Nachtbericht

Even een nachtkrabbel (3:33 am)...want de nieuwe dag staat alweer voor de deur en kruipt langzaam naar binnen.
En het wordt een drukke dag, maar welke dag was dat niet? We zijn haast acht weken in Suriname en relaxen is er nog niet van gekomen. De hangmatten zijn uitgepakt en meteen in een la verdwenen. Ben benieuwd wanneer ik ze weer terugzie.

Intussen zijn de hulptroepen gearriveerd! De ouders van Bastiaan zijn donderdag geland. Doel van het bezoek: vakantie, staat op het douaneformuliertje dat ze in het vliegtuig hebben ingevuld. Maar ze hebben nog vrijwel geen moment stilgezeten.
Eerst met luid gejuich ontvangen door de kleinkindjes, die waren hen uiteraard niet vergeten! Het is nu een feest, twee paar grootouders om je heen, wat wil een kind nog meer...

We zijn allemaal ontzettend verwend, cadeaus en attenties van iedereen. Ton en Brigitte hebben zich een breuk gesjouwd, niet met hun eigen spullen maar met presentjes voor ons. Fijn dat er zo aan ons gedacht is, allemaal hartelijk bedankt!

De 'vakantie' van Ton en Brigitte begint meteen in de hoogste versnelling. Nu we de aandacht voor de klussen en de kinderen over meer mensen kunnen verdelen, kan het werk harder opschieten. Is ook wel nodig, want er is nog zoveel te doen!
De deadline voor de oplevering van de praktijk is 30 november; de kluslijst verschuift dus naar Paramaribo. Rechterhand Robbie wordt meegezogen in de stroomversnelling, ook bij hem moet er een tandje op. Die zal straks ook wel toe zijn aan vakantie!
Tussen deze bedrijven door wordt er verder geklust en uitgepakt aan de Sadiodam 28 A, ons mooie grote huis. Want we zullen toch een keer het guesthouse gedag moeten zeggen, nietwaar?

En uiteraard blijven we meneer Pee met z'n allen op de hielen zitten. Na een flinke telefonische veeg uit de pan van mijn moeder doet ook Bastiaan een duit in het zakje. Want meneer Pee verschijnt zaterdag wel, zelfs tien minuten voor de afgesproken tijd! Maar niet met alle beloofde spullen...het wordt zo langzamerhand wel heel erg vervelend. Bas veegt Pee flink de mantel uit. Die staat een beetje te schuifelen en erkent dat het allemaal ' erg vervelend' is. Maar of het heeft geholpen? Dat weten we dinsdag. We hebben gezegd dat we hem komen halen als hij niet verschijnt.
Wordt vervolgd!

Met het leukste nieuws sluit ik af: Bastiaan's binnenland project komt van de grond! Een heel positief gesprek afgelopen donderdag met de Medische Zending was de eerste stap. Bastiaan gaat de revalidatiezorg op het gebied van de fysiotherapie in het binnenland ontwikkelen. Hij krijgt daarvoor een kwart dienstverband bij de Medische Zending. Waarschijnlijk goed te combineren met zijn praktijk, omdat hij zijn tijd zelf kan indelen.
Let wel, hij wordt geen zendeling! De medische zending is de instantie die op verzoek van de overheid de gezondheidszorg in het binnenland voor haar rekening neemt. Zendingswerk doen ze geloof ik niet meer, in elk geval niet binnen de gezondheidszorg.

Wie had dat gedacht...zo'n anderhalf jaar geleden, in april 2005, presenteerde Bastiaan zijn plan voor het eerst. Ver weg, in Istanbul, bij de afronding van een masters opleiding over interculturalisatie in de gezondheidszorg. Wat toen zo ver weg leek, gaat nu dus echt gebeuren...
Hij verheugt zich er heel erg op. Het is dan ook superleuk, iets nieuws opzetten en dan ook nog in het mooie binnenland van Suriname! Ik heb me al aangeboden als zijn secretaresse, ik ga graag mee...