Dat er veel te doen zou zijn bij aankomst in Suriname, dat wisten we, dat er nu nog heel veel te doen is, dat staat ook als een paal boven water! Maar dat er in die maand die we nu hier zijn al heel veel gebeurd is zie je niet zo goed wanneer je niet af en toe die aanvangssituatie weer terug haalt. De alsmaar vernieuwde situatie wordt al heel snel gewoon waardoor je alleen maar ziet wat er allemaal nog moet gebeuren. Het is dus goed om van tijd tot tijd eens achterom te kijken en je te realiseren dat het duidelijk geen vakantie is waar we in beland zijn, al roept de omgeving dat nog wel eens op.
Aan de ene kant ben ik al helemaal ingeburgerd, ben zelfs al benaderd om lid te worden van de Lions van Commewijne (het district, zeg maar provincie waarin we wonen). Ze zoeken voor dit gebied mensen van een bepaald niveau met een specifieke drive om dingen voor elkaar te krijgen. Voor de meneer bij wie ik mijn telefoon voor de praktijk aanvroeg was dit al snel een logische stap. Ik heb nog geen ja gezegd maar hij gaat mij nog informatie opsturen om zo een kijkje in hun jaarplanning te gunnen zodat ik kan zien of ik me daar in kan vinden. Het is natuurlijk wel heel goed voor mijn netwerk, iets wat als aanstaand ondernemer in dit land waanzinnig belangrijk is. Als je geen mensen kent, of mensen kent die weer mensen kennen is het alsof je moet hardlopen met een blok beton aan je been, met het juiste netwerk gaan er juist vele deuren voor je open, of, kan ik mijn praktijkdeur voor vele mensen open doen!
Aan de andere kant is zo’n serviceclub zoals dat mooi heet natuurlijk ook iets wat best tijd zal kosten, en met al mijn plannen moet ik ook aan timemanagement gaan werken, want ook hier heeft elke dag slechts 24 uur, ook al gaan ze hier wel wat relaxter met die uren om.
Wat wel heel leuk is dat het juist de Lions zijn die belangstelling tonen voor mijn inbreng. Mijn pake en omi zijn decennia lang heel actief geweest bij de Lions, mijn grootvader reisde de hele wereld af voor meetings en projecten. Ondanks dat beiden helaas niet meer leven, denk ik dat ze met gepaste trots zullen zien dat ik hier met lokale goede doelen verder zal gaan. De eerste activiteit heb ik in ieder geval al wel mijn medewerking aan toegezegd. In november is het wereld diabetesdag en in dat kader willen ze op het Veerplein, de plek waar de kleine veerbootjes vertrekken richting Paramaribo, een prikdag organiseren. Dagelijks passeren daar schijnbaar zo’n 2000 mensen wat het een belangrijk punt maakt om veel mensen te bereiken. Ik zal die dag dus heel wat druppeltjes bloed laten vloeien…
Hier op Meerzorg is mijn behandelruimte al bijna klaar, mijn bank, bureautje, boekenkast en trainingsapparatuur hebben al een plek. De muren moeten nog wat aangekleed worden en de wateraansluiting moet nog gefixt worden. Dus wat mij betreft kan de verklaring dat ik mag gaan werken vlot afgegeven worden. Het ministerie van Volksgezondheid beoordeelt je vakbekwaamheid op basis van je papieren. Dat dit door verschillende commissies moet en alles bij elkaar een maand op zich kan laten wachten is niet helemaal te volgen. Maar goed, zonder die verklaring mag ik officieel niets doen en kan ik in ieder geval geen contracten met zorgverzekeraars tekenen.
Dus ik richt me maar op de werkzaamheden die nog moeten gebeuren, want in de stad ben ik nog verre van ingericht. 
Al schiet ook dit best op, de vloer is bijna af. De douche en toilet worden deze week nog betegeld en dan kan de laatste verflaag op de muren. De airco’s zullen ook in die tijd geïnstalleerd moeten worden, mensen die de eerdere verhalen hierover gelezen hebben zijn natuurlijk benieuwd of het gaat werken, ik heb er alle vertrouwen in! Deze week zal er ook een aanvang gemaakt worden met het plaatsen van een poort voor de praktijk. Er komt een ingang voor mijn schoonouders en een aparte ingang naar de praktijk. Op die manier lopen er niet de hele dag mensen over hun erf maar komen de patiënten rechtstreeks naar de ingang van de praktijk. Een net bordje voor de deur en een muurschildering met het praktijklogo moeten het geheel helemaal perfect maken.
Al met al ben ik wel benieuwd wanneer ik met inrichten kan beginnen en een open dag kan plannen voor potentiële verwijzers. Er zal hard gewerkt moeten worden om alle investeringen terug te verdienen, maar ik heb er enorm veel zin in. Al met al ben ik al jaren met dit project bezig, bijna is het zover, m’n eigen tokootje waar ik hopelijk nog heel wat jaartjes m’n eieren in kwijt kan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten