De kleine regentijd is begonnen, keurig op schema. Wij stonden er even van te kijken, want in de krant hadden ze gemeld dat het nog lang droog kon blijven. Vanwege de klimaatveranderingen…Mooi niet dus, een dag nadat het artikel verscheen begon het feest. Dagelijks worden we vergast op een paar fikse buien. Heerlijk voor de planten, inderdaad. En de verkoeling is ook welkom. De lekkages niet…en die zijn er helaas nog wel. Op de veranda en in de kamers van de kinderen. Balen natuurlijk. Onze voorman is al een paar keer langs geweest, maar het is nog niet afdoende opgelost. Hij doet het herstelwerk op de vliering, maar wij denken dat hij het dak op moet. Vooralsnog lijkt hij daar weinig zin in te hebben, dus dat wordt nog een robbertje babbelen.
Ook de weg is niet blij met het vele water. De plassen worden kuilen, de kuilen worden kraters...sommige buurtbewoners proberen de weg een beetje egaal te krijgen. Maar dat valt niet mee. Klei is taai en koppig. Wij zitten nog middenin de discussie over hoe wij ons steentje kunnen bijdragen. Voorlopig is het plan de ergste gaten te vullen met schelpzand. Daar zijn we vandaag, tussen alle bedrijven door, mee begonnen. En dan maar hopen dat het helpt, want het water blijft komen.
Ook uit de kranen komt (leiding)water, tot onze grote vreugde! Daar zijn wat spannende momenten aan vooraf gegaan. Want toen onze watertechnicus Albert alles had geïnstalleerd, kwam er geen water uit de kraan…het werd die dag een ware zoektocht naar de vermoedelijke knik in de waterleidingbuis. Met angst in het hart, stel je voor dat het onder de fundering zou zitten. Dan kan je je lol wel op, want dat wordt openbreken…
Albert en zijn Nederlandse rechterhand Ton gaven niet op; om negen uur s‘avonds was het probleem gevonden! Vlak voor de oprit naar de garage, ze konden er nog net bij. Reden voor een feestje!
De hydrofoor doet het zo goed dat de kranen de druk bijna niet aankunnen. Een propje om de kraan op de achterveranda voorlopig af te sluiten hield het niet, die werd eruit gespoten, samen met een flinke hoeveelheid water. Goede gelegenheid om de veranda een flinke beurt te geven; het tuinmeubilair hebben we meteen maar neergezet en nu lunchen we er elke dag.
Nog meer water! Ooit het geluid van water in een vaatwasser gehoord? Het is een genot…ja, ook die doet het inmiddels! Dat was een halve dag zweten voor Albert en Ton, want er ontbrak natuurlijk van alles. Vaatwassers zijn hier nog niet zo gebruikelijk, dus het aan-en afvoerwerk was niet of niet goed gedaan tijdens de bouw. Om een lang technisch verhaal kort te maken: ons keukenboilertje werkt nu perfect en voorziet ook de vaatwasser van warm water.
Ook de kinderen hebben hun waterzaken geregeld. Op één gebied hebben ze hun draai hier namelijk niet gevonden: douchen met koud water.
We hebben gedaan wat we konden, maar ze weigeren koppig om onder de douche te staan. Doorzetten levert een gekrijs op dat drie straten verder te horen is. Gelukkig hadden we daar tijdens de bouw al een beetje rekening mee gehouden…de boileraansluiting zat er al, dus zijn we maar overstag gegaan. Badboiler gekocht, binnen nu en een paar weken kunnen ze dus warm douchen. Tot dan doen we het met water uit het warmwaterkraantje in de keuken.
(Even voor de duidelijkheid: de temperatuur van het leidingwater is 30 graden, prima te doen als je het mij vraagt…helaas denken de kids daar anders over).
Het lijkt een raar verhaal, water hebben is toch vanzelfsprekend? Niet op Meerzorg, althans nog niet…
Op dit moment hebben we meer dan genoeg, de watertanks blijven vol. Maar wij blijven voorzichtig, water zal voorlopig een kostbaar goed blijven in onze omgeving!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten