ongeluk komt nooit alleen

Tja, Sas had het er al over gehad, komt de brommer, de auto, of allebei?
Nou de tussenstand op dit moment is dat geen van beiden er zijn. Vanmorgen werd ik gebeld dat de brommer klaar was. Dus ik had Robby gecharterd om me even te brengen met zijn brommer, dan zouden we samen terugkomen. En zo geschiedde! Met een extra helmpje erbij voor een bijrijder en een brede grijns op mijn gezicht kwam ik thuis aan, Sas zat met de kinderen klaar en het fototoestel was in de aanslag.
Na een rondje met Sietse en Amber om de rotonde op ons erf ben ik meteen maar doorgereden naar de monteur om de tussenstand van de auto op te nemen. Hij had de auto draaiende maar was nog niet tevreden over hoe de motor liep. Er zat nog niet voldoende spanning op de timingbelt (?) en hij had het over vuile bougies waardoor hij niet goed vonkte. Dat zou dus nog even gefixt worden. Is goed, zeg ik, ik kom later terug, en ik wilde weer vertrekken op mijn glimmende brommer.
Echter de gashendel deed niets… Dus ik dacht dat ik misschien te wild was en dat daardoor de kabel was losgeschoten. Maar bij een snelle inspectie bleek het probleem richting de carburateur te gaan. Hier splitst de gaskabel naar twee kabeltjes één voor de benzine en één voor de olie. De overdracht vindt plaats door een kunstof houdertje van superslechte Chinese kwaliteit. Op dag 1 al afgebroken! Gelukkig is die automonteur vrij inventief dus met een stukje stroomdraad had hij de boel weer aan elkaar en kon ik weer rijden, dus op naar de winkel waar ik hem gekocht had. Probleem uitgelegd, en meteen gemeld dat ik geen nieuw stukje kunstof wilde maar een aluminium onderdeel wat langer als 1 dag meegaat.
De winkel heeft even overlegd met de leverancier in de stad en uiteindelijk bleek het logistiek het meest handig dat ik hier zelf even langs zou rijden, want het is vlak bij mijn praktijk in de stad. Anders moest hij opgehaald worden en weer terug en dan ben ik mijn groene Yamaha monster al weer een paar dagen kwijt.
Zo werd het dus afgesproken en ik weer onderweg naar huis. Begint die motor ineens te loeien wanneer ik gas geef, met half gas verdwijnt het weer maar komt het weer terug bij een beetje gas erbij. Dat klinkt niet goed, dus ik weer rechtsomkeert naar die winkel en het nieuwe probleem ook weer uitgelegd en gemeld dat ik hiermee niet de brug over kan. Zij weer bellen en nu wordt hij toch daar opgehaald en ben ik mijn nieuwe aanwinst na een uurtje alweer een paar dagen kwijt! Maar goed, de mevrouw van de winkel had de leverancier uitgelegd dat dit een belangrijke (lees Nederlandse cash betalende) klant was en dat dit geen goede reclame was, dus dat ze het tip top in orde moesten maken. De dochter van de winkelier heeft me vervolgens op haar brommertje (exact dezelfde als ik heb gekocht) weer thuis bezorgd waar Sas al bezorgd zat te wachten.

Vervolgens ben ik maar weer eens bij de automonteur gaan informeren naar de status van onze Bluebird. Probleem, dat was het enige woord wat er uit kwam. Ik stelde nog een paar vragen maar het was duidelijk dat hij dit keer niet goed in de smiezen kreeg wat het probleem nu precies is. Antwoorden op mijn vragen werden dus niet gegeven, hij gromde alleen een beetje en sleutelde weer van alles los en vast. Na dit zwijgend (tja, dan houd ik ook maar mijn mond…) te hebben aangezien heb ik hem maar gemeld dat ik later in de middag weer even langs zou komen. Geen reactie!
Ai, ik hoop maar dat een pauze hem wat kan afkoelen want deze man is 50 en sleutelt al vanaf zijn 17e professioneel aan auto’s. Dit soort jongens hebben alles al eens meegemaakt en hij keek nu alsof hij dit nog niet eerder had meegemaakt.
We hadden dus gehoopt op een keuze in het vervoer (fiets, brommer of auto) maar voorlopig is de keuze een veroordeling tot de fiets. Op zich niet zo’n ramp want vandaag is het voor het eerst sinds dagen weer eens droog (en bloedheet) en ik heb vandaag alleen maar wat patiënten op Meerzorg.
Op de fiets bezoek ik zo een oude verlamde dame aan huis en vanavond nog een paar patiënten aan huis. Morgenmiddag moet ik weer in de stad zijn dus ik hoop dat 1 van de uitgevallen vervoersmiddelen me weer kan helpen om daar te komen. Wanneer ik in de ochtenduren in de stad moet werken is de fiets geen probleem, dan neem ik een bootje en dan kan ik in de voormiddag weer terug. Maar in de middag varen er bijna geen bootjes meer naar de stad en is het dus lang wachten, en ’s avonds terug mag er niet meer gevaren worden dus zou ik sowieso een probleem hebben. Dus we duimen voor motorische beterschap!
Wordt vervolgd…