij wilde zijn goede naam niet te grabbel gooien. Dat is maar goed ook want anders was dat zeker gebeurd. Er is 36 m3 zand van de berekening in mindering gebracht en het aantal draaiuren van de machines is ruimschoots gehalveerd. Ik heb net even zitten rekenen, het gesprek heeft me zo’n 2500 Surinaamse Dollars bespaard, dat is ruim 700 euro!

Sas kwam niet meer bij, die dacht halverwege de buit al binnen te hebben maar toen kwam ik pas op dreef. Ik ben benieuwd wat hij nu met zijn personeel gaat bespreken, maar het is duidelijk dat hij deze De Boer niet meer hoeft proberen te tillen!