(Schoon)ouders Ton en Brigitte zijn er inmiddels twee weken en delen tussen de bedrijven door graag hun ervaringen met ons.
Ton
We gaan de derde week al weer in en zitten aan de vooravond van de Nationale feestdag hier in Suriname, onafhankelijkheidsdag. Gisteren reden we langs het Onafhankelijkheidsplein, daar waar ook het paleis van de president Venetiaan staat, en daar is het al
helemaal versierd met lampjes en vlaggen.
Het is ongeveer vergelijkbaar met koninginnedag in Nederland, ook hier compleet met lintjesregen.
Morgenavond gaan we met z'n allen naar het plein, de kinderen moeten dat zeker zien....
Vanaf dinsdag j.l is dan toch de kleine regentijd begonnen.
De temperatuur begint geleidelijk een paar graadjes te zakken.Het hele hete wat we in het begin van ons verblijf voelden wordt minder. 's-Ochtends vroeg als we op de fiets zitten voelt het zelfs "fris" aan met 26 graden. Maar zodra de zon wat hoger komt is het al weer snel boven de dertig.
Steevast gaat het in de loop van de middag flink regenen ,maar het is nog lange niet van het kaliber dat we in januari/februari hier meemaakten.
Voor de planten in de tuin is het een verademing, de laatste week moest Bas elke morgen al z'n nieuwe aanplant langs om water te geven, dat kan nu achterwege blijven.
Gisteren vierden we in Paramaribo de verjaardag van Saskia's moeder.Het was een "zitje", zo noemen ze het omdat er niet gedanst wordt. Dat is in Suriname ook een hele happening, alle gasten , en dat zijn er velen, komen gezellig een vorkje meeprikken.
De jarige werkt zich dus tevoren al uit de naad in de keuken om allerlei lekkere gerechten gereed te maken. Het leuke is dat alles zich buiten afspeelt, iedere woning heeft een overdekt terras, of zelfs een overkapping waar je wel met 60 man onder kunt zitten.
We zien dat in deze omgeving 's-avonds vaak dat ergens een feestje is. Stoelen en tafeltjes verhuurbedrijven floreren.
De voormalige leverancier van plantjes , bijgenaamd "potje" omdat al zijn plantjes in potjes stonden, is b.v. van branche veranderd en doet nu verhuur van tafels, stoelen en golfplaten.Tegenwoordig noemen we hem stoeltje, maar potje blijft ook nog in zwang.
Hij keek afgelopen zaterdag dan ook wat "moeilijk" toen hij hier de partytenten van Leen Bakker zag staan.
Vanavond moesten Sietse en Amber naar een feestje van de kinderen van de leverancier van alle bouwmaterialen.Sewnarain Trading
Dat is een hindoestaanse familie, nou die maken er helemaal een feest van....
Als ik in de zaak kom om iets te kopen, er is nog regelmatig iets nodig voor het installateurswerk, krijg ik steevast een hand van de baas.
Hai oompie, een koosnaam voor opa hoorde ik, hoe gaat het met u? Niet te hard werken hoor....
Het werk aan het nieuwe huis gaat nog gestadig door.
De kinderkamers, de ouderkamer, de badkamer zijn zoals dat heet operationeel.
Wasbakken opgehangen en aangesloten, gordijnrails ophangen, lichtpunten gemaakt , kasten waterpas gezet, noem maar op....
De keuken probeer ik morgen zover te krijgen dat er in elk geval gekookt en afgewassen kan worden. Er moest nog wat extra stroom aangelegd worden voor de magnetron en de oven. Was vergeten ... in het bestek. Tevens kan de gasaansluiting voor het fornuis nu verder afgemaakt worden. De muurdoorvoer is gemaakt, maar het bij elkaar sprokkelen van nippels, een kraantje en tuttels was nog een hell of a job....
Een stukje koperen leiding en een metertje slang was zo geregeld.
Maar we hebben nu alles in huis en morgenavond of zondag hoop ik dat het in bedrijf kan en proefdraaien na de lektest natuurlijk. Vervolgens nog het keukenboilertje aansluiten en de boeroes kunnen hun nieuwe woning betrekken.
De kinderen hebben al een paar keer proefgeslapen in de middag, maar door het kabaal van de stratenmakers, die met een trilplaat in de weer waren, was dit vaak van korte duur.
Het ding ging nogal eens kapot, en tegen de tijd dat hij het weer deed was het meestal slaaptijd.
De bestrating is vandaag afgerond en we kunnen nu zonder natte voeten die onder het zand zitten, naar binnen.
Nadeel is wel dat het regenwater allemaal richting guesthouse komt, omdat daar het maaiveld nu wel 40 cm. lager ligt ..... Dus daar moeten we ook weer een oplossing voor verzinnen. Met een beetje goede wil gaan de emi-remi's morgen verhuizen naar de overkant.
En heeft het guesthouse eindelijk de functie waar het ooit voor bedoeld was........
Brigitte
's Morgens vroeg om 7.30 uur fietsen Ton en ik met de fietskar en de kids naar school. Het eerste gedeelte van de weg is al een ware krachtsinspanning, nu de regentijd begonnen is, moeten we ons door een ware modderpoel manoeuvreren. De Sadiodam heeft behoorlijk te lijden gehad van een aantal zware transporten, en nu met de buien er overheen is het helemaal bingo. Op de Weg naar Peperpot hebben we het druk om naar iedereen te zwaaien en goedemorgen te roepen, de auto's blijven soms naast ons rijden om dit wonderlijke tafereeltje te aanschouwen. Amber en Sietse zingen uit volle borst.
Op school aangekomen moeten de schoentjes uit en de tasjes opgeborgen. Het gaat er heel schools aan toe en het is werkelijk komisch om te zien hoe Amber in dit groepje mee draait, werkelijk ongelooflijk. Het leuke is dat Sietse thuis de juffrouw nadoet, we liggen echt in een deuk, zelfs de klemtoon imiteert hij en Amber speelt het spel mee.
Vandaag hadden ze hoedjes geverfd met de Surinaamse vlag, Sietse vond het geweldig, maar Amber vond het helemaal niets en dat laat ze duidelijk merken. Om 12.00 uur haal ik ze weer op van school, Amber is dan zo moe dat ze al heel snel in slaap valt. De juf vroeg of ik veel gesport had vroeger want een oma op de fiets zie je hier niet vaak . Trouwens er wordt op Meerzorg heel weinig gefietst, iedereen rijdt op een brommer zelfs met hele kleine kinderen voorop zonder helm.We eten nu tussen de middag buiten op de veranda achter het huis daar zit je echt heerlijk. De kinderen gaan nu echt wennen en ik denk dat ze heel blij zijn als ze definitief overgaan.
Saskia en ik zijn nu heel druk doende om dozen uit te pakken, de familie kan wel een winkeltje beginnen wat een voorraad hebben die meegenomen, verhongeren doen ze zeker niet de eerste maanden......Maar je ziet dat er steeds meer ruimte komt en als nu nog de spullen voor de praktijk verhuisd kunnen worden komt er orde in de chaos.
We wachten nog steeds op mijnheer Pee in verband met het afwerken van de keuken, het keukenblad is al wel gearriveerd in de winkel maar nog niet op de Sadiodam.....
Water hebben we tegenwoordig in overvloed, wat een weelde. En we hebben ook nog maar een keer een stroomuitval gehad.
Wat nog niet geregeld is, het ophalen van het vuil, alles gaat nu naar de stad naar de ouders van Saskia, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn, er wordt wel vuil opgehaald maar de Sadiodam kan zijn vuil niet aan de straat zetten dan is het te veel voor de vuilniswagen, ze zitten aan het eind van de route en dan is de wagen vol, dus dan halen we het maar niet op....
Het is bedtijd, en als slaapliedje horen we de krekels zingen en de kikkers kwaken,en altijd wel blaffende honden en hanen die kraaien, dat doen ze dus niet alleen 's morgens vroeg.
Groetjes uit een heel nat Meerzorg,
Ton en Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten