Hij komt...

Mama geloofde het niet... toen ze uit Suriname wegging was Sinterklaas zo goed als afgeschaft. En nu is de goedheilig man er ineens weer! Hij zou op 5 december langskomen op school, had de juf gezegd. Tja, dan moest het maar, bedacht Mama zuchtend. Ze zorgde ervoor dat Sint de cadeautjes kreeg, Omi zorgde voor pepernoten, de juf zou ze in snoepzakjes doen.
Dinsdag stonden we te trappelen! We moesten vóór half acht op school zijn. De Sint moest namelijk alle scholen in de buurt bezoeken, dus hij begon al vroeg. En hij was ook echt op tijd, want toen wij om drie minuten voor half acht kwamen aanrennen was hij er al! Mama schrok even, de Meerzorg Sint zag er wel een beetje vreemd uit...hij leek wel een wolf. Dat vonden wel meer kindjes, die begonnen te huilen.
 
Amber zette ook een keel op, maar was meteen stil toen ze haar cadeautje kreeg. En ik? Ik was nergens bang voor! Ik ging voor het cadeautje en heb niet eens gelet op hoe Sinterklaas eruit zag.
 
 

Verder was het een geweldige dag, we hebben alles buiten gedaan, eten, kleuren, spelen, snoepen...
Met een grote zak vol snoep en lekkernijen kwamen we thuis. Papa en Mama hebben ook meegesmuld, er waren lekkere hartige hapjes bij, allemaal door ouders gemaakt. Oeps, zei Mama toen, was dat de bedoeling van de ouderbijdrage? Want wij hadden geen hapjes gemaakt, alleen pepernoten gegeven. Maar dat vinden de kindjes ook lekker, dus dat zat wel goed.
  
Met ons gaat het verder prima. Amber is wat verkouden, ze hoest en snottert. Maar dat kan bijna niet anders met het kwakkelweer hier. Ja, hier ook hoor...het regent bijna elke dag wel een beetje en tussen de buien door is het broeierig warm. Maar we genieten nog elke dag!