Groet van de kleine Sadiodammers

De broodtrommeltjes staan klaar, de rugzakjes hebben we al uitgeprobeerd…ja, over een paar uurtjes gaan wij naar school! Ja, echt waar...
Het is niet Mama’s eerste keus geworden. De prachtige creche/peuterschool met zwembad lag helaas niet op de route. We zouden veel te lang onderweg zijn. Jammer!
Maar goed, dichter bij huis dan? Papa had in Nederland al een tip gekregen van een van zijn patiënten uit Maarssenbroek. Die mevrouw heeft een nicht die een schooltje hier in de buurt heeft.
Donderdag zijn we erheen gefietst, we waren er in iets meer dan een kwartiertje. Het zag er heel grappig uit! Vrolijk ingericht, niet te veel kinderen, een aardige leidster, allemaal dingen die Mama heel belangrijk vindt. Het is een combinatie van kinderopvang en peuterschool, dus we zijn allebei onder de pannen! We zijn een uurtje gebleven om kennis te maken. Papa was ook enthousiast, hij heeft lang gebabbeld met de leidster en haar Mama. Die zorgen samen voor de kindjes.

Sietse: ‘Ik zit in de peutergroep, ik ga dus knippen, plakken, puzzelen en natuurlijk spelen. Ik was eerst nog een beetje verlegen, maar ik heb later lekker buiten gespeeld. De school staat aan de weg, maar er is een heel hoog hek. En het poortje is op slot, dat vindt Mama wel prettig.’
Amber: ‘Ik ben een boxkind, zoals ze dat noemen. Dat betekent niet dat ik de box in moet, hoor. Ik mag zelfs een beetje meedraaien in de peutergroep. Voor mij is het dus ook echt school! Ze hebben een glijbaantje, dat vind ik prachtig! En leuke kleine stoeltjes in felle kleuren.’

Vanavond hebben we alvast een beetje geoefend. De broodtrommeltjes vinden we geweldig, we wilden er al meteen brood in maar dat mocht vanmorgen pas. De drinkflesjes zijn ook leuk. We hebben een hele tijd rondgerend met onze rugtasjes, maar toen was het bedtijd.
Straks is het schooltijd. Mama en Papa zijn heel erg benieuwd hoe wij het vinden. Want op Surinaamse scholen zijn ze wat strenger dan in Nederland…
De school is van maandag tot en met vrijdag, van 8 tot 12 uur. Je mag ook langer blijven, wel tot vijf uur ’s middags. Dat heet naschoolse opvang. Maar dat hoeft van Papa en Mama nog niet. Een paar uurtjes per dag vrij voor andere dingen vinden ze voorlopig wel genoeg!

We hebben intussen al twee brieven uit Nederland gekregen. Van Pake en Omi en van Beppe Oma, met foto’s! We vinden het prachtig om brieven te ontvangen. Papa heeft de brievenbus al geplaatst, we gaan elke dag kijken of er wat in zit.
Het is hier heerlijk! We zijn al bijna bruiner dan Mama, als het aan ons ligt spelen we de hele dag buiten. Maar het is echt heel erg warm, iedereen zegt dat we voorzichtig moeten zijn. Dat is geen probleem, als je in Suriname binnen speelt ben je ook buiten!

Onze stoeltjes zitten in de auto, jammer…weg vrijheid op de achterbank. Papa en Mama waren op zoek gegaan naar gordels voor achterin, want die zaten er niet. De meneer van de winkel dook even de auto in en hij vond ze verstopt onder de bank. Daar zijn wij helemaal niet blij mee! Papa en Mama wel, die kunnen weer samen voorin zitten…