Ied Ul Adha

Dat Suriname een grote melting pot van culturen is, zal bij de meeste mensen wel bekend zijn. Dat dit zo z’n voordelen meebrengt als het gaat om diverse eetstijlen is ook iets wat ik persoonlijk kan waarderen, best of many worlds zullen we maar zeggen. Een ander groot voordeel is dat iedere cultuur of geloofsovertuiging zo zijn eigen feestdagen kent. In de december maand denken we natuurlijk allemaal aan de kerstdagen en Oud op Nieuw, maar in Suriname is er meer!
Zo vallen we dit jaar met onze neus in de boter want tussen kerst en Oud op Nieuw hebben de islamieten ook een leuke feestdag, Ied Ul Adha, vrij vertaald het offerfeest. Ied Ul Adha valt elk jaar anders, maar wel in december, het heeft met de maanstand te maken. Volgend jaar bijvoorbeeld is het op 20 december, dus nog voor de kerst. Dit jaar is er dus de vaak wat saaie ruimte tussen kerst en oud op nieuw mee ingevuld, en wel op 30 december.
’s Morgens vroeg gaan vele moslims naar het onafhankelijkheidsplein voor een gezamenlijk gebed. Vervolgens gaan de mensen uit het district terug naar hun eigen moskee en de moslims uit de stad naar het abattoir (in de stad kan niet bij de moskeën geslacht worden).

Dat wij tegenover een kleine moskee wonen weten de trouwe lezers van de weblog wel, en als een goede buur toon je dan op dit soort dagen zo je hulpvaardigheid. Ik moet eerlijk blijven, mijn goede wil komt voort uit een nieuwsgierigheid en het sensatiebeluste gevoel dat je dit soort buitenkansjes niet moet laten lopen. Mijn aangeboden hulp bestond namelijk uit het maken van een mooie fotoreportage. Ik mag graag de camera hanteren om interessante plaatjes te schieten, en dan even binnendringen in zo’n speciaal gebeuren is dan een ideale mogelijkheid om, voor mij als westerling, bijzondere plaatjes te maken. Gelukkig vond het moskeebestuur het een leuk idee, ze hebben het eigenlijk nog nooit vastgelegd en zijn benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.

De camera wordt de avond ervoor nog even gechekt, extra accu’s opgeladen en plek waar het ritueel zal plaatsvinden al bekeken. Naast de moskee is een stukje terrein netjes vrijgemaakt van het hoge onkruid en twee dagen ervoor worden er drie aangekochte stieren aan de mangoboom die er staat vastgebonden. Wanneer de mensen terugkomen van het onafhankelijkheidsplein merk je dat er wat in de lucht hangt. Tegen de gevel van de moskee is een speciaal afdakje gemaakt met een paar werkbladen om het vlees straks op te verdelen. De materialen worden klaargezet en het moskeebestuur bespreekt de laatste details en geeft instructies aan de jongere leden die gaan assisteren bij het slachten. Halal slachten betekent dat de nek van het beest met een mes doorgesneden wordt. Dat is voor een kippetje niet zo ingewikkeld, maar een grote stier laat zich natuurlijk niet zomaar een mes in de hals zetten…Dus wordt er een soort lasso om de poten gedaan en de stier wordt als het ware getackeld. Dan met een groepje mannen erop om het beest op de grond te fixeren, de poten worden gebonden en een balk ertussen gezet om het beest op zijn plek te houden. Naast de kop wordt een gat gegraven om het bloed in te laten lopen en er worden bananenbladeren klaargelegd om de snede af te dekken om het spuitende bloed niet alle kanten op te laten vliegen. Hier en daar moest ik tijdens het uitvoeren van het ritueel, wat onder een zingend gebed plaatsvindt, een paar mensen instrueren om een klein beetje plaats te maken voor de cameraman, want ik zat er natuurlijk met mijn neus boven op. Jammer was het dat de weergoden niet helemaal meewerkten want het was flink bewolkt en op een gegeven moment heeft het zelfs wat geregend, om mooie foto’s te maken niet ideaal. Later klaarde het wat op en het tweede deel van het ritueel, het verwerken van stier tot diverse pakketjes vlees kon kleurrijk vastgelegd worden. Ondertussen werd er kip gebarbequed en ik kreeg mijn portie voor de middag al voorgeschoteld en de uitnodiging om ’s avonds ook te komen eten bij het feestelijke karakter van de dag. Al met al heb ik een mooie documentaire kunnen maken die ik ’s avonds op de laptop kon presenteren en de CD’s kon overhandigen. Een drieluik van de dag had ik geprint en in een lijstje gedaan en dit werd met de nodige handschuddingen en bedankjes door het bestuur ontvangen. Sas was nog thuis omdat de kids al naar bed waren maar ik kreeg een heerlijke portie voor de buurvrouw mee. Voor de weblog heb ik de meest bloederige foto’s weggelaten maar ik hoop dat het wel een aardige indruk geeft over het ritueel.
Sas zal nog proberen een webalbumpje te maken met wat meer foto's, voor de liefhebbers...

Via deze weg willen wij eenieder veel plezier wensen met de volgende feestdag, het Oud op Nieuw van vanavond! Voor iedereen een goede start en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar!