Brommen

Hij lacht weer, de monteur...van oor tot oor. Er wordt niet meer gebromd, praten doet ie ook weer! Dus je raadt het al, we hebben de auto terug. En hij rijdt.

Details zijn aan mij niet besteed, dus ik kan niet je vertellen wat de monteur allemaal gerepareerd heeft. Feit is dat hij een week lang bijna niets anders heeft gedaan dan sleutelen aan onze auto. En dat voor een zeer, zeer schappelijk arbeidsloon. Wat wonen we toch in een eerlijk en heerlijk straatje.
De auto moet nog even goed afgesteld worden, maar verder rijdt ie als een zonnetje, zegt Bas. Ik zal het morgen maar eens uitproberen.
We hebben wat tips gehad, waaronder het advies om bredere banden te kopen. Dan kan die ouwe Nissan Bluebird nog zeker vijf jaar mee, volgens de monteur. Tijd zat om te sparen voor een nieuw karretje!

Met de andere brompot, onze nieuwe bromfiets, gaat het minder goed. Tot mijn verbazing hebben we hem na een dag alweer terug. Gerepareerd en wel. Bastiaan is er op dat moment niet, dus ik neem het ding in ontvangst. Ik moet het toegeven; na één slingerend blokje om (ik zei het al, ik ben geen bromfietsheld) doet ie het nog. De motor klinkt prima. Nog even een rondje op het erf met Sietse voorop, alles doet het nog steeds.
Mijn vader volgt het allemaal met belangstelling en vraagt even daarna of er een vakje onder het zadel zit voor het opbergen van de papieren. Nieuwsgierig trek ik het zadel omhoog. En wat hou ik ineens in mijn hand? Het zadel...
Nou ja, zeg! Ben ik nou supersterk of deugt het zadel niet? Ik gok op het laatste.
Ik bel meteen naar de winkel waar we het ding hebben gekocht. De mevrouw krijgt een bijna hysterische lachbui als ik het verhaal vertel. En ik moet het toegeven: het is ook zo zot dat je er maar beter om kan lachen.
Na de lachbui wordt er meteen actie ondernomen. Het resultaat is dat de bromfiets nu terug is bij de importeur. Die ook ruiterlijk erkent dat de bromfietsen niet van de allerbeste kwaliteit zijn. Het zijn Chinese Yamaha's, vertelt hij, maar ze kunnen wat de kwaliteit betreft niet tippen aan de Japanse naamgenoot.
Dan wil ik een echte Yamaha, roep ik meteen als Bastiaan me het verhaal vertelt. Bas heeft daar natuurlijk al naar gevraagd: die zijn 2,5 keer duurder. Oeps. Dat verklaart waarom de importeur het afgelopen jaar 4000 Chinese Yamaha's heeft verkocht en welgeteld 2 Japanse Yamaha's. ..

De importeur doet gelukkig niet moeilijk over klachten, reparaties gebeuren vlot en zonder een hoop geharrewar over wat nou onder de garantie valt en wat niet. Wat niet goed is wordt gefixt, belooft de importeur. Zijn opstelling doet ons besluiten om de bromfiets nog een kans te geven. We benne benieuwd! Nog één manco en het is over met Brommy. Dan mag ie ergens anders gaan brommen...