BeeN'tjes op de grond

Zo, de BN'ertjes staan weer met beide benen op de grond. Mag ook wel, een weekje na de uitzending...
Die we trouwens nog steeds niet echt gezien hebben. De dvd is pas gisteren op de post gedaan door de Tros. Ze belden gisteren om te vragen hoe het met ons ging en om door te geven dat de dvd eraan kwam. Balen, want ons was beloofd dat ie een week voor de uitzending zou worden verzonden. Minpuntje in een verder vlekkeloze afhandeling van alles.

Zijn er mensen met een dvd'tje in de zaal??? We horen het graag, binnenkort komen er familieleden van ons deze kant op, die zouden het dan mooi kunnen meenemen.

Intussen gaat het leven hier gewoon verder, met alle bijbehorende ups en downs.
De downs staan even vóór in de rij. De auto doet het na vier dagen nog steeds niet, onze watervoorraad is drastisch geslonken. Een telefoontje naar de dienst watervoorziening maakt het probleem duidelijk: één van hun waterpompen is kapot. Wanneer ie gemaakt is? Misschien deze week nog, misschien begin volgende week...
Met de overheid weet je het nooit, dus we nemen geen enkel risico. De familie is per heden op rantsoen. De vaatwasser is op non-actief, de was gaat naar Paramaribo. Douchen en wc-bezoek in het guesthouse, want daar is de regentank nog vol.Drie keer per dag doen we een regendansje, maar meer dan een paar druppels heeft het voorlopig niet opgeleverd.
Het is eigenlijk een giller, want anderhalve week geleden zaten de regentanks nog boordevol en smeekten we om een beetje droog weer.
Terwijl ik dit schrijf begint het te regenen. Hoera!!!
O jee, maar Bastiaan en zijn moeder zijn op de fiets weg met de kinderen...
O, het houdt alweer op. Zo zie je maar weer, de medaille heeft altijd twee kanten. En nu wordt er weer geroepen. Wat nou weer?
...
Was de overbuurman. Opa Sadio, 80 jaar, onze straat is naar hem vernoemd (of omgekeerd?). Hij kwam twee grote zakken banaantjes brengen. Heerlijk! Ik bedank hem uitbundig, in het Surinaams, want hij spreekt alleen Javaans en een klein beetje Surinaams.
Opa Sadio verwent ons wel vaker met de oogst van zijn grond.
Zijn terrein is keurig onderhouden, grassprietjes hebben geen schijn van kans om te overleven. Elke ochtend speurt opa Sadio naar onkruid, met zijn kapmes in de aanslag. Zijn plantjes staan er goed verzorgd bij, strak in het gelid. Doet hij allemaal zelf, en dat op die leeftijd...
Behalve thee, zijn kaartspelletje en zijn sigaretje heeft opa Sadio weinig nodig en hij vraagt nooit ergens om. Af en toe brengen we hem een doos thee, dat vindt ie wel leuk.
Maar als je denkt dat hij wereldvreemd is, kan je je lelijk vergissen.
Opa Sadio was degene die me op een ochtend vertelde dat Saddam Hoessein was opgehangen. Met zijn beperkte kennis van het Surinaams en Nederlands wist hij me ook nog zijn mening daarover duidelijk te maken.
Ja, ik heb het allang afgeleerd mensen te beoordelen op hun talenkennis of het gebrek daaraan.

Je moet op alles voorbereid zijn, ook wat vervoer betreft. Dus wordt ons plan om ooit een brommertje aan te schaffen naar voren gehaald. De keus is inmiddels gemaakt. Bastiaan is net samen met de kids en zijn moeder afspraken gaan maken voor de levering. Als het goed is krijgen we hem maandag. Ik ben geen brommerliefhebber, dus het wordt echt een vervoermiddel voor Bastiaan. We benne benieuwd...