Bastiaan op integratiecursus

Integratieonderdeel Cultuur van de straat!

Vandaag ben ik weer eens met m’n integratiecursus bezig geweest. Het was weer een leerzame avond. Vriend, buurman en rechterhand Robby kwam even buurten en vertelde over een ritueel bij de Javaanse moslims met betrekking tot trouwen. Daags voor het Javaanse huwelijk komen alle mannen van de moskee en de buurt samen op het erf van diegene die gaan trouwen en worden ontvangen door de vader van de bruid of bruidegom (werd me niet geheel duidelijk). Ze hebben een overkapping laten maken door een lokale stoelen- en tafelverhuurder. Daaronder stonden tientallen meters tafels en stoelen in lange rijen opgesteld. De stoelen stonden dwars langse de tafel, allemaal naar één punt voorin gericht waar een grote tafel stond met wat stoelen eromheen, waarop duidelijk de wijze mannen zaten. Deze mooi gemutste mannen bleken de notabelen van de moskee te zijn waar de aanstaande echtelieden hun geloof beleiden. Dit is niet de moskee tegenover ons huis, dit is weer een andere stroming. Robby legt me simplistisch uit dat ze de andere kant op bidden… Waarschijnlijk zijn er wel meer verschillen maar hij bespaart me de moeite om al die onderlinge verschillen uit te leggen want, zo concludeert hij dan ook, het gaat uiteindelijk allemaal om hetzelfde.
Maar goed, terug naar de bijeenkomst. Robby nodigde mij dus uit, dus ik roep Sas dat we vanavond iets leuks hadden en vroeg en passant aan Robby of de kinderen wel mee konden. Ik had het dus niet helemaal goed begrepen, het was een mannending en ik werd als man van de buurt ook mee uitgenodigd. Sorry, Sas...

Dus daar ging ik dan, bij Robby achter op de brommer, modderplassen ontwijkend naar het begin van de straat om daar de brommer aan te laten sluiten bij een enorm lange rij geparkeerde brommers. Het was al aardig druk, én, alleen maar mannen. De vrouwen kuierden achteraf een beetje op de veranda met wat schalen eten maar de stoelen werden allemaal bezet door mannen. Sommige met islamitische mutsjes, anderen gewoon in een voetbalshirt. Vervolgens werd er tot stilte gemaand en de voorganger van de moskee prevelde van alles en nog wat in wat ik meen een mengeling van Javaans en Arabisch. Niet echt te volgen voor mij, en toen een ander het overnam en begon voor te lezen uit een speciaal boek werd het er zeker niet duidelijker op.
Tijdens het voorlezen prevelde een deel van de zaal om de paar zinnen in koor een woordje wat leek op amen, het zal wel zoiets betekent hebben. Een half uur verder nam de voorganger het weer over met een jammerende zang zoals je soms vanaf minaretten van moskee’s kan horen. Ook hier zong een deel van het publiek steeds een paar bevestigende woordjes mee, en hiermee werd het huwelijk als ingezegend verklaard.
Vervolgens nog een paar flinke knallen van vuurwerk en alle mannen draaiden een kwartslag zodat je aan de lange tafels zat. In een rap tempo werden bananenbladeren met een plastic zakje eromheen verdeeld. Deze moest je om en om neerleggen zo werd me uitgelegd. Een paar mannen kwamen toen langs met een enorme teil met rijst wat op de bladeren werd gekwakt. Hierachteraan kwam weer een andere schaal met ook in bananen ingepakte gerechten wat je dan tesamen in het zakje kon doen. Hiermee werd het geheel beeindigd en iedereen vertrok met het zakje in de hand weer huiswaarts. Binnen een paar minuten was de hele rij met brommers opgelost en werd de buit thuis verdeeld…
Salam Aleikum, Aleikum Salam!